(Blue) Borrowing sis' her clothes. (Green)

[Ridje]

Met een kwade blik gooide ze haar eigen hutkoffer dicht. Met een zucht liet ze zich op haar bed vallen. Haar haar kort tot net onder haar oren en met een bruin kleur met hier en daar een gele pluk er tussen. Haar ogen gesloten terwijl ze nadacht. De grijns verscheen op haar gezicht als dat Sneeuw verdween voor de zon. Ze opende haar ogen weer en 2 mooie groene ogen keken naar het plafond van de slaapzaal. Snel stond Green weer op en keek even naar de deur van de zaal die op een kiertje stond. Stil liep ze richting de hutkoffer die bij het bed stond die naast haar eigen bed stond en opende die waarna ze erin zocht. "Komop zus je hebt vast wel wat leuks, geel en bruin ofzo." lachte Green kort en keek de koffer door. Toen ze echter de piepende deur achter zich hoorde ging ze weer rechtop zitten en grijnsde schuldig voor zich uit. Ze hoefde niet om te kijken om te weten wie daar was. Haar haar veranderde in licht blauw precies naar de kleur die de ogen hadden van de geen die nu achter haar stond.

[admin.]

[/b] begon ze, zelfverzekerd, met een duistere ondertoon. "Saria," vervolgde ze. De volledige naam noemen was het tonen van macht. "Valentine." Terwijl ze de naam uitsprak keek ze haar zusje - of wellicht zus, aan haar lengte te zien - aan. Niet vriendelijk, niet kwaad. Gevoelloos, koud, zonder één emotie.
"Volgens míj," Ze sprak elk woord apart uit, langzaam, alsof Green een kleuter was. "Is dát de verkeerde hutkoffer." Zonder op Greens antwoord te wachten liep ze er op af, klapte het deksel luidruchtig dicht en greep het lichtgrijze labeltje wat er aan hing. Met de slordige letters van Blue's handschrift stond er haar naam op, in een lichtblauwe kleur.
"Zie je?" siste ze kalmpjes, waarna ze overeind ging staan. Met een simpele beweging draaide ze zich richting haar zusje, kneep haar ogen nog verder dicht en sprong uiteindelijk, onverwachts, op Green af. Haar zus zou de kans niet krijgen om te ontsnappen.
"Irritant-klein-rotkind" krijste ze lachend, om vervolgeng haar handen in Greens haar te plaatsen en er aan te trekken, zo hard als ze kon. In stilte wenste ze dat Brown er op dit moment bij was, om haar te helpen - Green was sterker dan Blue. 'Blijf-nou-eens-van-mijn-spullen-af!"

[/size][/ul][/font][/color]

[Ridje]

Nog steeds voor zich uit kijkend en nog steeds schuldig grijnzend opende ze haar mond. "Hoi Blauwtje. Dat meen je niet." zei sprak het uit alsof ze verbaasd was en kon nog net op tijd haar handen weg trekken voordat de deksel erop zou kletteren. Ze draaide onopvallend voor Blue haar ogen rond toen haar zus haar hele naam uit sprak. Toen Blue het labeltje liet zien grijnsde ze met een gemaakte verbazing. "Owja inderdaad, stom. Ik vond het al zo raar dat er zo weinig van mijn eigen kleren lagen." mompelde ze dan waarna ze Blue met een onschuldige glimlach aankeek. Toen Blue op haar af sprong slaakte ze een kreetje waarna ze haar haar wat verlengde om de pijn tegen te gaan, dit was echter tevergeefs. Ze voelde de tranen in haar ogen prikken toen Blue er zo hard aan trok als ze kon. "AUW me haar, kreng, laat los." schreeuwde Green op een toon dat Blue kon horen dat ze haar zusje echt pijn deed. "Jij bent kleiner dus jij bent het Irritante kleine rotkind. Dus ga van me af." krijste ze terug waarna ze Blue van zich af probeerde te duwen. Toen dat niet lukte probeerde ze om te rollen zodat zij boven Blue zou komen. "Kom op wat is er nou zo erg als ik wat leen. Ik breng het toch terug" klaagde ze. Ze was blij dat Brown er niet ook was, die zou te veel zijn, Blue kon ze wel hebben maar beide zusjes waren teveel.

[admin.]

[/b] krijste Blue, waarna er een kreet achteraan kwam die stand hield tussen een gil en een lach. Eigenlijk was het beiden. "KAPOT, ja! Je brengt ze helemaal kapot terug! Of ben je mijn zwarte laarzen vergeten? Daar zat geen hak meer onder, nadat je bent gaan wandelen. 23 kilometer. Maar wie gaat er nou sporten met hakken van vier centimeter!"
Met haar handen baande ze zich een weg door Greens haar, om het zo dicht mogelijk bij de hoofdhuid vast te pakken - en harder te trekken. Zo hard als ze kon. Maar, door Greens beweging werd ze plotseling op haar rug gerold - en was het de transformagiër die de overhand had. Blue gilde speels, maar tevergeefs.
"En die schoenen waren verdorie nog eens pokkeduur ook!"
Het enige verweer wat Blue overhield, waren haar nagels. Vlijmscherp, zoals die van een kat - ze had ze uit voorzorg iets boven haar vinger uit te laten steken, omdat Green sowieso sterker was. Even grinnikte ze kwaadaardig.
'Green?'
Even klakte ze met haar tong, bevrijdde haar handen uit Greens haar en drukte de nagel van haar wijsvinger tegen de wang van haar zusje aan.
'Kijk je uit? Je wéét dat jij sterker bent, maar ik gehaaider. En, zeg nou zelf, misschien ben ik ook wel slimmer.'
Redde ze het niet met kracht, dan redde ze het wel met hersens. Het had altijd geholpen; in verhouding konden de twee meisjes elkaar uitstekend aan.
[/size][/ul][/font][/color]

[Ridje]

"Jammer dan, ik kan met mijn uiterlijk klooien zolang en vaak als ik wil." zei Green met een lachje waarna ze haar haar omtoverde in precies hetzelfde als dat van Blue. "Kapot of niet, je kan toch toveren? Ben jij nou een heks of niet. Tsss wat een tutje ben je toch. Een kleine Reparo en het is opgelost, dat je daarvoor je eigen zus niet iets wilt uitlenen." siste Green die probeerde Blue te knijpen in haar arm. "Duur? Duur? Je hebt ze gehad met kerst joh. Aanstelster." bracht Green moeizaam uit toen Blue nog een trekpoging bij haar haar deed. "Auwauw niet doen Blue dat doet pijn." probeerde ze dan, ze wist dat het geen nut had haar zus zou toch niet los laten. Toen ze echter op haar zus zat lachte ze tevreden tot ze door Blue werdt aangesproken. In de verondersteling dat ze wat wou zeggen keek ze haar aan. "Wat is er?" vroeg ze dan maar ze voelde zich al gelijk stom toen ze voelde dat de nagel zich in haar wang zette. Met een kreetje keek ze Blue kwaad aan voordat ze haar vingers op haar schouder zette en daar kneep. "Slimmer? Jij? Laat me niet lachen. Snow is nog slimmer." lachte ze dan.

[admin.]

[/b]
Bijde kneep in haar schouder slaakte ze een gilletje, beet op haar tanden en ontspande haar schouder zo veel mogelijk - de pijn werd langzaamaan minder.
'Dat zegt wel héél veel over jezelf. Als Snow slimmer is dan ik, moet jij toch wel héél dom zijn.'
Ze grimaste even, de pijn onderdrukte, maar verroerde haar vinger niet. En al zou ze het wel doen - dan zou het alleen maar zijn om Green pijn te doen; haar nagels waren scherp genoeg.
'Insane!' krijste ze plotseling - zonder enige reden. Iedere willekeurige leerling zou hebben gedacht dat ze haar zus uitschold - in werkelijkheid riep ze gewoon haar hond.
'Sane! Insane! Kom hier! Help me eens!'
De twee jonge, speelse honden - de één wit, de ander zwart - kwamen vrijwel direct bij het horen van hun naam tevoorschijn.
'Oh ja, Snow kan niet tegen ze op, hè?"

[/ul][/font][/color]

[Ridje]

"Nou wat zeur je dan, als je deze draagt dan heb je die andere toch niet nodig." lachte Green waarna ze stopte met het geknijp. Ze keek haar zus met een lach aan en dacht dan na. "Nee, ik ben slimmer dan Snow en Snow is slimmer dan jou. Snap dat dan." lachte ze dan. Toen Blue haar honden riep grijnsde ze kort. Ze keek naar Sane en Insane die tevoorschijn kwamen en haar haar veranderde plots in de enne helft wit en de andere helft zwart. "Kom maar bij Green." lachte ze dan speels naar de honden en ze hield haar handen richting de twee honden. "Zijn ze brave hondjes?" lachte ze dan terwijl ze afwachte.

[admin.]

[/b] siste ze, als laatste verweer. Nijdig keek ze haar zusje aan, blies een wolk naar mint ruikende adem in haar gezicht en duwde Green weg, lang genoeg om aan haar greep te ontsnappen. Direct klampte ze beide honden dicht tegen zich aan.
'Jullie gaan alleen naar Green toe, áls jullie haar bijten. Horen jullie dat? En anders voer ik jullie aan de Chinees!' Alsof de beesten haar begrepen legden ze hun oren in hun nek - Blue grinnikte even, en keek haar zus uitdagend aan. Beiden honden keken in dezelfde richting - alleen op een iets andere manier. Zij zagen Greens kleurende haar als iets om mee te spelen; hun tanden in te zetten en er net zolang aan te trekken tot ze het mee konden nemen naar hun mand. Daar had Green wellicht géén rekening mee gehouden.

Voor Blue het door had schoten de twee huisdieren onder haar armen door en stormden op Green af, hun blikken gefocust op haar haar.

[/ul][/font]

[Ridje]

"Zomerschoenen tsss, ja vast. Jij koopt te vaak schoenen, terwijl je ze hellemaal niet nodig hebt en dan zeur je als ik eens wat leen." siste Green gekwetst waarna ze naar de honden keek die door Blue werden vastgehouden. "En bedankt, sinds wanneer wil je je zus zo graag kwijt zijn." gromde Green dan kwaad. Toen de honden op haar af stormde keek ze geschrokken naar de aanstormende beesten waarna ze zo snel en lenig als een kat op het hemelbed klom en vanaf de hoogte neer keek. "Blue haal ze weg, ik meen het." krijste Green dan angstig. Ze vond honden leuk maar deze beesten deden nu gewoon eng. Haar haar had de bruine kleur met gele plukken weer terug als voordat Blue de slaapzaal in was gekommen en ze keek bang naar de honden.

[admin.]

[/b] gilde Blue, zonder op de honden te letten. De kwispelende beesten wilden niets liever dan spelen - en toen Greens haar alwéér van kleur veranderde was het alleen maar leuker. Blue grinnikte even, zonder aanstalten te maken om de huisdieren tegen te houden. Ze grinnikte even voorzichtig.
'Tja, Greenepeen, dat komt ervan als je zo arrogant doet. Fans."
Ze stak haar tong uitdagend uit en krabbelde overeind, niet langer op het bed, om haar zusje te bekijken. Het schouwspel interreseerde haar wel.
[/ul]