|
Post by greenlightning on Oct 26, 2008 21:59:41 GMT 2
{Drake = 20. In het huis van rach en drake} Hij trok de plooien van zijn mouw recht, al kijken in de spiegel. Zijn haren zaten recht gekamd en zijn pak zat strak. Hij prutste nog wat met de gouen manchet knopen en zuchtte diep. Het jasje lag nog op het bed en die zou daar ook nog wel even blijven liggen. Hij paste zijn pak tenslotte alleen nog maar. Het zou nog een dag duren voor de repetitie van de bruiloft zover was en daarna pas de echte bruiloft. Toch trok hij zijn pak keer op keer aan. Hij meost zichzelf bekijken. Bewonderen en bekritiseren. het moest perfect zijn. Perfect, net als zij... Hij lsaakte opnieuw een diepe zucht en verliet de slaapkamer. Hun eigen huisje was kleiner dan de vila waar hij in was opgegroeid, maar veel scheelde het niet. Het was wel groot voor twee eprsonene, eigenlijk te groot. Maar het ging om eht vertoon. Een groot huis betekende rijkdom, en rijkdom was wat de Malfoys altijd zou onderschiden van eht gepeupel. Samen met hun pure tovenaars bloed natuurlijk. Vanaf de rugkleuning van de bank klonk er een lui gemauw. Draocnic keek op en glimalchte naar Snake. De kat was ongelovelijk gegroeid sinds hij het diertje als kitten mee naar school had genomen. En ook een stuk dominanter. Snake rekte zich langzaam uit en liep op hoge poten naar de rand. Daar bleef hij zitten en wierp zijn baasje de hooghartige aai-mij blik toe. De jongen kon niet anders dan glimaclhen en het diertje over zijn kop aaien, waardoor deze ongegeneerd begon te spinnen. Hij deed zich stoer en arrogant voor, maar was eigenlijk een groot knuffelbeest. Drake onderdrukte een alch toen hij besefte dat dit ook al jaren van hem werd gezegd. 'Ze zeggen dat dieren op hun eigenaar gaan lijken,' glimlachte hij naar Snake. De kat mauwde instemmend en sprong op de kussens, ver volgens op de grond en liet nog even emt zijn wang een geurspoor na op Draconics been, voor hij door eht kattenluik naar buiten verdween. Draconic keek hem na. Er was zoveel veranderd. Maar een ding was er hetzelfde gebeleven. Plotseling besefte hij, dat hij Rachanna al een tijdje neit meer ahd gezien. 'Lief?' riep hij.
|
|
|
Post by Merel on Oct 26, 2008 22:11:37 GMT 2
Geren van hot naar her. Alles regelen voor de bruiloft die natuurlijk perféct moest zijn.. Zoals ze graag wou dat alles perfect was. Net zoals haar schatje, die gewoon perfect was. Haar jurk was veilig opgeborgen bij een vriendin. Draconic mocht hem onder géén voorwaarde zien. Dat zou de hele verrassing verpesten. Dus die had de jurk nog niet gezien, maar hij was prachtig. En ze had al mooie ideeën.. Maar morgen zou ze die ook nog niet aan doen, dan zou ze een 'oefen' jurk aan doen.. Maar goed.. Morgen leek nog wel even ver weg.. Tot nu toe moest ze andere dingen doen. Opruimen en werken enzo. Lang leve magie was een ding waar ze nu al minstens tien keer zo veel als op school aan dacht.. En toen was ze er al onwijs blij mee. En op dit moment was het nou niet zo geweldig om allemaal te moeten doen. Ze plofte neer op een bed in de logeerkamer. Ze wreef even met haar hand over haar buik, en daarna ging ze met een hand door haar haar. Misschien moest draconic.... Ze hoorde zijn stem van beneden. Ze kon het niet laten om te grijnzen en ze liep naar de trap toe. "Ja schat wat is er?" Vroeg ze terwijl ze rustig naar beneden liep. Toen ze beneden was keek ze naar Draconic. Voordat ze de kans had hem een knuffel nog kus te geven werd ze eerst half aangevallen door een dolenthausiaste Snake.
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 26, 2008 22:40:25 GMT 2
Haar stem klonk van boven. Waarom? Hij wilde de vraag stellen en tegelijekrtijd de trap op sprinten, toen ze al omlaag kwam. Elke keer dat hij haar zag, leek het als de eerste keer. Ze leek emt de dag mooier te worden. Of kwam het omdat hij met haar ging trouwen? Hij wist het niet, maar hij moest naar haar blivjen kijken, tot ze beneden was. Hij stak zacht zijn handen uit en nam de hare in de zijne. Hij glimaclhte en zoende haar zacht. Hij bleef haar aankijken tot, hij zich herinnerde dat ze hem een vraag ahd gesteld. 'Ik was je kwijt,' antwoordde hij wat sullig, met een lach op zijn gezicht. Hij zoende haar opnieuw en vroeg zich af waarom hij haar nou nog prachtiger vond dan anders. Hij liet een hand los en sloeg zijn arm om haar middel, gewoon om haar dichter bij zich te hebben. De ander hield hij omhoog, bijna alsof hij wilde gaan dansen, maar eigenlijk zat ede hand hem adners in de weg. Hij vertikte het om de hare los te laten. Van achter het raam hoorde het hij gegil van katten en hij slaakte een geergerde zucht. Met tegenzin wendde hij zijn blik af van zijn schoonheidskoningin en riep tegen de dichte deur: 'Snake, laat Darkness emt rust!' Darkness kwam op dat moemnt ook binnen stuiven door het kattenluik, gevolgd door Snake, die zijn baasje nogal verwijtend aankeek. Het wezentje dat Darkness heette, zette zijn kleine pootjes tegen Draconics been en mauwde zacht en zielig. Met nog meer tegenzin leit Draconic zijn toekomstige vrouw los en bukte zich om het diertje op te tillen. In zijn hadnen was het zelfs nog kleiner. De sneeuwwitte kitten was een cadeautje geweest voor Rachanna, maar tegen de tijd dat Draconic ahd besloten om hem aan haar te geven, had het al een naam van hem gekregen en zich aan de jongen gehecht. Nu bood Draconic eht zijn verloofde opnieuw aan. 'Volgens mij is dit van jou.' Hij knielde neer en lokte Snake, die met een grote boog om hem heenliep.
|
|
|
Post by Merel on Oct 26, 2008 23:00:05 GMT 2
Rachanna hield zijn handen stevig vast terwijl ze hem bewonderde. Hij zag er zoo mooi uit in die kleren.. Gewoon perfect. Hij was gewoon perfect en prachtig.. Ze beantwoordde vol teder zijn zoen. Pas toen hij haar vraag beantwoorde schoot ze in de lach. "Je wás me kwijt? Aah schatje toch." Zei ze terwijl ze hem een dikke knuffel gaf en de grijns kon niet van haar gezicht verdwijnen.
Ze moest weer lachen toen ze Darkness in haar handen kreeg. Ze knuffelde het beestje. "Tja die ben ík nou altijd kwijt.. Dan ben je het boven aan het opruimen.. kom je ineens een witte pluizebol tegen.. Óf een zwarte natuurlijk.. Je weet het nooit met die beesten." Zei ze lachend. Het bleef altijd gezellig in dit huis.. Ze zuchte. Ze voelde zich eigenlijk wel moe. Ze Draconic nog een zoen en ging toen met een zucht op de bank zitten. De kleine kitten zette ze op haar schoot terwijl ze het beestje aaide.
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 26, 2008 23:24:18 GMT 2
Draconic liet Snake echte rniet ontsnappen. Terwijl de kat van hem af dacht te gaan, schoot de jongen naar voren en tilde hem op. Snake mauwde en blies, om vervolgens met een boze kop zich op zijn schoot te laten zetten, toen Draconic zich naast Rachanna op de bank leit ploffen. Snake keek vol afgunst naar Darkness en sloeg zijn nagels in Draconics benen. Van mij, zeiden zijn oogjes. Hij wilde Rachanna ook voor zichzelf, maar dan zou hij Draconic weer kwijt zijn. Dan was het de keuze tussen zijn baasje en het vrouwtje./ Dus bleef hij zitten en rolde zich uiteindelijk op. Draconic had zijn mond opengesperd tot een geluidloze kreet van pijn, tot het diertje zijn nageltjes uit diens vel haalde. Hij blies diep uit en aaide zacht over Snakes rug. Die begon tenslotte onzeker te spinnen. Toen pas kon de jongen zijn aadnacht weer op zijn vriendin richten. Hij glimlachte en streelde haar wangen. Plotseling kwam er een bezorgde uitdrukkign op zijn gezicht. 'Gaat alles wel goed?' vroeg hij, haar verhaal over de katten alweer vergeten. Ze leek wat bleek en wat over verhit... Een gevoel van angst overviel hem. Ze zou toch neti ziek worden de dag voor de bruiloft?
|
|
|
Post by Merel on Oct 27, 2008 16:40:57 GMT 2
Rachanna kon het niet laten en schoot in de lach. Als je zag hoe Draconic en Snake zich gedraagde.. Het feit dat dieren op hun baasjes lijken klopt hier compleet. Snake en Draconic waren in zekere zin net elkaars evenbeeld. Lief en schattig, koppig en soms erg bazig als het over iemand ging. Maar ja, het was toch zeker een van de redenen waarom ze Draconic zo geweldig vond.
Ze schoof voorzichtig wat opzij richting Draconic zo dat het katje er niet afviel en nestelde zich tegen hem aan. "Ja hoor het gaat wel." Zei ze. Ze dacht na en keek hem even aan. Dat was niet helemaal waar, het ging niet helemaal. Ze zuchtte even en wreef onbewust met haar hand over haar buik. "Na oke het gaat niet helemaal super.. Maar je moet je geen zorgen maken hoor! Ik heb echt mega veel zin in de bruiloft!" Het laatste zei ze breed grijnzend, want dat was zeker waar. Ze keek er zo naar uit. Maar toch bleef haar iets dwars zitten.
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 27, 2008 20:34:06 GMT 2
Snake siste toen eht katje dichterbij kwam en sleog met zijn poot ernaar. Zelfs al was eht zonder nagels, het was neit alnger het schattige pootje dat het vroeger was geweest en raakte het katje vol op diens kop. Draconic tilde de grote kat op en zette die naast zich op de bank. Hij negeerde het protesterende gemauw en keke ook neit op toen Snake met tegenzin zich opnieuw op Draconics schoot nestelde, grote ogen gericht op het witte diertje. Draconic zelf legde zijn hand op rachanna's buik, op haar hand en verstrengelde zijn vingers met de hare. Hij zoende haar zacht en sleog zijn andere arm om haar heen, zodat ze nog dichter tegen hem aan kon kruipen. HIj sloot zijn ogen en streek met zijn neus over haar haren. 'Je weet dat ik weet dat er iets is en dat je het me vroeg of laat topch wel verteld. Ik heb leiver vroeg dan laat.' Hij kwam weer iets naar vorne en knipoogde naar haar. 'Maar ik ook. Ik wacht al zo lang op de dag van morgen...'
|
|
|
Post by Merel on Oct 27, 2008 20:44:06 GMT 2
Rachanna schoof nog wat dichter tegen hem aan. Ze zuchtte bijna niet hoorbaar. Ze sloot even haar ogen en dacht na. Ze hield zijn hand stevig vast en legde haar hoofd op zijn schouder. "Tuurlijk. Als er iets was zou ik het je altijd vertellen." Zei ze met een kleine glimlach terwijl ze haar ogen weer opende.
Toen ze even na had gedacht liet ze zijn hand los en legde haar hand op die van hem, en die van hem op haar buik. Ze had geen idee of je iets kon voelen, en eigenlijk had ze zelfs geen idee voor hoelang het al zo was. Maar ja. Ze zuchtte nogmaals en keek opzij naar hem. "Jaa als er wat was zou ik het je vertellen dus.." Zuchtte ze nogmaals. Het was nog behoorlijk moeilijk om zoiets te vertellen. Eigenlijk voelde ze haar hart in haar keel bonken en dacht dat ze het nooit zou kunnen. Uiteinderlijk toch maar. Ze boog zich naar hem toe. Zo dat ze het in zijn oor kon fluisteren. "Weetje Draco..... .. Je wordt Vader!"
|
|
|
Post by greenlightning on Oct 27, 2008 21:02:19 GMT 2
Draconic hoorde haar woorden aan, langzaam en knikte glimlachend op al haar woorden. Ze zou hem alles vertellen, zoals ook hij haar alles zou vertellen. Opnieuw besefte hij zich hoeveel geluk hij met haar had. Niemand die hem begreep. Of ze dachte dat hij haar alleen maar mooi vond, of ze vopnden haar een trut en snapten het darom niet. Ze zagen haar niet. Niet zoals ze was. Niet zoals hij wist dat ze was. De lach lag op zijn lippen en hij wachtte af, want hij wist dat hij het nu te horen zou krijgen. Hoewel hij geen idee had van de woorden die er zouden komen.
Toen ze zich naar hem toe boog en begon te fluisteren, maakte dat hele nieuwe gevoelens bij hem los. Of eigenlijk, oude gevoelens die op een andere mnaier werden opgeroepen. Vandaar ook dat hij haar handen al in de zijne ahd, voor de woorden tot hem doordrongen. Hij keek haar aan, neit alnger met de passie die hij eerst voelde, met met verbazing. vervolgens verwondering, ongeloof en oprechte verrukking. Hij liet zich op zijn knieen voor haar zakken, waardoor beide katjes protesterend mauwend op de grond vielen. Draconic negeerde hen. Hij liet een van haar ahnden los en stak zijn hand tot onder haar truitje, om over haar buik te aaien. 'Dus hier... je bent...' Hij shcudde zijn hofod, begon te lachen en sprong overeind, waarbij hij haar meetrok en haar optilde alsof ze niks woog. Hij omhelsde haar, zo danig dat hij zichzelf eraan moest helpen herinneren dat ze niet plat hoefde. Hij leit haar langzaam weer los, met zijn handen nog steeds op haar middel en merkte droog op: 'Dan is eht maar goed dat we morgen gaan trouwen.'
|
|
|
Post by Merel on Oct 27, 2008 21:19:06 GMT 2
Rachanna moest lachen om de reactie van Draconic. Ze had veel verwacht, maar deze reactie nog net niet. Een enkele keer knikte ze even en ze gaf een gil toen ze op werd getild. Ze gaf Draco een dikke knuffel. "Nou Draconic, alsof het ook maar iets uit zou maken!" Zei ze lachend en prikte hem even in zijn zij. "Maar je weet wel wat het allemaal in gaat houden hea?" Zei ze nu volledig serieus. Ze keek hem recht aan. Aan de andere kant voelde ze zich heel erg trots, en ze was er zeker van dat Draco een hele goede vader zou zijn.. Ze keek hem aan en gaf hem een vreselijk dikke knuffel, zodat hij nu pijna geplet was.
|
|