Please kill him? {open //Reena}

[greenlightning]

Het was alsof ze voor de eerste keer school betrad, toen haar voeten zich over de stenen vloer bewogen. Alles leek zo vreemd en onbekend. Zo nieuw, terwijl ze hier al vier jaar op school zat. Dit was haar vijfde jaar, maar helaas was ze een lange tijd thuis gehouden. Prive school... alsof ze daarop zat te wachten! Gelukkig was ze terug. Ze hield van Canon. Zonder hem was ze nog altijd bij de Parks geweest!
Een gevoel van opluchting verspreidde zich door haar lichaam en ze sloot traag haar ogen, terwijl de koele lucht haar vrees en frustraties wegblies.

'Krijg nou... Ree Ree!'
Reena opende haar ogen en draaide zich half om. Een brede grijns sierde haar lippen, toen ze haar achterneef zag. Draconic stormde op haar af, sleog zijn armen om haar heen en draaide haar rond. Reena hield haar armen stevig om zijn nek geslagen en leit eht toe, terwijl een nieuwe warmte de oude verving.
'Wat een welkom!' lachte Reena, toen ze weer op de grond stond. Ze kon zich een leven zonder Draconic neit meer voorstellen. Hij was de enige familie die ze nog had. De enige bloedverwant dan. Hij en zijn familie. De rest was allemaal pleegfamilie. Zoals de Parks... Haar nekharen gingen overeind staan, toen ze zich bedacht dat ze ook hen weer odner ogen moest komen. Kyra, Kaitlin en Kelian... Die laatste was het minst erge, maar die andere twee... Ze hoopte dat ze hen lang zou kunnen ontlopen.

[melien]

Lina was weggelopen van Scott. Hoe durfde hij? Ze loog niet, ze wist wel beter dan te liegen. Haar ogen waren gevuld met tranen en het was puur toeval dat ze in de hal uitkwam. Onderaan de trap bleef ze staan. Ze keek om zich heen, maar alles was wazig. Ze haalde een paar keer diep adem. Dit kalmeerde haar een beetje. De woede zakte langzaam aan weg, maar de pijn bleef. Net als de tranen.

Een wrange glimlach verscheen op haar gezicht toen ze Areena en Draconic zag. Ze kende geen van beiden, laat staan dat ze wist hoe de relatie tussen die twee was, maar ergens voelde ze toch even een steek van jaloezie. Ze schudde haar hoofd, wat was het toch allemaal weer een onzin. Ze kwam weer in beweging en wilde naar buiten lopen, maar daarvoor moest ze langs het tweetal. Ze keek naar de grond, in de hoop dat ze niet op zou vallen.

[Lisa ..]

Meera kon de frisse lucht van bijna al proeven toen ze vanuit de kerkers de hal bereikte. Haar linkerhand was om de hals van haar gitaar gesloten. Ze floot zachtjes een deuntje van een liedje mee. Het was rustig in de hal maar herkende in het midden van de hal toch wel twee bekende gezichten. Glimlachend liep ze op het tweetal af. 'Reena, dat is lang geleden. Draco!' begroette ze de anderen met een vrolijke glimlach op haar gezicht. Het was al weer even geleden maar ze kon zich wel herrineren dat ze af en toe wel eens gitaar speelde met Reena erbij. Het was leuk haar weer te zien.

Myron kwam van de trap af stormen, Anderling had een glimp van hem opgevangen en als hij eens niet iets gedaan had dan verzon ze weleens wat, wat hij gedaan zou kunnen hebben. In zijn haast merkte hij Lina niet op die onderaan de trap stond. Niet express botste hij tegen haar aan, waardoor hij een stap naar achter moest doen en zittend op de trap belandde. Bijkomend van de schok staarde hij even de Ravenklauwer aan. Met zijn ongeintereseerde blik keek hij haar aan en probeerde overeind te krabbelen. Van Reena, Draconic en Meera had hij nog niks meegekregen.

[Krista -]

Geïrriteerd liep Kaitlin de hal in, met haar tas over haar schouder. Ze was al de hele dag in een pesthumeur geweest, en dat was het afgelopen uur nog erger geworden toen ze een uitbrander van Anderling had gekregen. Nou was haar geduld tot het uiterste getergd, en de eerste die iets tegen haar zei zou een enorme krijsende Kaitlin tegen zich hebben.
In de verte doemde een persoon op, iemand die ze ook niet echt al te graag zag, maar het viel mee.
"Draconic" mompelde ze kattig naarmate ze dichterbij kwam "Draconic, wat had ik nou gezegd over wildvreemde meisjes aanranden? Je hebt een vriendin, en-". Haar stem stierf weg toen ze het meisje herkende en ze mompelde iets over 'verraad' en staarde richting het blonde meisje.
"Hoi Reena," zei ze toen overdreven liefjes en plaatste haar smalle arm op haar evensmalle heup. ".. Leuk.. je weer eens te zien"

[greenlightning]

Draconic sloeg opgewekt een arm om Meera heen en gaf haar een kus op haar voorhoofd.
'Onze star-in-making! Hoe gaat het met jou? Toch geen andere manager gevonden he?'
Hij lachte naar Reena, die enkel vragend haar wenkbrauwen optrok, voor ze ook naar Meera glimalchte.
'Hey, Meera, inderdaad tijd geleden. Volgens mij loop ik achter op crusiale informatie.' Ze sprak altijd op die manier, al werd ze er vaak genoeg op gewezen dat ze niet zo slim moest doen. Ze wendde daarom maar vlug haar blik af, in de hoop dat er geen reacties op kwamen. Met een brede grijns en een lichte blos zag ze Myron. Ze stak haar hand naar hem op en zwaaide opgewekt.
'My!' Riep ze, denkend aan de droom die ze die nacht over hem had gehad en voelde de blos roder worden.

Het meisje wilde niks liever dan aan andere dingen denken dan haar droom, vooral waar anderen bij waren en zeker de jongen in kwestie, maar Kaitlins stem was een iets te drastische metode.
Reena rilde een moment en pruceerde een nogal gemaakt, en onzeker lachje.
'Hey, Kaitlin. Goed je te zien. Tijd geleden.'Lang neit lang genoeg... daar ging mijn kans... Ze zou het neit snel tegen iemand zeggen, maar ze was als de dood voor haar pleeg nichtje./ vreemd eigenlijk, die naam. Pleegnichtje... Ze was het nichtje van haar pleegouders en Reena had geen al te hoge dunk van haar. Ze slaakte een diepe zucht en wendde haar blik af. Opeens viel haar blik op Lina. Ze kende eht meisje enkel van gezicht en glimalchte leif naar haar. Ze zat ergens mee... Ze widle gedag zeggen, maar bedacht zich optijd dat ze omringd was door Zwads. Sommige dingen moest je neit doen...

Draconic lachte enkel naar Kaitlin.
'Welke van de twee?'grijnsde hij vrolijk. 'Heb hier twee extra meisjes. Maar vertel dat maar niet aan Rachanna okey? Ik weet neit zeker hoe ze erop zou reageren.' Hij knipoogde erbij. Natuurlijk was er niks aan de gang tussen hem en welk ander meisje dan ook, maar hij deed graag alsof. Niet dat eht werkte, Rachanna kende hem veel te goed.

[Krista -]

"Ik houd mijn mond, beloof ik Malfoy. Écht" zei Kaitlin met nog steeds het zoetsappige stemmetje, wat niet al te veel goeds voorspelde. Een wragne glimlach was op haar bleke gezicht tevoorschijn gekomen, terwijl ze Reena bekeek. "Inderdaad érg lang geleden. Té lang geleden, vind je niet?". Ze klakte een keer met haar tong. Ze was in een slecht humeur geweest, wat de komst van Reena niet echt had verbeterd. Maar dit was leuk, hier was ze goed in. Andere meisjes op stang jagen.
Ze maakte een ongeduldig geluidje toen Myron tegen Lina aan liep en rolde met haar ogen "Grave, wat is er. Ben je spontaan blind geworden ofzo". Op zích had Kaitlin niets tegen Myron, maar momenteel had ze iets tegen iedereen die niéts tegen Reena had. Want Reena was fout, en Kaitlin leek hier de enige te zijn die het wist.

[Lisa ..]

'Tuurlijk niet!' Ze grijnsde en gaf hem een stoot met haar elleboog in zijn zij. Het was grappig bedoeld en helemaal niet hard. 'Het is maar goed voor je dat ik geen twee handen vrij heb.' Ze wist dat het toch maar plagende opmerkingen waren en dat Draconic er toch niks van meende maar er op in gaan was altijd zo leuk. Daarna verstond ze Reena's opmerking pas. 'Krijg je nog wel een keer te horen.' antwoordde ze snel en bekeek intussen wie er allemaal in de hal stonden.

Myron was uiteindelijk opgestaan en bij de rest van de Zwadderaars gaan staan. Net op tijd om de laatste opmerking van Kaitlin aan te horen. Met zijn standaard houding maar met een blik die geen onintresse toonde haalde hij zijn schouders licht op. 'Anderling weer. En ja gekke leraren achter je aan maken blind. Hee allemaal. Reen!' Hij sprong met zijn woorden van de hak op de tak en zijn stem had ook een andere toon gekregen. Myron ging naast Reena staan en bekeek haar even. Van binnen zuchtte hij, waarom vond hij zonodig iemand leuk die notabene een verloofde had. Toch glimlachde hij naar op, op z'n Myron's. 'Hoe gaat het?' vroeg hij doodnormaal, alsof hij net niet van een trap was gevallen.

[greenlightning]

Dracnoic glimlachte opgewekt naar Kaitlin en sprong lachend opzij toen Meera's elleboog hem raakte.
'Doe eens voorzichtig emt mij,' grijnsde hij,' ik moet nog langer mee dan vandaag! Anders heb je helemaal geen grote liefde meer. Geef maar toe, je kan niet zonder mij.'
Hij probeerde zijn gezciht in plooit te houden en merkte niks van de vijandigheid van het andere zwad meisje.
Reena ontging eht echter niet. Ze rilde ene moment, maar glimalchte vriendelijk.
'Eigenlijk wel, he? Zouden we bijna voor niks nichtjes zijn.' Ze meende er geen woord van. Kaitlin voelde niet als een nichtje, niet eens als een mens. Ze knikte naar Meera, als teken dat ze eht idnerdaad nog wel een keertje zou horen. Daar was het niet de tijd voor, met al deze mensen. Zeker neit, omdat ze zich neit al te erg op haar gemak voelde.

Met een levie glimlach sloeg ze haar armen om Myron heen. het was voornamelijk vriendschappelijk, aangezien ze altijd zo knuffelig was, maar haar ahrt bonsde tien maal sneller dan normaal. Ze voelde de vlinders en genoot van eht warme gevoel, dat ze nooit had gehad bij Hadis{verloofdeXD}.
'Hoe gaat eht met jou? Je leven was leeg zonder mij, he? Geef maar toe, je hebt me gemist.'
Ze grinnikte erbij en straalde bijna. Draconic lachte en schudde zijn hoofd.
'Ik zie je een paar maandjes neit en opeens ben je arrogant?'
Reena wist dat het een grapje was, maar keek toch wat schuldbewust, grijnzend naar de grond.
'Het was maar ene grapje,' glimalchte ze opgewekt.

[melien]

(*voelt zich over geslagen...* nouja...)

Lina keek op toen Myron tegen haar opbotste. Waarom al die drukte? Ze bleef weer staan en volgde de jongen met haar blik. Inmiddels stond er niet alleen het tweetal maar een hele groep. Zover ze kon zien waren het allemaal zwadderaars. Een zucht ontsnapte aan haar lippen. Daar liep ze liever even niet langs. Ze draaide zich om en liep terug naar de trap waar ze ging zitten op een van de treden. Met haar rug leunde ze tegen de reling aan.

Mara liep vrolijk huppelend de hal binnen. Ze had de halve dag buiten gezeten, maar op een gegeven moment was ze het zat geworden. Eigenlijk was ze van plan haar vrienden op te zoeken, maar ze zou niet heel lang moeten zoeken. Dus had ze maar besloten om naar binnen te gaan. Alleen het lopen vond ze zo saai, dus dan maar huppelen. Zoals zo vaak was ze weer heerlijk vrolijk.

Ze botste bijna tegen de groep met zwadderaars op. Maar bijna telt niet. "Hey allemaal. Wat is er voor bijzonders?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze keek van de een naar de ander totdat haar blik op Areena bleef hangen. Ze kwam haar bekend voor, maar waarom was voor haar een raadsel.

[Lisa ..]

Meera zette een pruillip op. 'Sorry. Oké, oké, ik beken.' Ze probeerde zo goed mogelijk mee te spelen, dit was voornamelijk een van de redenen waarom ze zo blij was met hun gang, met Draconic. De doelloze lol die iedere keer eigenlijk opnieuw begon. Met een grijns op haar gezicht die ze tevergeefs probeerde te verbergen klemde ze haar gitaar onder haar arm en sloeg enkele snaren aan. Daarna volgde een snel in haar hoofd opgekomen liedje.

'Waar zou ik zijn zonder jou
Je laat me al jaren in de kou
Want je weet toch dat ik van je hou.'

Het sloeg echt totaal nergens op. Maar meer dan dat werd het niet want ondertussen moest ze zo lachen dat er geen zinnig woord of snaar meer eruit kwam. Ze stak haar vrije hand even op naar Mara en probeerde haar normaal aan te kijken, wat niet lukte omdat ze weer moest lachen.

Myron sloeg zijn armen ook even om Reena heen. Ergens wilde hij zichzelf dwingen het niet te doen maar anders stond het ook zo stom. 'Nou, dat weet ik nog niet zo goed. Anderling was een goede vervanger voor best friend de afgelopen maanden. Je hebt dus competitie gekregen Reen. Ik zou maar oppassen als ik jou was!' Met een brede grijns keek hij haar plagend aan. Hij zette een stap naar achteren dat hij iets van de rest afgezonderd was. Zachtjes trok hij Reena aan haar schouder naast hem. 'Nou heb ik nog geen antwoord gekregen op me vraag. Ik eis een antwoord!' Met een brede grijns lachde hij naar haar toe. 'Hoe gaat het?' vroeg Myron vervolgens nog een keer doodleuk.