|
Post by Madjic on Nov 23, 2008 22:13:13 GMT 2
William lachte. "Nou, dat hoeft nou ook weer niet. Maar die andere ook weer net iets te van de andere kant. Doe dan alleen Billy ofzo." Het voelde vreemd om het zelf te moeten zeggen, maar het moest maar voor deze ene keer. Hij staarde de jongen even aan en fronste zijn wenkbrauwen. Toen keek hij even naar Joey en zag dat hij daar geen hulp aan had. Hij kuchtte en grinnikte even zacht. "Ja dat zou heel goed kunnen. Maar ik was niet de enige die liedjes voor haar maakte hoor. Dat waren er nog wel meer vrees ik zo. Maar aan die andere dingen voldoe ik volgens mij ook, dus dan zal ik het wel zijn ja." Zonder het te laten merken voelde hij dat zijn hart wat harder begon te kloppen en dat hij willig even zijn blik naar Shirie wende. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. "Maar ik wist niet ik in haar hoofd was toen ze andere had..." Hij keek naar de jongen en keek hem een beetje serieus aan. "Maar weet je, ze heeft me nooit weggejaagd hoor. Niemand kon erg lang echt wegblijven van jou zus, tenzij ze een beetje bang voor haar waren. Maar ik was niet bang voor haar, maar ik miste haar wel heel erg toen we eenmaal van school waren." Hij zuchte en ging een beetje naar achteren zitten. Hij vroeg zich af het hier verder zou gaan. Hij had gezegd dat hij Zed zou bellen als hij niet naar het hotel kwam vanavond. Zijn hart maakte en extra klopping en hij slikte om geen gekke dingen te gaan denken. Maar hij kon niet voorkomen om stiekem te hopen dat hij Zed moest bellen.
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 23, 2008 22:25:40 GMT 2
Jessie knikte langzaam en bedenkelijk en haalde vervolgens haar schouders op. 'Gelukkig maar. Ik was al bang dat je weer ene van die flirts zou zijn. Ze maken Shin alleen maar ongelukkig.' Hij draaide zich om en verdween achter de bar. Er klonk een geluid als van een deksel die van een stenen pot werd afgehaald en weer terug gelegd, gekraak en vervolgens een jonge stem met een volle mond die riep: 'Mag Daisy blijven eten bij ons vanavond?' 'Als je je niet eerst volpropt met koekjes,' gaf Shirie lachend antwoord en ze draaide zich naar de bar om. Jessie kwam er net met zijn hoofd bovenuit als hij op zijn tenen ging staan en zijn grijns was veelzeggend. Shirie barstte in lachen uit en bezorgde de laatste bestelling, om weer naar haar liefje en vriend terug te keren. Ze liet zich op een stoel tegenover William zakken en lachte nog na. ' Het moet gewoon strafbaar zijn om zoveel op mij te lijken,' zei ze, terwijl ze zich nogmaals naar de bar omdraaide, om zich weer tot William te wenden. Ze sommeerde de dobbelstenen terug en begon er mee te spelen. Ze bewogen zich razendsnel tussen haar vingers, zonder er werkelijk aandacht aan te besteden. Het was een oefening om haar vingers en handen soepel te houden. Haar ogen straalden nog steeds. Toch knaagde er iets. Toen ze haar vinger erop wist te leggen, glimalchte ze. Speels keek ze naar hem op. 'Weet je, mijn cafe sluit vanavond om drie uur. Wilde je tot die tijd blijven? Meestal kom je dan je hotel niet meer in' -ze ging er vanuit dat ze in een hotel sliepen- 'of je zou een andere plek moeten weten om te overnachten.' Ze weigerde het hem aan te bieden. het lag ook eigenlijk wel voor de hand, maar ja, zo was Shirie nou eenmaal.
|
|
|
Post by Madjic on Nov 23, 2008 23:07:02 GMT 2
Hij keek Jessie na en voelde zich anders. Alsof hij ineens heel erg veel te weten was gekomen, dingen die hij de afgelopen jaren had gemist. Maar hij wist dat ze virnedjes had gehad en vreemd genoeg vond hij het bijna prettig om te weten dat ze haar niet eht gelukkig hadden gemaakt. En dat ze aan hem had gedacht... Hij schudde zijn hoofd en glimlachte. Hij zou haar niet ongelukkig maken, hij zou het niet kunnen en niet willen. Hij kon oprecht zeggen dat hij van haar hield en dat altijd al had gedaan. Maar toen had was hij zich er niet zo erg van bewust geweest. Maar nu wel, nu was hij zich er meer dan ooit van bewust.
Toen Shirie erbij kwam zitten merkte hij het niet eens, hij was even te erg met zijn gedachtes bezig. Pas toen ze echt tegen hem praatte werd hij wakker en keek hij haar aan. Hij glimlachte en knikte. "Het lijktme heel erg leuk om te blijven." Hij glimlachte. "Maar inderdaad, het slapen in het hotel bij de andere w0rd dan wel moeilijk." Hij voelde dat er iets in zich begon te roeren en hij keek haar een beetje speels aan. Hij was niet van plan om haar zo makkelijk het spelletje te laten winnen. "Ik zou eigenlijk niet weten waar ik moet slapen. Misschien moet ik het hotel daarna maar gewoon binnen sluipen, tenzij jij nog een suggestie hebt."
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 23, 2008 23:17:41 GMT 2
'Oh, ik zou ook hier een bedje voor je kunnen maken. Dan maakt Roul je morgen vroeg wel wakker. Ik ben er dan tenslotte niet.' Plotseling had ze heel veel dorst en sommeerde een glas van de bar, die Roul, helderziend als die was al had klaargezet. Ze keek William opzettelijk niet aan, maar de glimlach op haar lippen sprak boekdelen. Het was heerlijk om gewoon grapjes met iemand te maken en te weten dat die eht ook zou opvatten als een grapje, want William kende haar. Hij kende haar grillen en haar humor. Heel anders dan haar exen. Ze waren niet allemaal vreselijk geweest, maar vooral de laatste snapte haar niet. Die zou beledigd weg zijn gelopen en hebben gedreigd om dan maar bij een ander te gaan slapen. Het was zo vreemd om William met de rest te vergelijken. Ze waren allemaal geweldig geweest op hun eigen manier maar er was altijd wel iets geweest wat haar niet aanstond. Allemaal ahdden ze een manier gevonden om haar gek te maken of haar gewoon zodanig te ergeren dat ze alles nog zwaarder opnam dan het was. Dat deed William niet.
Met een nieuwe glimlach keek ze weer naar hem en stak licht haar tong uit. ' Maar als je bang bent alleen, ik heb nog wel een paar bedden over. Ik word vaker als hotel gebruikt. En als je heel heel bang bent in het donker, dan mag je ook wel bij mij komen liggen. Dan zal ik je wel beschermen.' Naast haar proestte Joey het uit. Hij had net een slok van zijn bier genomen en sproeide die nu uit over de tafel. Met zijn stok ruimde hij het op en probeerde tevergeefs zijn lachen te verbergen in een hoest alsof hij zich ahd verslikt. Shirie schudde enkel haar hoofd. ' Hij slaapt ook bij mij, maar niet bij mij, als je me begrijpt.'
|
|
|
Post by Madjic on Nov 23, 2008 23:42:38 GMT 2
William lachte zacht, maar kuchtte het snel weg. "Maar Shir, je weet toch dat ik nooit alleen ben? Vroeger had ik Dafd bij me en nu heb ik een ander gezegdschap. Maar ik moet bekennen dat deze wat sneller jaloers is. Maar ik denk dat ze jou wel mag en het vast niet erg vind als ik jou gezeldschap zou komen houden." Zijn blik ging even naar de hoek waar hij wist dat ze was, maar ze gaf geen kick. Maar hij voelde haar afkeur op alles wat hij zei en hij lachte er even om. "Maar als je het goed vind dan zou ik het wel erg prettig vinden om net ietsjes meer tijd met je door te brengen en niet beperkt te worden door de tijd die de zon ons geeft." Eerst had hij gedacht maar niet zo te praten als Joey erbij was, maar daarna besloot hij dat hij geen zin had om rekening met hem te houden. Hij was hier niet voor Joey, maar voor Shirie. En dat hij er dan toevallig bij was, tja dat moest dan maar. "Ja, ik snap wat je bedoelt. Ik neem aan dat zijn vriendin..." Hij keek even vragend naar Joey. "... het vast niet op prijs zou stellen als hij een affaire heeft met jou."
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 29, 2008 21:19:42 GMT 2
'Ze?' glimlachte Shirie, hoewel ze vrijwel meteen begreep dat het over een dier ging. Tenslotte had hij het daarvoor over zijn oude diertje gehad. Ze volgde zijn blik en zag even niks, maar haar ogen waren beter dan die van de meeste, zeker met de vollemaan zo dichtbij en ze maakte een verrast geluidje. Ze wendde zich weer tot William en lachte. 'Jij en een Panter? Dat had ik nou nooit verwacht! Dat zijn van die dieren die je heel streng moet opvoeden, anders vreten ze je op. Wat een omslag, van een eekhoorn naar een katachtige.' Ze glimlachte en volgde toen wat grinnikend het gesprek tussen Joey en William. Joey alchte en keek schuldig naar boven, al breed grijnzend. 'Niet blij mee zijn? Ze zou me vermoorden! nee, ze zou me martelen en daarna vermoorden.' Stilte. 'Om me te reanimeren en opnieuw te vermoorden.' Hij alchte en keek WIlliam aan. ' Maar stiekem houdt ze heel veel van me hoor.'
|
|
|
Post by Madjic on Nov 30, 2008 2:47:17 GMT 2
William lachte. "Ik ben blij te horen dat ze nog van je houd. Maar je moet wel weten dat die tweede keer vermoorden niet mogelijk is. Want na de reanimatie gooi ik je van een klif. Maar ben blij dat dat niet nodig is." Hij lachte vrolijk, net alsof hij iedere dag zoiets meemaakte. Daarna keek hij weer een beetje serieuzer. "Maar moet zeggen dat het zo te horen behoorlijk goed met je gaat op een kleine oude gewoonte na." Hij grijnste voor hij zich naar Shirie draaide. "Tja wat kan ik zeggen. Het was moeilijk te weerstaan toen Owain en Zed ineens een kleine zwarte pluizenbol voor mijn neus hielden. Maar ze was inderdaad niet de makkelijkste, is ze nog steeds niet eigenlijk." Hij knipoogte vrolijk naar Shirie. Hij was niet eens verbaasd meer dat ze dingen deed die hij eigenlijk niet verwachte. Dat ze Arachne zag was voor hem min of meer dan ook verwacht terwijl het onverwachts was. "Maar de verandering kwam eigenlijk door Zed. Hij had Owain over gehaalt dat ik na Dafd maar een interesanter huisdier moest krijgen. Helaas heeft mijn broertje een net iets andere gedachte van interesanter huisdier dan ik normaal heb. Een hond was voor mij al interesanter geweest. Maar nee, hij besloot een panter te kiezen." Hij lachte toen hij het gezicht van zijn broertje voor zich haalde. Het jongetje was bijna in huilen uitgebarsten toen William geschrokken naar het diertje had gekeken. De jongen deed niets liever dan zijn broer blij maken, vooral niet als hij weer eens in een dip zat. William keek weer naar de hoek en knipte in zijn vinger. "Arachne, kom eens hier. Dan kun je ook eens beleefd zijn in plaats van kattig te zijn." Hij keek toe hoe de panter zichtbaar werd en toen met een hooghartige houding naar hen toe liep. Langzaam en sierlijk, bijna zoals Shirie het soms zou doen.
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 18, 2008 0:16:09 GMT 2
'Hola, Bella,' fluisterde Shirie en liet zich van haar stoel afzakken. Ze hield haar blik op de kat gericht, maar liet die vaak afzakken naar de grond om weer terug te kijken. Tenslotte hielden katten vrijwel nooit oogcontact voor lang. Ze voelde haar hart sneller kloppen, zoals dreuzel mannen bij bepaalde auto's hadden, zwerkbal spelers met de nieuwste bezem en een nerd met een nieuw boek. Zelfs al behoorde ze stiekem ook onder de laatste twee, de kippenvel op haar armen kon geen boek of bezem haar bezorgen. Het dier was zo gracieus als maar enkele katachtigen konden. Panters waren er wel experts in. Ze glimalchte even en keek op naar William. 'Dan ben ik blij dat ze zich aan je heeft gehecht. Tenslotte zal de kat nooit van jou zijn. jij bent van de kat. Zo is het nou eenmaal.' Zoals je van mij bent, dacht Shirie en ze moest zich inhouden om niet te dansen. Ze bleef kalm zitten en wachtte op de toenadering van de kat, terwijl in gedachten ze haar grote liefde vasthield en ze zich voornam om rijkelijk te belonen voor zijn aandeel hierin. 'Holy shit... nog een kat.' De dieren van Shirie waren bekende voor Joey. tenslotte had hij ze al als welpjes meegemaakt, maar een grote zwarte kat die uit het donker tevoorschijn kwam en waar zelfs Shirie voorzichtig mee deed, deed zijn nekharen rijzen. Hij was echt meer een honden mens.. en dan het liefste zo'n domme doerak als Derek.
|
|
|
Post by Madjic on Dec 18, 2008 19:06:28 GMT 2
William grinnikte. "Dat is jammer genoeg wel waar, maar ik zou het geen voordeel noemen. Ze heeft de gewoonte andere bij me weg te jagen, dus pas maar op. Als eenmaal in de gaten heeft wat jij.. voor mij bent, dan moet je haar niet vertrouwen. Ze is wat..." Hij zocht even naar het juiste woord om haar te omschrijven. "Bezittelijk over me." Hij wist dat Arachne nog wel eens uit haar slof kon schieten als iemand hem maar aanraakte. Owain en Zed had ze geaccepteerd, maar Shirie was maar de vraag. Aan de andere kant had ze net ook niets gedaan, maar dat kon ook komen omdat het hier zo druk was en ze geen zin had om nu in de spotlight te staan.
Arachne keek Shirie wantrouwend aan en maakte een afkeurend geluid toen Shirie William alleen maar aankeek. Ze voelde wel wat er door William heen ging en ze had wel gezien wat er net was gebeurd. Ze hield een half oog op Shirie gericht toen ze doorliep en naast William ging zitten. Ze keek even naar hem op met een trotse blik en zwiepte even sierlijk met haar staart. Toen ze Joey hoorde keek ze naar hem om en wierp hem een bedreigende blik toe. Ze voelde zijn afkeer notabene en aan de andere kant maakte ze zo een beetje gebruik van de situatie.
William zichtte en aaide haar zwarts kop, haar ogen gingen even genietend dicht. "Blijf maar proberen, uiteindelijk zal ze moeen toegeven dat ze je vaker moet zien. Daarbij houd ze net iets te veel van winnen..." Hij bedacht zich opnieuw hoe veel die twee eigenlijk op elkaar leken. Hij lachte naar Joey, hij zag de blik die Arachne hem toewierp. "Nou ja zeg, zo erg is het toch niet?"
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 18, 2008 19:15:05 GMT 2
Joey lachte wat onbeholpen en schoof met stoel en al wat opzij. 'reken maar. Katten... vreselijk. Het zou me niks verbazen als ze mijn hond ruikt en me daarvoor wil laten boeten. Weet je hoe vaak haar beesten me achterna hebben gezeten, alleen maar omdat ik zijn riem bij me had?' Shirie kon het niet helpen om te lachen en keek de kat na. 'Dat is geen probleem. Ze zal uiteindelijk haar verlies moeten toegeven, want als het gaat om macht' -ze kwam sierlijk omhoog en bewoog zich inderdaad zoals een kat zou doen als die op twee poten liep, licht schuddend met haar hoofd, waardoor haar haren elegant over haar schouders heen en weer wiegden- 'dan zal ze het onderspit delven. Of zoals Joey zou zeggen, dan wordt ze the under dog.' Ze liet zich weer op haar stoel zakken en wierp geen enkele blik meer op de kat. Ze had er in totaal vier opgevoed en had een nieuw nest met katjes waar ze de rangorde duidelijk moest maken. Panters waren geen troepdieren, maar ze kenden wel het fenomeen "terrororium verdedingen" en soms moest je dat opgeven aan een sterkere. Dit moment was William het terrotorium en Shirie zou duidelijk maken dat zij de sterkste was. Ze glimlachte naar William en ondanks dat voor mensen de lichaamstaal niks zei, sloeg Shirie denkbeeldig met haar staart.
|
|