Freakshow .. [Teresia // Open]

[\\ Jess']

[/b] Ze grinnikte, ze kwam hopelijk niet over als een nerd. Ze haakte haar arm door de zijne terwijl ze daarna begon te lopen. "Maar weetje, je hebt echt groot gelijk. Ik ben wie ik ben door mezelf, niet door anderen" Ze zuchtte terwijl ze toch weer even nadacht. Het was makkelijker gezegt dan gedaan.[/ul]

[Madjic]

Sebastian onderzocht haar vanuit zijn ogenhoeken en zag dat ze er even moeite meehad. Maar hij deed zijn mond niet open en deed ook niets waardoor ze zou merken dat hij het in de gaten had. Hij glimlachte toen ze het weer op orde leek te hebben en keek haar nu wel aan. "Warme chocolade lijkt me een goed idee. En dan kunnen we ook lekker de warmte in. En ik vind het schaken ook best. Maar ik moet je waarschuwen, ik kan al bijna van mijn vader winnen!" De manier waarop hij het zei maakte duidelijk dat zijn vader niet makkelijk te verslaan was en dat was hij zelf ook niet. Maar hij zou zich wel inhouden, dat deed hij overgens vrijwel altijd.
Hij keek haar rustig aan en klopte even grinnikend op haar hand. "Nu is het nog de vraag of je jezelf kan overwinnen en zorgeloos verder kan gaan of dat je juist andere nodig hebt dat te overwinnen." Hij liep rustig met haar mee en genoot ondertussen van wat het herfstweer hen te bieden had.

[\\ Jess']

[/b] Ze dacht aan de warme choco terwijl ze daarvan begon te watertanden. Ze had er best wel zin in. Toen hij weer begon te praten beet ze zachtjes op haar lip. "Het leven is als schaken, het is winnen of verliezen.. Maar ook niet altijd.." Het frisse briesje op haar gezicht deed haar wangen afkoelen. Al waren ze nog wel rood. Haar neus was aan het snotteren. En deze veegde ze af met haar mouw. Ze glimlachte even naar Sebastian. "Kou hé" Ze grinnikte om zichzelf. Al was dat niet haar bedoeling geweest.[/ul]

[Madjic]

"Nee hoor je hoeft helemaal niet bang te worden, maar wel op je hoede dat ik gewoon heel goed ben. Maar het is wel leuk, dus ik zal het minder serieus nemen als waarneer ik het met mijn vader doe." Grijnste hij en keek even naar haar opzij. "HIj is nogal geobsedeert door het winnen en kan het niet hebben dat iemand anders hem misschien wel zou verslaan, dus het is altijd leuk om dan zo hard je best te doen en dan bijna te laten winnen." Hij lachte even bij de herinnering, maar stond er niet te lang bij stil.
Hij had de neiging om stil te gaan staan en haar ernstig aan te kijken. Maar hij hield zich in. Hij liep gewoon door en keek voor zich uit. "Meestal is het leven wat je er zelf van maakt. Dan maakt het ook niet uit of je wint of verliest, je zal in het leven beide tegenkomen en beide moeten bestrijden." Hij zuchtte en schudde zijn hoofd. 'Maar je moet je leven er niet door laten leiden."

[\\ Jess']

[/b] Ze prikte hem in zijn zij terwijl ze wat vooruit sprintte en omdraaide om naar hem te kijken. "Hmm, je vader lijkt me wel een intelligente man. Ik zou hem wel een keer willen ontmoeten!" Ze stak haar tong speels uit naar hem.
Ze moest lachen om zijn reactie. "Het was ook niet serieus bedoelt. Maar ik wil er wel wat van maken, maar ik weet niet hoe. En met wie.. Ik bedoel niet in liefde, maar gewoon vriendschap. Want sommige kan je niet vertrouwen, en andere gewoon wel. En jouw mag ik wel" Gaf ze eerlijk toe terwijl ze haar handen in haar zij zette. "Je bent lief dat je me probeert te helpen" Ze grijnsde vriendelijk naar hem.[/ul]

[Madjic]

Sebastian lachte. "Ik dacht het echt niet dametje! Ik laat meisjes niet winnen omdat ze meisjes zijn, dat heb ik zo onderhand wel geleert. En dan kun je met schaken echt niet van me winnen, vergeet het maar." Hij keek haar grinnikend na, maar deed geen moeite haar achterna te gaan rennen. Hij liep gewoon op zijn gemakte, met zijn handen in zijn zakken, op haar af. Als ze dan weer weg zou rennen moest ze het zelf maar weten. "Ja, ergens zal hij vast wel inteligent zijn. Maar tot nu toe is het vooral heel erg vervelend geweest. Hij heeft namelijk de fijne gewoonte iedereen te corrigeren en mij dus ook." Het was misschien niet precies zoals hij het zei, maar de kern was hetzelfde. Als vaderwolf bleef hij Sebastian maar corrigeren, terwijl hij veel te wild was om naar zijn vader te luisteren.
"Het dan een grapje zijn geweest, ik meen het. En ik ben blij te horen dat je besloten hebt niet te dralen, ik denk dat dat al een grote stap is." Hij glimlachte een beetje trots naar haar. "En het zou me een eer zijn om een vriend voor je te zijn, want ik ben gevleid dat je me wel mag, ik mag jou ook wel." Zei hij lachend, al meende hij het wel. "Maar denk alsjeblieft niet de enige ben die jou probeert te helpen. Er zijn er ongetwijfelt nog veel meer."

[\\ Jess']

[/b] Zei ze terwijl ze haar armen quasi boos over elkaar deed. Ze had het andere niet gehoord terwijl ze een pruillip trok. Het was aardig koud op de grond, en al snel besloot ze om gewoon weer te gaan staan. Al ging dat moeilijk dan gedacht.
"Weetje wat het is, de grond trok me. Daarom viel ik voor hem/haar. Ik hou ervan!" Ze ging nu liggen op de grond en knuffelde het. Waarom wist ze niet. Al boeide het haar nu even niet.[/ul]