|
|
Post by Lieke on May 13, 2008 21:11:12 GMT 2
Met een grote zucht plofte April in het groene gras onder haar, waar ze met een harde klap neerkwam. "Auw," mompelde ze en merkte dat ze dit toch wel een beetje Gênant vond. Wie plofte er nou harder dan bedoeld in het gras om dan ook nog eens pijn te lijden? Ze zuchte opnieuw en gooide haar tas met boeken ergens naast haar. Het zou haar niet echt een zorg wezen als dat ding weg was, want wie wou er nou een schooltas stelen? Misschien mensen die een beetje hopeloos waren of die graag van schoolboeken lezen hielden? Of Zwadjes die nogal graag een nieuwe schooltas wouden hebben... dacht April onwillekeurig.
Langzaam gingen haar handen, waar ze op steunde, door het groene gras, waardoor ze uiteindelijk op haar ellebogen kwam te liggen. Haar blik ging over het meer, waar het ook bezaait was van de leerlingen, terwijl zij nu toch met een schuldgevoel hier zat. Ze had nog een berg huiswerk, dat nu onveilig in haar schooltas zat, zodat ze er niet naar hoefde te kijken. Eigenlijk had April weinig vrije tijd gehad, nu de exames eraan kwamen en ze eigenlijk moest leren alsof haar leven ervan af hing. Tenminste, als het aan de leraren lag... Het was gewoon niet normaal hoe die over over de exames deden... Oké, het was belangrijk, maar zó heilig nou ook weer niet...
Nu liet ze haar blik over het meer gaan. Voor de reuze inktvis, die zich nog niet liet zien, maar het was wel een mooi gezicht nu. De zon scheen recht in het meer, wat een spectaculair effect gaf. De leerlingen rond het meer, waren aan het praten en doen en sommige maakte in deze herrie ook nog eens hun huiswerk! Dat besloot April dan ook maar te doen, ookal wist ze niet of dat haar ging lukken. Haar hand graaide - zonder ook maar te kijken - naar haar tas, die ze uiteindelijk een meter van haar af vond en ritste deze open, zodat April er één blik inwierp en perkament en een veer en inkt pakte, samen met een boek over Verweer tegen de Zwarte Kunsten, waar ze maar als eerste mee begon.
Maar al snel werd April duidelijk, dat ze écht niet kon werken in deze herrie. Ze had een paar woorden op het perkament gezet die: Huiswerk: Verveer tegen de zwarte kunsten, April Houston. bevatte en dat had niet echt met Verveer te maken... Langzaam stopte April haar spullen dan ook weer in haar tas, die ze opnieuw ergens neer slingerde en haarzelf helemaal in het gras liet zakken, zodat ze naar de helderblauwe hemel keek, met een paar wolken. Wolken die vreemde vormen aannamen, ookal kon April zich dit ook verbeelden.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 13, 2008 22:08:08 GMT 2
Met de een zijn hoofd bijna in de wolken en de andere zowat onder de grond, zagen Zed en Xander er als een vreemd stel uit. De een zo vrolijk en de andere zo derpesief en dan nog met een half huppelende hond erbij. Het was niet zo zeer een rot dag geweest was, maar Xander had moeite om het verlies van een meisje die hem werkelijk veranderd had.
Xander keek even naar Mack en trok een vies gezicht. Hij hield niet van dieren, enkel de uil die zijn post moest bezorgen wilde hij nog wel in de buurt hebben. Maar de hond van Zed was hem eigenlijk al weer te veel. Hij zuchtte en keek naar de grond.
Zed keek verstoord naar Xander. "Blijf je nou de hele tijd zo of gaat het nog veranderen?" Vroeg hij geirriteerd en raapte de bal die Mack had laten vallen op. Hij wierp de bal weg zonder te zien waar hij het geen gooide en zijn hond vloog erachteraan zonder te zien waar hij heen rende.
"Stel ik zou dat willen, dan doe ik dat dus ook. Maar helaas voor jou geweldige humeur kan ik er niets aan doen. Verzin dat je een vriendin hebt en dat die vertrekt, dan voel je je zoals ik me voel." Zei Xander zeker zo geirriteerd. Hij keek naar de hond en zag dat deze recht op een meisje afrende, of eigenlijk vloog de bal daaropaf.
"Ja echt, daar zul je nooit overheen komen he." Verzuchtte Zed en schudde hij hoofd. Hij zag het gevaar niet en liep gewoon door.
|
|
|
|
Post by Lieke on May 14, 2008 18:34:02 GMT 2
April slaakte een kreetje wat een beetje leek op: "Auw!" en "Ah!" door elkaar heen en wreef over haar bovenarm, waar net iets hards tegenaan was gekomen. Langzaam kwam April half overeind, waarna ze in zitstand rond keek en al gauw zag wat er tegen haar arm aan was gekomen. Een bal... April strekte haar hand uit, maar voordat ze deze te pakken kon krijgen stormde er al een hond op af, waarna ze een geschrokken gilletje slaakte, maar toen de hond even bekeek. Hij was zwart met wit, niet dat dat haar veel zei...
Een paar seconde bleef ze even met een opgetrokken wenkrbouw naar de vrolijke hond kijken. Zelf wist April niet echt veel van honden. Ze had ze nooit gehad en er ook nooit íets mee gehad. Wel hadden ze thuis een kat gehad, van haar zusje, maar toch had April niet echt veel met dieren... "Gaat het goed?" vroeg ze aan de hond, waarna ze zich realiseerde dat hij natuurlijk niet terug kon praten en daarom maar weer naar haar tas greep en erin begon te rommelen. Het was niet echt intressant wat ze zag of voelde, maar dan had ze tenminste íéts te doen en haar Huiswerk een beetje kon uitstellen.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 16, 2008 21:49:33 GMT 2
"praat jij altijd met honden, mooie dame, of is het gewoon om de omstandigheden meer te verzachten. En.." Eric had nog wel meer rare dichterlijke dingen willen verzinnen, maar kwam uiteindelijk niet meer uit zijn woorden. "Is dat jou hond?" zei hij dan maar, om niet volkomen voor gek te staan. Even staarde hij naar het wit/zwart gevlekte beest en besloot er niet zo veel tegen te doen. Het ergste wat kon gebeuren was dat het beest hem zou bespringen en hij, als het écht heel erg was, zou struikelen en in het water zou belanden.
"En heeft het mooie duifje ook een naam?" slijmde hij dan vrolijk verder bij April, alsof hij zich van geen kwaad bewust was.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 16, 2008 23:45:46 GMT 2
Zed keek verbaasd op hij het horen van de kreet, waardoor hij even stil bleef staan. "Mack?" Vroeg hij toen een beetje verwildert.
"Goed zo, Einstein, jouw hond." Mompelde Xander hoofdschuddent. Hij keek even van April naar Mack, maar toen naar de nieuwe jongen die erbij kwam.
Mack graaide de bal van de grond en keek April even aan. TOen liet hij de bal weer vallen omdat hij het nodig vond een keer te blaffen. ZIjn staart twispelde als een soort harige zweep heen en weer. Hij pakte de bal opnieuw op en liep toen triomfantelijk een rondje om April heen terwijl hij ontdeugend richting zijn baasje keek.
Hij keek echter op toen hij een stem hoorde. Hij keek naar Eric en gromde zachtjes.
"Mack!" Riep Zed en rende erop af. Een wat trage reactie, maar wat kon je anders verwachten op een lome dag als deze. Maar ondaks de roep van zijn baas, hield Mack zijn blik op Eric gevestigt.
|
|
|
|
Post by Lieke on May 17, 2008 21:28:38 GMT 2
April draaide haarzelf half om en hield op met het saaie rommelen in haar tas. Leven! was dan ook één van de eerste dingen die door haar heen ging, toen ze 'de stem' hoorde die tegen haar sprak en ze zag dat het een jongen was. Oké, April moest het toegeven, niet zómaar een jongen. Deze jongen was gewoon écht knap. Even hield April haar buik in en luisterde naar de woorden die hij zei. Fijn, eerste indruk: Raar meisje dat met honden praat... "Hmm, nee... Ik weet het eigenlijk niet, dit is - geloof ik de eerste hond die ik van dichtbij zie..." antwoorde April terug op zijn eerste vraag. "Dus, dit is ook niet mijn hond..." antwoorde ze met een blik op de hond, die nu rondjes om haar heen liep.
April trok even lichtjes haar wenkbrouw op, toen ze weer naar de jongen keek. Ergens kwam hij haar vaag bekend voor, maar ze had eigenlijk geen idee waarvan. "Hmm, duifje? Is dat positief of negatief bedoeld?" vroeg ze, niet eens in gaan op de vraag en ze keek de jongen even een paar seconde aan, voordat ze vervolgde: "April." Dat kwam er iets zachter uit dan de bedoeling was geweest, maar het geefte niet. Het was niet écht zacht... Nu glimlachte ze even, het was geen grote glimlach en duurde ook niet vrij lang, omdat ze iemand aan hoorde komen die een naam riep, Mack ofzoiets... Ze keek even naar de jongen die aan kwam lopen en zag - of dat dacht ze tenminste - dat hij de hond bedoelde, die de jongen aanstaarde.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 17, 2008 23:27:26 GMT 2
"In positieve zin" zei Eric met een flauwe grijns terwijl hij met zijn hand over zijn warrige kapsel streek en APril in zich op nam. Ze zag er vrij goed uit, moest hij toegeven, en het was handig om zijn gedachten van Joanna af te leiden, want daar werd hij nu ook knettergek van. "Arpil, mooie naam" zei hij dan en knikte goedkeurend "Ik heet Eric. Ravenklauw" plakte hij er dan aan vast terwijl hij haar met een brede glimlach aankeek. Hij keek even op toen hij iemand 'Mack' hoorde schreeuwen, en even was een moment van irritatie op zijn gezicht te zien, maar toen hij zag dat het 'alleen maar' Zed was, gevolgd door Xander, besloot hij dat dat geen problemen moest opleveren.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 18, 2008 0:47:51 GMT 2
Xander, geergerd door Zeds onnozelheid en blindheid van vandaag, liep maar snel achter hem aan. Want de blik van Erics stond hem niet aan, plus dat als Mack boos was op Eric Zed dat snel genoeg ook wel zou zijn.
"Mack." Zeds stem werd wat dreigender, maar nog steeds hielp het niets. "Sorry, hij heeft last van zijn hormonen." Verzon hij toen hij bij het tweetal aankwam. Uiteraard een ecxuus dat nergens op sloeg, maar hij kon moeilijk zeggen dat Mack zonder enige rede gromde tegen de jongen. Hij greep de hond bij zijn riem en trok hem naar zich toe.
|
|
|
|
Post by Lieke on May 18, 2008 17:46:03 GMT 2
April glimlachte even, waarna ze haar tas weer neerlegte. "Hmm, oké dan is het goed," antwoorde ze toen ze haar tas naast haar neer had gegooit en streek een pluk haar achter haar oor. "Dankje," was haar volgende antwoord, "O, en ik zit in Griffoendor," zei ze toen ook maar. Het was even stil, wat verstoord werd door een tweede: "Mack" April keek om en zag een jongen aankomen. Ze had echt géén idee wie het was en trok ook even haar wenkbrouw op toen hij zei dat zijn hond last had van zijn Hormonen. "Ah, juist ja," mompelde ze ietwat zacht, terwijl ze de hond even bekeek. Hij gromde - als ze het juist hoorde - naar Eric wat ze een beetje raar vond, omdat zijn baas hem riep.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 18:11:18 GMT 2
Eric wierp een achterdochtige blik op de hond en bij het zien van de tanden deed hij een stapje naar achteren. Hij had nooit echt van dieren gehouden. Wel ongevaarlijke dieren, maar je wist nooit wanneer zo'n hond zijn tanden in je been zou kunnen krijgen. Hij wierp een blik op April en glimlachtte naar haar, en voelde een beetje een schuldgevoel tegenover Joanna. Maar als ze er niks van te horen kreeg was het toch goed? "Beetje teveel hormonen dan" mompelde hij dan.
|
|
