|
|
Post by greenlightning on May 13, 2007 19:37:42 GMT 2
Draconic ging op de bank zitten. Bedachtzaam sloot hij zijn ogen. hij dacht aan Ryanne en aan Thomas. Niet zozeer aan hen tweeen, maar aan hen apart. Ryanne, die volledig was doorgedraaid op het gala en aan Thomas, die zich tegen zijn wil in nog bij de dooddoeners voegde. Hoelang zou het duren voor ze betrapt zouden worden? Hoelang zou het duren voor er van hen werd gevraagd hun eigen klasgenoten te vermoorden of te martelen. Hoelang zouden ze nog uberhaupt op school zijn? Wat als ze werden opgeroepen om buiten school Voldemort te dienen...
Hij schudde zijn hoofd. Zijn vader had hem gewaarschuwd. Een lidmaatschap was voor een leven. Je kon niet stoppen. Maar was dat zo? Wat als je niet alleen was?
Hij keek even om zich heen, hopend op een van zijn vrienden of mede zwaderaars.
|
|
|
|
Post by Merel on May 13, 2007 19:57:41 GMT 2
Rachanna kwam binnengelopen. Ze plofte naast Draconic met een zucht. Ze had hier zo geen zin in. Zij was Dooddoener geworden omdat iedereen het in haar familie was. Omdat ze zo klein was, was ze spion geworden. Daar was ze nu heel dankbaar voor. Ze kon zich niet voorstellen om, netzoals Thomas, de keuze te moeten maken tussen iemand vermoorden, of er zelf aangaan. Maar dit was voor het leven. Wat ze eigenlijk erg vond. Je moest ergens toch mee kunnen stoppen als je wou? Nu was je voor eeuwig gebonden, en gebrandmerkt. Ze voelde even aan haar schouder, waar het teken zat. Ze legde haar hoofd op Draconic's schouder. "We zijn de eerste." zei ze, met een diepe zucht.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 13, 2007 20:06:26 GMT 2
Draconic knikte met een zucht. 'Het was zo eenvoudig... Voor het serieus werd...'
Hij had het over het moorden. Mensen vermoorden om je zusje te beschermen, of omdat het een dreuzel is en je die graag uit de weg wil hebben, dat is een ding. Maar iemand vermoorden omdat iemand het je opdraagt... Waarom zou je die persoon vermoorden? Je voelt verder niks bij die eprsoon. Een woord, een handgebaar en jij betekend het einde van iemands leven. Waarom? Jij had niks met die persoon...
Draconic schudde zijn hoofd. Hij had spijt. Hij was geen volger.
|
|
|
|
Post by Merel on May 13, 2007 20:25:26 GMT 2
Rachanna legde haar hand op zijn schouder. "Ooit wel, lang geleden.." Zei ze. Ze had nog nooit iemand vermoord. Wel veel zien sterven. Ook had zij er vaak voor gezorgd, dat Voldemord informatie kreeg, zodat diegene vermoord kon worden. Ze had er eigenlijk veel spijt van. Moeder, Vaders, kinderen, GEwone mensen. iedereen wreed van het leven beroven. EN wat hadden zij misdaan? Nikstoch? Er stroomde een traatje langs haar gezich naar beneden. Vreselijke gedachte. ZE rilde.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 20:27:45 GMT 2
Stil liep Thomas de leerlingenkamer binnen en plofte neer op een van de stoelen.
Zijn gezicht was bleek als een vaatdoek wat een raar contrast vormde bij de nogal donkere leerlingenkamer.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 13, 2007 20:33:28 GMT 2
Draconic trok eht meisje tegen zich aan, zodat ze half kon liggen. Hij keek niet op toen Thomas binnen kwam. 'We moeten iets doen,' zei hij zacht. Hij sprak voor zich uit. Er waren geen kaarsen aan. Die had hij allemaal al uitgeblazen toen hij binnenkwam.
Iets, dat was eht woord. Hi had namelijk geen idee wat en hoe en zelfs de waarom was hem onduidelijk. Hopelijk... haddden zijn vrienden wel een idee.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 20:46:16 GMT 2
"Ik heb het gedaan" mompelde Thomas opeens schor en huiverde bij die herinnering. "Voldemort was er" vervolgde hij zachtjes.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 13, 2007 21:17:46 GMT 2
Draconic voelde een rilling over zijn rug gaan bij die naam. 'Wat moest hij?'
Hij was trots dat zijn stem niet trilde. Hij was als de dood voor Voldemort. Hoe kon het ook anders... Hij had bijna zijn ouders vermoord...
|
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 21:46:38 GMT 2
"hij.. hij was boos" zei Thomas langzaam terwijl hij het zich probeerde te herinneren. Maar dat ging moeilijk want hij had de herinnering van het gezicht van voldemort, en diens woede, zo snel mogelijk uit zijn kop verbannen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 13, 2007 22:48:56 GMT 2
'Is hij dat ooit niet?' Draconic ontspande zich weer en liet zich achterover zakken. Dat was geen groot nieuws. Thomas leefde nog, hij had zijn taak vervuld, helaas, en hij leek nog meer een lijk dan daarvoor. Nou, zo veel was er niet veranerd toch?
Waarom voelde hij zich dan zo naar...
|
|
