|
|
Post by admin. on Mar 23, 2008 13:30:18 GMT 2
|
|
|
|
Post by melien on Mar 25, 2008 20:21:50 GMT 2
Het mocht dan wel vroeg zijn, maar voor Adam maakte dat niets uit. Hij had de donkerheid van de nacht fijn gevonden, en gehuld in een warme jas had hij rondgelopen. Hij was al gemakkelijk sinds drie uur 's ochtends wakker, maar hij had geen slaap. Hij liet zijn gedachten de vrije loop, maar het drong niet echt tot hem door waaraan hij dacht. (ja dat kan  ) Dankzij het feit dat zijn gedachten niet eens tot hem doordrongen - laat staan zijn omgeving - merkte hij niet dat hij richting het meer gelopen was. Hij merkte dit pas op toen de zonnestralen weerkaatsten op het meer oppervlak, en zo zijn zicht verhinderden. Geïrriteerd keek hij naar het meer, maar al gauw veranderde zijn gezichtsuitdrukking naar een vrolijke. Het is eigenlijk een best mooi effect wat weerkaatsende zonnestralen kunnen hebben op hun omgeving..Zijn blik verkende de omgeving nadat hij was blijven staan. Het was vrijwel verlaten, op één iemand na. Zijn blik bleef hangen op Cleo, maar daar bleef het ook bij. Hij bleef alleen maar kijken, observeren. Geen enkele keer kwam het in hem op om naar haar toe te lopen of ook maar te groeten. |
|
|
|
Post by admin. on Mar 25, 2008 20:42:30 GMT 2
|
|
|
|
Post by melien on Mar 25, 2008 21:25:10 GMT 2
Met zijn blik nog steeds op Cleo gericht, dwaalden zijn gedachten alweer af. Hij was al in een compleet andere wereld - oftewel zijn verleden - toen de klanken van de gitaar, meegedragen door de wind, zijn oren bereikten. Het duurde echter nog een hele poos totdat ze echt tot hem doordrongen. Langzaam maar zeker werd hij weer wakker geschudt uit zijn gedachten. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen voordat hij echt doorhad waar de muziek vandaan kwam. Zonder er echt bij na te denken begon hij rustig haar kant op te lopen. (srry... ik moet van de comp af  volgende keer weer een langere post  ) |
|
|
|
Post by admin. on Mar 26, 2008 9:18:27 GMT 2
|
|
|
|
Post by melien on Mar 26, 2008 17:11:43 GMT 2
Adam bleef op een afstandje staan toen hij doorhad wat hij eigenlijk aan het doen was. Hij leunde tegen de dichtsbijzijnde boom aan en keek naar Cleo terwijl hij naar haar gitaarspel luisterde. Hij was onder de indruk ervan, maar om een gesprek aan te knopen? Oh nee, daar dacht hij in de verste verte nog niet aan.
Hij dook nog iets verder weg in zijn jas. Het voelt drie keer zo koud als ik stil blijf staan... Echt lang dacht hij echter niet aan de kou. Zijn gedachten werden meegevoerd door de muziek, op de wind. En hij deed niets om dit te voorkomen. Hij vond het wel best zo. Zijn blik verplaatste zich af en toe naar het meer en dan weer terug naar Cleo en haar gitaar.
|
|
|
|
Post by admin. on Mar 26, 2008 17:36:13 GMT 2
|
|
|
|
Post by melien on Mar 27, 2008 17:41:37 GMT 2
Adam bleef rustig staan. Het duurde een tijdje voordat hij door had dat ze was begonnen met zingen. Hij ging weer rechtop staan en bleef zo eventjes, belsuiteloos. Hij wist niet of hij haar zou aanspreken, of gewoon zou blijven staan. Uiteindelijk besloot hij om het eerste te doen.
Het duurde wel nog een poos voordat hij eindelijk had bedacht wat hij zou zeggen. "Je hebt een mooie stem." zei hij uiteindelijk maar. Ondertussen was hij weer tegen de boom aan gaan leunen. zijn blik was nog steeds op Cleo gericht.
|
|
|
|
Post by admin. on Mar 27, 2008 18:04:33 GMT 2
[/i], verstond ze, waardoor ze de snaren stillegde en versuft op keek. 'Sorry?' zei ze kalm, doelend op het feit dat ze hem niet verstaan had. Ze kon dan misschien wel bot zijn, mensen vlug afwijzen, maar ze zou nooit iets onbeschofts als 'wát?' zeggen, puur omdat ze wist dat er iets als respect bestond. Je moest met anderen omgaan zoals je wou dat met jou om werd gegaan, maar meestal kwam dit niet altijd even goed over. Ze liet anderen met rust omdat ze zelf ook met rust gelaten wou worden, maar dit werd niet altijd even goed opgemaakt. [/ul][/size] |
|
|
|
Post by melien on Mar 28, 2008 9:44:47 GMT 2
Adam maakte zich weer van de boom los en liep richting meer, langs Cleo heen. Toen hij nog net niet in het water stond draaide hij zich pas weer om. Hij bekeek het meisje nu van voren. "Ik zei dat je een mooie stem hebt. En zo te zien past hij wel bij je." zei hij met een glimlach. Zoals altijd had hij weer eens zijn gedachten uitgesproken, maar dat kon hem vrij weinig schelen. HAar reactie boeide hem ook niet al te veel. Ze mag er dan wel leuk uit zien... maar of ze te vertrouwen is??
Hij draaide zich weer naar het meer om en keek naar de kleine golfjes die de wind veroorzaakte. Het normaal zo gladde wateroppervlak werd nu steeds vervormd door een rimpeling, waardoor de zonnestralen steeds op een andere manier weerkaatst werden.
|
|
)
volgende keer weer een langere post 
)