|
|
Post by Krista - on Aug 4, 2008 11:13:50 GMT 2
Hij wist dat hij zich in verboden verbied bevond, als huffelpuffer. Pal naast de leerlingenkamer van zwadderich. Niet dat dat hem wat kon schelen. Hij had al menig zwadderaar inmiddels naar buiten zien komen, maar er geen aandacht aan besteed. Ook de opmerkingen die naar zijn hoofd geslingerd werden had hij genegeerd. Nu stond hij nonchalant tegen de muur aan geleund en had een stuk van het verband afgetrokken. Een stuk blote huid, nog steeds een beetje rood, maar goed genezen, was nu zichtbaar. Hij stelde zich voor dat hij zichzelf over een paar dagen kon ontpoppen. Net als rupsen. Alleen zou Scott Maddox niet als een vlinder eruit kruipen : Eerder als een venijnige steekwesp.
Nu hing ij bij de leerlingenkamer van zwadderich rond, eerder om iets te doen te hebben, dan echte slechte bedoelingen. Hij grijnsde breed en wachtte tot er iemand naar buiten kwam.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 4, 2008 11:39:04 GMT 2
Verbouwereerd staarde Draconic naar het Hufje. Het Hufje, want elke Zwad kende Scott inmiddels. De meest onuitstaanbare -haal-het-bloed-onder-je-nagels-vandaan Huf die er bestond. Hij grimaste. Zijn weg bracht hem naar de leerlingekamer, maar dan zou er zeker een confrontatie komen. Het laatste waar hij zin in had. Hij was bezig met een herwin poging van zijn meisje, was dat niet duidelijk? Hij had geen zin in ruzie!
Hoe meer hij besloot dta hij geen zin had in ruzie, hoe meer behoefte hij kreeg om ruzie te gaan maken.
'Kijk eens wat de das heeft uitgekotst voor onze leerlingekamer.' De stem was snijdend en vewnijnig, met een licht randje van vermaak. Met haar armen over elkaar stond Kyra in de opening van de leerlingenkamer. Haar blik lag op Scott en zij, als zijnde een Park, zou niks liever doen dan ruzien en voor\l, om de ander de schuld te geven.
Ze dseed een stap naar voren, zodat de deur achter zich sloot en ze met haar rug tegen het steen kon leunen.
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 4, 2008 11:44:26 GMT 2
Langzaam draaide hij zich om, alsof de stem van Kyra hem wakker had gemaakt uit een hele diepe slaap. Vaag waren de contouren van zijn neus in het verband te herkennen. Delen van zijn wang kwamen nu weer in aanraking met de zuivere zuurfstof, maar het grootste gedeelte van zijn gezicht was nog steeds gehuld in de lendelen van de ziekenzaal. Eerst leek het erop alsof hij zich doodleuk weer om zou draaien, Kyra zou negeren en doorgaan met waar hij mee bezig was, maar het meisje werkte hem op zijn zenuwen. Hij schraapte zijn keel.
"Toevállig" lispelde hij tussen het verband door "is dit een vrije school, en heb ik even veel recht om hier te staan, net als jij. Ten twéede" - hij was op dreef - "Ben ik niet het enige dat is uitgekotst door de hel. Het lijkt alsof julllie hele afdeling door het slijk is gehaald". Tevreden keek hij voor zich uit, en negeerde Draconic momenteel nog compleet, alhoewel dat niet lang meer kon duren.
|
|
