|
|
Post by Krista - on Jan 4, 2009 13:39:05 GMT 2
Ze keek even naar de muur, alsof die interessant genoeg was om haar aandacht lange tijd op te vestigen. Dat was het niet, ze moest gewoon even.. Dit hele Josh gedoe, nu, op de gang. Het was.. Ze wist het niet. Maar ze werd er bloednerveus van. Ze blies langzaam haar adem uit, zodat een paar haarlokken dansden op de adem uit haar mond.
"je maakt me.. in de war" bracht ze uiteindelijk op een zielig toontje uit en zakte neer op een traptree. Ze had even behoefte om te zitten. Haar benen voelden zwaar.
Vanuit deze positie keek ze op naar Josh en vroeg zich plotseling af waarom ze nog nooit tegen hem gezegd had wat ze voor hem voelde. Maar ja, Bridget was niet zo goed in die gevoelsmatige dingen.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 4, 2009 13:48:22 GMT 2
Op dit moment kon het hem niet schelen of er meer mensen waren. Daar draaide het nu niet om. Het draaide alleen om haar. Hij volgde haar blik maar keek weer terug aangezien er niks op de muur te zien was. 'Je maakt me in de war' Het spookte door zijn hoofd. Josh had zijn eventuele gevoelens de laatste tijd geprobeerd om te negeren, hij wilde haar niet als vriendin kwijt. Alsof die gevoelens ineens allemaal door zijn lijf gierde. Hij ademde een keer uit en ging tegenover haar zitten. 'Bee, ik vind je leuk, niet alleen als vriendin maar ook als..' Hij zweeg en kon haar alleen maar aankijken. Op het moment dat hij pas besefde wat hij gezegd had stopte hij met praten en kon alleen maar afwachten. Josh zou het zichzelf in ieder geval niet vergeven als hierdoor hun vriendschap naar de klote ging.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jan 4, 2009 14:18:45 GMT 2
"meer"" maakte ze zijn zin af, totaal onbewust. Dat deed ze wel vaker. Misschien lag het aan haar drang zich met dingen te bemoeien. Toen had ze pas door wat hij eigenlijk had gezegd. Een verbaasde blik verscheen op haar gezicht, terwijl haar mond een paar centimeter openzakte. Niet een hele charmante aanblik. Ze haalde diep adem en knikte zwak. "ik ook" bracht ze uiteindelijk uit en stak haar handen in haar zakken, waar niks te vinden was. Droomde ze? Dat zou best wel eens kunnen. Want de hele situatie was bizar, inclusief datgene wat Josh net gezegd had. Toch was ze er niet door van slag, in negatieve zin. Juist in positieve.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 4, 2009 14:53:53 GMT 2
Ze maakte zijn zin af, precies zoals hij had gezegd als hij niet halverwege was gestopt. Hij kon haar alleen maar verbaasd aankijken. 'Ik ook' Het galmde door zijn hoofd. Als een echo die 2 minuten lang zich bleef herhalen, steeds zachter wordend. Langzaam drong het tot hem door. Hij had zoiets toegeven dat hij Bee leuk vond en zij antwoordde met hetzelfde? Dat kon niet. Josh slikte zijn 'Ik meen het' in, ze zag er neit uit alsof ze een grapje maakte. Hij kwam omhoog, ging naast haar op de trap zitten en sloeg een arm om haar heen. 'Of is er nog iets?' Een tactloze opmerking maar hij wilde niet dat ze met iets anders zat.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jan 4, 2009 18:09:44 GMT 2
Ze drukte haar vingers tegen de slapen alsof ze hoofdpijn uit haar schedel wegdreef. Ze moest even bijkomen, wat zojuist gebeurt was, was gelijk aan Bridgets vreemdste fantasie, maar deze keer was het ook echt waar. En dat was vreemd. Ze schudde even met haar hoofd en besloot zich er maar bij neer te leggen. Daarbij, was het toch hetgene waar ze van gedroomd had?
"Verder is er niks" zei ze en fronsde haar wenkbrauwen. Wat zou er anders moeten zijn. Ze glimlachtte schokkerig. De arm van Josh om haar schouders leek elektrische golven door haar lichaam te versprijden. "Ik ben gewoon even.. van slag". Ze haalde diep adem en glimlachtte.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 4, 2009 20:05:49 GMT 2
Natuurlijk was er niks. Lekker tactloos weer. Het enige wat hij kon doen was zo blijven zitten en haar aankijken. Voor het eerst besefde hij pas hoe maf het eigenlijk was om met een arm om Bridget heen te zitten. Alsof het warme gevoel nu pas bij hem doordrong, voelde Josh zich pas op dat moment iets ongemakkelijk. Hij moest iets zeggen, hij moest iets zeggen, nee hij moest niets zeggen.
Toen ze zei dat ze van slag was keek Josh weg, waarom moest hij nou weer doorvragen? Hij beet zachtjes op zijn lip voor hij weer terug keek. 'Maar ik wil je niet kwijt, niet als vriendin waar ik altijd bij terecht, hoe druk we ook zijn.' Hij stond half op, ging voor haar op zijn hurken zitten en legde de hand die net om haar schouder hing nu op haar schouder. Josh glimlachde, iets beters kon hij niet verzinnen. Het kwam totaal niet bij hem op in ieder geval dat ze misschien even alleen wilde zijn.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jan 4, 2009 23:15:10 GMT 2
"Niet weggaan" kermde Bridget zachtjes terwijl ze zijn arm vastgreep uit angst dat hij voor altijd uit haar leven zou verdwijnen. Waarom dacht ze dat? Ze moest ophouden met het kijken van die stomme cliché romantische films. Die zaten toch altijd naast de werkelijkheid. De werkelijkheid zelf was een stuk anders. Gelukkig maar. Ze liet haar kin op haar handpalm rusten en dacht even na, voordat ze iets ging zeggen. Want in domme dingen zeggen had ze niet zo veel zin.
"Het kan toch allebei?" zei ze uiteindelijk en keek hem aan. "ik..". Even viel ze stil waarna ze diep adem haalde. "Josh. Ik heb niemand voor het bal. Ik weet dat jij niemand hebt. Zullen we.. - ze aarzelde even "Samen ofzo?". Vragend keek ze hem aan en glimlachtte zwak.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 4, 2009 23:32:14 GMT 2
'Nooit.' Het kwam er zelfverzekerder uit dan hij zich voelde. Met zijn vrije hand haalde hij een pluk haar uit haar gezicht. Zijn hoofd knikte langzaam. Ergens was hij bang dat het nooit meer zoals vroeger zou zijn, dat hij hiermee hun hele vriendschap had verpest. Maar dat gevoel werd overheersd door warmte en het feit dat ze hem ook leuk vond. Uitschreeuwen kon altijd nog.
'Ja.' klonk het zachtjes. Josh hoorde haar vraag aan en zijn glimlach werd bij ieder woord een klein beetje zekerder. 'Zou met niemand anders willen gaan.' Hij pakte haar handen en ging rechtop staan, waardoor hij haar zachtjes overeind trok. Even twijfelde hij maar daarna trok hij Bridget tegen zich aan. 'Zullen we gaan?'
|
|
|
|
Post by Krista - on Jan 5, 2009 0:03:49 GMT 2
Ze glimlachtte, nu een stuk vrolijker toen hij zo vastberaden reageerde en liet haar hoofd heel even tegen de muur aanrusten terwijl ze afwachtte of hij nog iets ging zeggen op haar vraag. Toen het antwoord positief bleek te zijn leek er een hele last van haar af te vallen, alsof ze zich al die tijd hier ontzettend druk om had gemaakt. Misschien was dat ook wel zo.
Ze liet zich overeind trekken en begroef haar gezicht even in zijn schouder waarna ze weer tot positieven leek te komen. Ze knikte. "Waarheen wil je gaan dan?". Ze grijnsde breed, en leek nu weer zichzelf te zijn. Maar dan een stuk vrolijker en completer.
|
|
