|
|
Post by greenlightning on Dec 11, 2007 21:44:18 GMT 2
Joey stond met zin rug tegen Hagrids deur geleund. Hij wist dat de halfreus er niet was. Hij was wandelen emt zin eigen hond. Derek wandelde ergens rond, maar Joey dacht niet aan hem. Het zat hem dwars dat teresia zo verdrietig was. Dat wilde hij niet...
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Dec 11, 2007 22:09:03 GMT 2
Teresia rilde. Ze keek naar de maan en zuchtte. Ze meost het tegengaan. Het was vanavond volle maan. Ze hoopte dat ze het kon tegengaan. Ze MOEST het tegengaan. Ze liepr ustig verder. Ze was bang, en verdrietig. Ze keek even in de evrte naar Hargids huisje. Maar besloot verder te lopen. Ze keek even of ze al iemand zag. En ja hoor, daar stond Joey. Ze zag hem niet goed in het donker. Vervloekte mensenogen ook!
Ze stapte steeds dichterbij. Ze kon nog omdraaien. En dat is wat ze deed. Ze draaide zich rustig om, hopend dat hij haar niet had gezien. Ze liepr ustig, ens til. Ze wou niet.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 11, 2007 22:53:32 GMT 2
Joey keek op. Langs hem schoot de zwarte schim van Derek. Hij rende op Teresia af en sprong met alle vier zijn poten op haar rug. hij begon haar gezicht te likken en blafte opgewonden. Joey kneep zijn ogen samen en rende achter de hond aan.
'Sorry, hij is nogal vrolijk,' zei hij en duwde de hond weg. Hij stak zijn hand uit, tot hij teresia herkende. 'Ehm... Ik was.. die kant op, hoor,'zei hij en trok zijn wenkbrouw op.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Dec 12, 2007 15:48:09 GMT 2
Ze schrok van de hond en werd wat naar voren geduwd. Ze had zich omgedraad maar toen werd haar gezicht gelikt. Ze zuchtte. "Rustig maar" Zei ze tegen de zwarte hond. Ze beet op haar lip. Toen ze de stem van Joey hoorde en hem zag, was het al te laat. Ze keek hem aan. "ja weet ik, maar ik dacht dat ik iets hoorde enzo" Loog ze. Ze keek hem even aan. Maar al snel weer naar de hond. Ze kon niet liegen tegen iemand, of nouja neit tegen haar beste vrienden tenminste.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 12, 2007 17:25:37 GMT 2
Joey knikte langzaam . ík geloof er geen woord van. Als je niet had willen komen... dan had je dat ook kunnen sturen. Dan was ik hir niet voor niks naar toe gekomen.'
Hij stak zijn handen in zijn zakken.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Dec 12, 2007 19:05:39 GMT 2
De schemering vertrok langzaam naar het donker. En Teresia begon zich raar te voelen. Maar ze probeerde het tegen te gaan. "Ga maar, ik bespreek het wele en andere keer" Zei ze langzaam en traag. Ze keek even naar haar handen, waa rhaar op begon te groeien. Die stopte ze maar mooi in haar zakken. Ze hoopte niet dat het op haar gezicht gebeurde. Anders was ze erbij. Hij zou het niet begrijpen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 13, 2007 0:03:01 GMT 2
Joey schudde zijn hoofd. 'Ik vroeg je te komen, omdat ik wist dat je met een heleboel dingen zit. We zijn vrienden Terees, ik ben er voor je. Je kan me alles vertellen. ik zal je nooit uitlachen of je stom vinden. Vrienden zijn er altijd voor elkaar. Altijd.'
HIj haalde zijn hand uit zijn zak en streek even over haar wang.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Dec 13, 2007 21:37:57 GMT 2
Ze boog haar hofod naa rbeneden. Ze haalde diep adem. En probeerde zichzelf geen wolf te laten worden. Toen hij oevr haar wang streek, pakte ze zijn hand vast. "Waarom doe je dit, waarom raak je me dan aan. Weet je wel niet hoe moeilijk het is?" Ze kreeg nu ook haren in haar gezicht. En ze gromde. OP dat moment kromp ze in elkaar. En binnen een seconde, stond daar een wolf. Ze had het niet meer kunnen tegenhouden. Ze kon wel janken, hij mocht haar niet zo zien.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 13, 2007 22:14:51 GMT 2
Joey voelde dat zijn hart stil stond. Hij staarde haar aan en blies de adem uit die hij een tijd haar ingehouden. 'Je bent geen... echte weerwolf.. of wel?'vroeg hij zacht. Hij streek over de haartjes in haar gezicht en knikte.
'Een echte weerwolf was al veranderd, allang. Jij bent.. een wolf zoals Shirie, of niet? Is dit waarom je zo onzeker bent?'
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Dec 13, 2007 22:18:47 GMT 2
Ze keek naar jOey. En voelde tranen komen. Ze wou niet dat hij haar zo zag. Het mocht niet. Ze stapte achteruit. Ze moest en had het willen inhouden. Voor hem, ze wou hem dit niet aandoen. En haarzelf niet. Maar ze moest veranderen. Het had gemoeten. Ze piepte en deed weer een stap achteruit.
|
|
