|
|
Post by Lisa .. on May 19, 2007 23:11:00 GMT 2
Meera draaide zich half om, zover dat kan als je half op een bank ligt te lachen. Een enkele traan stroomde uit haar ooghoek via haar wang van het lachen. De traan kwam in Draconic's nek terecht. 'Sorry ofzo.' zei ze lachend, er kon amper nog iets fatsoenlijks uitkomen. Even zette ze op een rijtje, wat begon met rustig gitaar spelen eindigde in een ultieme meligheidsaanval, niet dat ze het erg vond, lachen was geweldig.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 19, 2007 23:14:39 GMT 2
Draconic kwam overeind. Hij keek stpomverbaasd om zich heen emt open mond, keek omhoog en hield zijn ahden op. 'Regent het nou?'
Hij lachte en sprong opnieuw op Meera. Hij pakte haar vast en wiegde haar stevig heen en weeer. 'Niet huilen, Meer, niet huilen, alles komt wel goed, ik ben er voor je hoor. Stil maar. '
Hij kon de lach neit uit zijn stem houden.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 19, 2007 23:19:34 GMT 2
Meera had door het lachen moeite om niet te vallen, ze klemde zich aan Draconic vast. 'Wat zou ik toch zonder jou moeten, zoiets had ik echt nodig, gewoon even lachen, lol hebben' probeerde Meera te zeggen. Maar of het ook overkwam was de vraag, lachspieren namen haar stem over.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 19, 2007 23:24:05 GMT 2
Draconic grijnsde breed en gaf haar een kus op haar hoofd. Hij trok haar dicht tegen zich aan en sloot zijn ogen. 'Anders ik wel, Meer, Ik heb alleen nog maar zorgen. Weet je, als je wil ga ik wel met je mee als je auditie gaat doen bij die maten van mij. Ze zullen je te gek vinden, maar jou kennende... ga je bleodnerveus zijn. Zal ik je handje vast houden?'
Hij pakte haar ahnd en gaf er een kneepje in.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 19, 2007 23:28:46 GMT 2
Even glimlachde Meera en trok haar benen op, zodat ze weer rechtop op de bank zat. 'Draco, levens bestaan nooit alleen maar uit zorgen, gewoon op mooie, leuke dingen concentreren.' zei ze wijs en knipoogde even. 'Ik zou het echt te gek vinden als ik uberhaupt auditie mag doen, en nog veel gekker als je meegaat, ik ben inderdaad een stresskip op dat soort momenten.' vervolgde ze op een neutralere toon. Daarna lachde ze weer even en keek tevreden voor zich uit.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 19, 2007 23:32:11 GMT 2
Draconic knikte. 'Geneiten van het leven. "Het leven is een fesstje. Start de muziek!".'
Hij lachte zachtjes en staarde stil voor zich uit. Toen kwam hij een beetje overeind om Meera in haar gezicht t kijken.
'Meer, vertel me eens eerlijk, wat denk jij van Terry? En van Terry en mij?' Hij zweeg even. 'Dat zinnetje zei zij altijd tegen me als ik down was. Dan trok ze me overeind en begon ze te dansen...'
Hij zuchtte diep. Herinneringen waren moeilijk.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 19, 2007 23:39:50 GMT 2
'Goede zin. Wat ik van Terry vind. Als we afdelingen niet meetellen, weet ik het niet zo goed. Ik ken haar amper, we negeren elkaar meer. Ik vond jullie wel goed bij elkaar passen, maar dat vond zij schijnbaar niet. zei Meera. Even liet ze een stilte vallen. 'Draco, er is wat met je aan de hand, ik voel het gewoon. Je bent zo afwezig, stil af en toe de laatste tijd. Nu begin je ook over Terry's antwoord op als jij je down voelde. Je kent me he.' maakte ze af. Het laatste meende ze serieus. Ze kroop dichter tegen hem aan en aaide even door zijn haar heen als speels gebaar.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 19, 2007 23:43:41 GMT 2
Draconic liet het gebeuren. Hij voelde zich fijn bij Meera. Gewoon goede vriednen, vertrouwelijk en zonder echte 'liefde', maar toch een mesje dat naar je luisterd en dat eerlijk antwoord geeft. Hij haalde zijn shouders op. 'Toen we erachter kwamen dat we... familie zijn... flipte ze. Ze heeft me gezegd dat ze te veel van me houdt om incest met me te hebben. Ze zou me helemaal willen als man en dergelijke, maar als familie ging dat neit. Ze heeft het uitgemaakt.. zonder dat we eigenlijk zijn gestopt met van elkaar te houden. Ik voel heel veel voor Rachanna en ik ben ook echt verliefd op haar. Maar Terry... ik weet eht niet. Ze zit nog erngens en dat zit me dwars. maar vooral dat van Thomas eigenlijk. Ik maak me zorgen om hem, Meer.'
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 20, 2007 7:47:32 GMT 2
Even wreef Meera met haar hand over zijn rug. Dit verklaarde z'n gedrag een beetje. Ze opende haarmond om wat te zeggen, maar wachtte even. Daarna zei ze:'Ik kan het vanuit Terry op zich wel begrijpen, maar toch is het ...' Ze wist niet wat ze erachter moest zeggen. Weer liet ze even een korte stilte vallen. Daarna glimlachde ze zwak.'Ik weet het, hij is nu ongeveer het tegenovergestelde van normaal, of vroeger.' Ze had nu niet echt iets nuttigs om erover te zeggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 20, 2007 13:43:10 GMT 2
Draconic knikte. Hij liet zijn blik over door de kamer gaan. Ze waren alleen, op twee of drie eerste jaars na. Hij bekeek ze even, terwijl ze samen een spelletje knalpoker deden. Eentje verloor de hele tijd en ook nu ontplote de kaarten in zijn gezicht.
Draconic grinnikte zacht. Hij wou dat Thomas en hij dit weer deden. Samen met Felix en Ryanne... Niets was meer hetzelfde...
De blonde jongen zuchtte diep. 'Terry is voorbij en dat blijft ook zo. We zullen altijd familie blijven. Daar is niks aan te doen. Maar Thomás.... Ik mis mijn vriend, Meer. Ik ben bang dat hij...'
Hij kon zijn zin niet afmaken. Een krop in zijn keel benam hem de adem.
|
|
