That's the way it is

[\\ Jess']

Tatyanna stond op deze mooie avond te kijken naar de sterren. Het was een perfecte avond. En ze had zich niet vergeven als ze niet hier ging kijken. De sterren konden veel vertellen. Net zoals deze dag. Ze sprankelden fel, wat een magisch verhaal gaf aan Tatyanna.

When you want it the most
There's no easy way out
When you're ready to go
And your heart's left in doubt
Don't give up on your faith
Love comes to those who believe it
And that's the way it is

Tatyanna haar stem viel weg in de stilte. En ze schrok toen ze een deur hoorde dichtvallen. Ze keek om en zag daar Brian staan. Brian liep naar haar toe, sloffend. "Heey Tatje" Zei hij terwijl hij naast haar ging staan. Hij keek haar van opzij aan. Tatyanna had niks terug gezegt en bleef voor haar uitstaren. "Hoe gaat het nu met je?" Begon Brian. Tatyanna keek opzij en haalde haar schouders op. Ze was stilgevallen, wat bij haar haast nooit gebeurde. Maar bij Brian werd ze altijd zo stil, net of hij haar rust gaf. Hij was dan ook een goede vriend van haar. Ze haalde haar schouders op op die vraag en ze keek naar hem. Brian sloeg een arm om haar schouders. "Ik weet het echt niet meer" Zei Tatyanna, ze haalde ondertussen diep adem. Brian streek zachtjes over haar schouder. "Het komt wel goed hoor, altijd. Of we gaan gewoon eten" Hij haalde wat te eten uit zijn zak tevoorschijn en hield het voor haar neus. Tatyanna schudde haar hoofd. "Nu even niet B." Zei ze terwijl ze weer naar de sterren keek.

[Merel]

Tristan liep via de trap naar boven. Naast hem liep Steve met zijn gitaar op zijn rug. Steve was al onder weg geweest naar de Astronomie toren. Hij vond het daar altijd prachtig en rustgevend. De prefecte plek om wat gitaar te spelen. Onderweg was hij Tristan tegen gekomen. Steve vond dat hij ook wel eens wat rust kon gebruiken, en had hem mee naar boven genomen. Tristan was zonder echt veel bezwaar meegegaan.
Steve opende het luik naar boven en er streek meteen een lekker windje door zijn haren. Hij klom verder omhoog gevolgd door Tristan. "Lekker weer is het niet?" Zei Steve op zijn gebruikelijke iets zachtere toon. Tristan glimlachte. "Ja inderdaad. En nog nieteens zo extreem heet." Zei hij toen hij zich ook uit het gat hees. Vervolgens merkten ze beiden op dat ze niet alleen waren. "Hallo." Zei Tristan tegen de twee ruggen, aangezien hij niet kon zien tegen wíe hij het had.

[\\ Jess']

Beide draaide om bij het horen van een hallo. Tatyanna glimlachte vriendelijk, en Brian stond er maar een beetje dom bij. Tatyanna keek in haar ooghoeken naar Brian en gaf hem een elleboog. Brian grijnsde nu als een boer met kiespijn naar de twee. "Ook al volop met muziek bezig? Gezellig, ik was net ook wat aan het zingen. Maar dat ging niet echt" Zei ze terwijl ze even naar Brian keek. Ze zijn hand in zijn zak deed om een koekje te pakken. "Bind dik look" Sprak Brian met een mond vol. Tatyanna gaf hem nog een elleboog, en het koek van Brian viel op de grond. Hij keek wat beledigd naar Tatyanna. "Koekje" Heel dramatisch keek hij nu naar zijn koekje op de grond. Tatyanna grinnikte en keek weer naar de twee. "Tatyanna en Brian.." Stelde ze hen twee voor.

[Merel]

Tristan moest onnodig toch wat grinniken om twee dingen. Een om dat koekje en die jongen, die blijkbaar Brian heette. En om het feit dat Tatyanna zich nog aan hem voorstelde, terwijl ze elkaar toch behoorlijk goed kende. Steve daarin tegen stond er wat stil bij en knikte over het feit van de muziek. "Ja uuh ik speel graag gitaar." Mompelde Steve bijna zodat het nog net te horen was. Hij was nou neit echt een prater, en vooral niet met mensen die hij niet kende. "Tristan en Steve." Antwoorde Tristan terwijl hij bij de naam 'Steve' nog naar hem wees. "Koekjes.. Heerlijk.. Yanna, hoe kún je dat nou doen meid." Zei Tristan grinnikend.

[\\ Jess']

Brian keek maar wat naar de grond en Tatyanna kreeg een rode kleur. Ze was ook best lang weggeweest om iedereen nogal te herkennen. "Owja, sorry Tris. Ik ehmm... Ben nogal lang weggeweest. Sorry, nogmaals" Zei ze nog een keer. "Thanks for the memories" Zong Brian terwijl hij grinnikte. Tatyanna keek van Steve naar Tristan. "Ik ga er even bij zitten" Zei ze terwijl ze aanstalte maakte om te zitten. Brian hield haar tegen. "Eerst een nieuw koekje" Zei hij, Tatyanna haalde haar toverstok uit haar zak en maakte van het oude koekje een nieuwe. "Hier zeur" Ze grijnsde er wel bij. Brian at het koekje gulzig op. Hij vermaakte zich wel, zo ongeveer dan. "Ik ga er weer vandoor" Zei Brian. Brian stond op en ging met een hand door het haar van Tatyanna. "Sorry" Hij stak even zijn hand op naar de jongens en verdween toen de deur op. Zijn voetstappen stierven na een tijdje ook weg.

"Oke, wat wou je gaan spelen Steve?" Tatyanna keek naar Steve. "Voor mij, had je niet hoeven doen. Een koortje, prachtig" Begon ze, terwijl ze daarna moest grinniken. Op de moment kwam Neema binnen zetten met haar Ukkepulk. Ze aaide het kleine ding en stak haar hand op naar Tatyanna. Ze kenden elkaar redelijk. Maar haar hier tegen komen verwachtte Tatyanna niet. "Heey Neem, kom" Ze wuifde haar hierheen en Neema ging zitten. Ze keek een beetje vreemd naar Steve en Tristan. "Steve en Tristan" Ze wees eerst naar de blonde jongen en toen degene met donker haar. Neema knikte, maar haar gezicht stond nog steeds strak. Ze had het namelijk niet op vreemden.

[Merel]

Tristan glimlachte. "Ach meis maakt niet uit joh. Maar het klopt wel dat ik je echt een tijd niet heb gezien. Wel jammer. 'T was altijd gezellig met je in de leerlingen kamer." Zei hij met een glimlach. Vervolgens moest hij lachen om Brian met zijn koekjes. Het leek net hij met zijn lollies.. Daar kon je ook echt gék van worden. Hij stak nog even zijn hand op naar Brian toen deze weg ging. Steve keek hem nog even na. Vervolgens keek hij omhoog naar de sterren en dacht aan een leuk nummer. Een nummer die goed bij deze avond paste.

Pas toen zijn naam werd genoemd keek Steve weer op. "Mm. Ik denk dat ik wel een leuk nummer in gedachte heb." Zei hij op redelijk zachte toon, maar hij was nog goed verstaanbaar. Hij wou net zijn snaren aanslaan toen er weer iemand binnenkwam. Steve glimlachte naar Neema, en Tristan deed net alsof hij een deftige buiging maakte toen zijn naam werd genoemd. Vervolgens ging Tristan aan de andere kant van Tatyanna zitten. "Goh is dat niet even leuk Yanna, ons eigen privé concert." Zei Tristan grijnzend waardoor STeve half een kleur kreeg. Hij ging achter hem tussen de kantelen zitten en begon zijn nummer zachtjes. Vervolgens zong hij zachtjes de tekst erbij.

Blackbird singing in the dead of night
Take these broken wings and learn to fly
All your life
You were only waiting for this moment to arise

[\\ Jess']

Ze luisterde naar Tristan en legde haar hoofd op zijn schouder. "Ik zat een beetje in een dipje denk ik. Ruzie, verkering uit, alles ging slecht dacht ik. Maar ik leef nog" Zei ze en kwam weer overeind. Tatyanna keek nog even naar Tristan. "En hoe zit het met jouw, en hoe heet ze ook alweer? En met de andere dingen?" Ze was opeens heel nieuwsgierig.

Neema grijnsde even naar Steve omdat hij een kleur kreeg omdat hij moest spelen. "Het lukt je wel hoor" Grijnsde ze. Al snel stond haar gezicht weer strak en keek ze naar Tatyanna. Tatyanna keek naar Steve toen die begon te spelen. Tatyanna grinnikte om Tristan. "I love it!" Ze werd stil toen Steve begon te zingen en ze grijnsde. Ze vond het mooi, net als Neema, wat haar verbaasde. Hij kon goed en mooi zingen vond ze.

[Merel]

"Ach meis.. Dat is even rot voor je zeg.. Gelukkig dat je het overleefd hebt.. Anders had ik je moeten missen, en dat wordt me wel wat te veel.. M'n árme hart!" Zei Tristan redelijk dramatisch en deed alsof hij naar z'n hart greep. Vervolgens werd z'n grijns breeder. "Tyra. Ja echt een schat van 'n meid.. Zou niet zonder haar kunnen. Met mij is dus alles prima." Besloot Tristan, na een paar redelijk onlogische zinnen-combo. Vervolgens luisterde hij naar Steve en was zo even stil.

Hoe meer aandacht Steve kreeg, en hoe meer complimenten, des te roder hij werd. Gelukkig was dit nu niet zo goed zichtbaar meer. Rustig speelde hij verder en ging verder met het nummer.

Blackbird singing in the dead of night
Take these sunken eyes and learn to see
All your life
You were only waiting for this moment to be free

Zelf vond hij het een mooi nummer over een Vogel, en eigenlijk ook over de vrijheid. Soms zat er meer achter een nummer dan dat je in het eerste opzicht zou zeggen. Dát vond Steve een van de mooie dingen aan muziek.

[\\ Jess']

Ze grijnsde, ze had de woorden van tristan toch wel gemist. Ze kwam oevreind. "Fijn om te horen. Ben echt blij dat je nog steeds bij haar bent" Zei ze met een glimlach. Tatyanna keek weer naar Steve, die het roodste hoofd ooit had. "Een tomaten show... Steve, go boy!" Grinnikte ze terwijl ze haar armen in de lucht stak. Neema grinnikte zacht om Tatyanna, maar werd al snel stil toen Steve verderging. Ze werd er echt stil van. Jammer dat sommige vogels gevangen waren. Een zachte kucht en Tatyanna was ook stil. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen eromheen, omdaarna heel stil te zitten.

[Merel]

Tristan glimlachte, alsof hij vreselijk trots was. "Jij vindt anders ook nog wel iemand hoor. Maak je daar maar geen zorgen om." Zei hij met een grijns. Vervolgens gaf hij haar met z'n elleboog een zetje toen ze die opmerking over Steve maakte. "Sssht.. Straks stopt hij nog." Zei hij grinnikend. En luisterde vervolgens weer naar Steve.

Steve stopte. Maar dat was meer omdat het nummer afgelopen was. Het was een rustig nummer, en daarom besloot hij nu een iets sneller nummer te doen. Het orgineel was van een vrouw. Maar dat boeide voor dit nummer niet echt.. Na zachtjes het couplet te hebben gezongen, begon hij aan het refrein.

And you're singing the song
Thinking this is the life
And you wake up in the morning and you're head feels twice the size
Where you gonna go? Where you gonna go?
Where you gonna sleep tonight?

Steve vond het zelf een leuk nummer, het was vrolijk en leuk ritmisch.