|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 22:37:27 GMT 2
(jah veel beter xD)
Miquel grinnikte. 'Nu kan je idnerdaad neit opstaan, maar misschien voel je je wel zo goed dat je eht wel kan, voordat ik terug ben. Als je dan wegwandeld dan kan ik de hele school wel naar je af gaan zoeken!'Hij lachte. 'Ik ben zo terug. Doe maar rustig aan en denk aan fijne dingen als je teveel emoties oo je af voelt komen. Voel je eigen emoties en herinner wie je bent. Laat je neit wegvoeren, anders verdrink je nog.' Hij draide zich om, denkend aan de letterlijke en figuurlijke zin van verdrinken. Zijn moeder verdronk ook altijd bijna in emoties vana denren. Daarbij, was hij ook zelf een keer bijna verdronken. Vreemd he dat soort dingen je bijbleven... na twaalf jaar...
|
|
|
|
Post by melien on May 26, 2007 23:03:32 GMT 2
Elvira moest toch wel lachen om Miquel. Wat een schat was dat toch. Ze antwoordde niet meer op hem. Ze had toch al gezegd dat ze daar zou blijven. Ze volgde zijn advies op. Ze dacht aan haar broer. Ze vroeg zich af of de boomhut er nog was. Ze waren van plan geweest het af te breken. Dat zóu ze echter wel heel jammer vinden. Maarja daar kon ze nu toch niks aan doen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 23:08:54 GMT 2
Miquel vertrok met een gerust hart. Ze zou wel blijven. Dat was mooi. Nu maar hopen dat het rustig zou blijven daarbinnen!
Hij begon te rennen en ging gang na gang door. Hij had een goede conditie, dus zelfs toen hij bij de keukens was, hijgde hij nauwelijks. Hij bestelde eten en drinken, kreeg een kop kruidenthee, die best goed rook en daarna een warm zou broodje. Suiker zou haar goed doen. Hij rende met beiden terug. Hij was heel blij toen hij haar nog zag zitten. Hij hield zich in en liep rustig op haar af.
|
|
|
|
Post by melien on May 26, 2007 23:14:56 GMT 2
Elvira deed haar ogen open toen ze voetstappen hoorde. Ze keek door de gang en zag Miquel aankomen met een broodje een een kopje thee (hoe ben je daar eigenlijk mee gaan rennen??  ). Ze glimlachte. Hij was binnen no-time terug, dus hij had wel moeten rennen. Ze vond het wel lief van hem. |
|
|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 23:18:39 GMT 2
(Miquel is een wonder xD Sorry, had niet aan het kopje thee gedacht xD)
Miquel glimalchte naar haar. Hij rijkte haar de thee en het broodje aan en ging toe naast haar op de grond zitten. 'Gaat het alweer wat beter met je? Je lijkt wel wat midner wit.'
Hij bekeek haar eens goed.
|
|
|
|
Post by melien on May 26, 2007 23:22:29 GMT 2
(lol XD... hij heeft gewoon een toverspreuk gebruikt waardoor de thee niet uit het kopje kon zolang hij ermee liep ) "Dankje. Ja het gaat al weer.". Eövira nam voorzichtig een slokje van de hete thee. Ze proefde de thee en merkte meteen dat het haar lievelingsthee was. Ze nam nog een klein slokje, voor grote slokken was de thee nog te heet, en ze voelde zich helemaal verwarmen. Ze had niet eens gemerkt hoe koud het eigenlijk was. Voorzichtig nam ze een hapje van het broodje. Ze dacht: 'Ik doe maar liever even rustig aan met eten en drinken anders ben ik zometeen alsnog weer misselijk.'. Ze keek naar Miquel en glimlachte. |
|
|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 23:32:59 GMT 2
Miquel haalde zijn schouders op en knipoogde. 'Op dot soort momenten wil suiker in je bloed weleens helpen. De thee is om je weer rustig te krijgen en voor wat vocht. De suiker zal je weer wat kracht geven. Hetr is echt zo.' Hij leunde met zijn hoofd tgeen de muur aan en grijnsde. Hij klonk als een heler. Erg grappig.
|
|
|
|
Post by melien on May 26, 2007 23:38:17 GMT 2
Hij klonk net als een heler ( ) vond Elvira. Dat maakte hem alleen maar schattiger. Ze moest lachen om haar eigen gedachtengang (die ik hier maar even niet ga opschrijven... even geen zin in ). Mariel vond hem alleen leuk als vriend. Volgens Elvira zag ze hem meer als broer(tje) dan wat anders. Bij haar was het juist omgekeerd. Naja, dat boeide eigenlijk ook niet. Ze had zin om nu even naar haar I-pod te luisteren maar die had ze nu niet. En nu zat ze net gezellig met Miquel in de kerkers (joepie.... heeeeeeeeeeeeeeeeeel gezellie ). Ondanks de koude vloer en de absoluut niet gezellige sfeer en ruimte waar ze waren, voelde ze zich wel op haar gemak en geborgen. Maarja, dat had ze wel vaker als er mensen om haar heen waren die ze mocht. Ze vroeg aan Miquel: "Waarom stond jij eigenlijk in de gang in plaats van naar binnen te komen?". |
|
|
|
Post by greenlightning on May 26, 2007 23:45:30 GMT 2
Miquel schudde zijn hoofd. Wat moest hij daar nou op antwoorden? dat hij om de een of andere reden verliefd op Ryanne was geworden? Terwijl hij dat bedacht.. moest hij opeens denken aan Carmen en aan Shinami. Nee, dat van Ryanne was geen leifde.. het was een kick! Ze was hetzelfde als van een berg afspringen! Wachten tot je dood zou gaan... maar ent optijd weer omhoog komen.
Hij glimlachte. 'Ik voel er niks voor om bij Sneep of Ryanne te zijn. waarom zou ik? Wat meot ik met hun?'
Hij grinnikte even. 'Sorry trouwens, dat ik als een betweterig persoon klink, wat betreft je gezondheid enzo.. Ik doe nu ent alsof ik een heler ben ofzo... Het is gewoon zo, ik ben heel vaak gewond geraakt. Daardoor.. weet ik er redelijk wat vanaf. Daarbij, heb ik.. had ik een mdoer, die even gevoelig is voor emoties als jij en mijn zus is ook een waaghals. Dus... ik heb nogal wat ervaring. Dus, het is neit allemaal bluf.'
Hij grijnsde.
|
|
|
|
Post by melien on May 26, 2007 23:51:28 GMT 2
"Ik had ook niet gedacht dat het allemaal bluf was, hoor." zei Elvira. Ze keek hem even in de ogen voordat ze de laatste hap van haar broodje nam (ze heeft doorgegeten ). Daarna nam ze nog even de laatste slok thee. Eerst wilde ze opstaan, de spullen wegbrengen en dan naar bed gaan, maar ze bedacht zich. Ze vond het wel fijn om zo met Miquel te praten. De enige waar ze altijd mee praatte was Mariel. Met anderen ookwel. Maar dat was dan niet zittend tenzij het onder de les was. Met Mariel ging ze er af en toe echt voor zitten. |
|
). Ze glimlachte. Hij was binnen no-time terug, dus hij had wel moeten rennen. Ze vond het wel lief van hem.