|
|
Post by admin. on May 21, 2007 17:59:06 GMT 2
Langzaam drongen er stemmen tot Anne door. Haar hoofd voelde zwaar, evenals haar oogleden. Het leek uren te duren voor de woorden haar hersens bereikten.
"...en diegene die hoervoor heeft gezorgt zal dat te horen krijgen! Zodra mevrouw Arkwright weer bij bewustzijn is kunnen we het vragen..." klonk de stem van proffesor Anderling door de ziekenzaal. Anne verstond slechts enkele woorden, maar begreep het wel.
"Ik verbied je om dat te vragen, Minerva. De dames moeten eerst even bijkomen- wat zei je nou poppy? De een was aangevallen en de andere had een dreuzelziekte? Kan je het verhelpen? Ah, ik zie." antwoorde Perkamentus. Anne probeerde haar ogen te open, maar haar oogleden voelden als bakstenen aan. Haar hoofd, longen, keel, alles deed pijn.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 21, 2007 18:09:52 GMT 2
Waar ben ik? Dat was de eerste gedachte die door Charlotte's hoofd jaagde, toen ze weer bij bewustzijn was. Ze opende haar ogen. Ze moest knipperen tegen het felle licht. Eigenlijk was he licht helemaal niet fel, maar dat leek het wel voor haar. Ze voelde haar hoofd bonken, en een zucht ontsnapte uit haar mond. Ze sloot haar ogen weer en voelde de hoofdpijn in vlagen weggaan en weer terug komen.
Na een tijdje probeerde Charlotte haar ogen weer te openen. Vaag zag ze de contouren van een aantal personen. Ze herkende Perkamentus, en Anderling, en Madame Plijster. Zachtjes kreunde ze. Ze voelde pijn in haar hele lichaam.
|
|
|
|
Post by admin. on May 21, 2007 18:13:13 GMT 2
Anne hoorde het gekreun van CHarlotte. Was zij ook hier? Wat was er gebeurd? Anne herinnerde zich niks meer, op een kille duisternis na. Ze zuchtte, al kreeg ze nauwlijks lucht uit haar mond.
Ze voelde zich benauwd. 'Een onbekende dreuzel-ziekte?' was dat haar astma? Of was het iets ergens? Kenden ze hier wel astma? Waarschijnlijk niet.
|
|
|
|
Post by Merel on May 21, 2007 18:13:41 GMT 2
Mariël liep de ziekenzaal binnen. Ze liep rechtstreeks naar Charlotte en Anne. Ze keek naar beide. Ze zagen er niet zo goed uit. Vooral Charlotte niet. Met Anne leek het al iets beter te gaan. Ze stapte snel opzij toen Madam Pleister iets aan beide wou geven. Een soort van Groenachtig spul. Waarvoor het diende was Haar een raadsel. Ze was wel pissig geworden. Wie had hun dit aangedaan? Het liefst ging ze er meteen opaf, maar iets zij haar dat dat niet zo slim was. ZE keek naar CHarlotte die bijkwam. "Charlotte! Hoe gaat het? HEb je nog pijn.." Begon ze. "Mevrouw Elfglow! Rusig of je gaat eruit!" Zei madam Plijster. Snel hield ze haar mond en keek naar Charlotte.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 21, 2007 18:37:37 GMT 2
'Mariël...' Charlotte deed haar uiterste best om een glimlach op haar gezicht te toveren, maar slaagde niet. Ze keek naar Madame Plijster, die Mariël bestraffend toesprak. Haar blik werd getrokken door het flesje wat ze bij zich had; groen, drapachtig spul vormde de inhoud. Charlotte vreesde dat ze dit op zou moeten drinken. Haar vermoedens werden waarheid toen Madame Plijster een glas pakte, de groene drap erin schonk, en dit bij Charlotte's mond naar binnen goot. Charlotte proestte het meteen weer uit: Ten eerste omdat het in haar verkeerde keelgat schoot en ten tweede omdat het werkelijk niet te vreten was, zo vies.
|
|
|
|
Post by Merel on May 21, 2007 18:43:11 GMT 2
"Charlotte!" ZEi ze opgelucht. Blij dat haar vriendin iets zei. Ze pakte haar hand. Met haar andere hand pakte ze haar gewaad beet een bevrijde haar gezicht van de groene smurrie die Charlotte over haar een had geproest. "Gaat het een beetje?" Vroeg ze, voordat ze erbij na had gedacht. Domme vraag, dacht ze later. Ze keek naar Anne. hoe zou het met haar gaan?
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 21, 2007 18:47:42 GMT 2
'Nee,' antwoordde Charlotte rechtstreeks en geheel naar waarheid. Ze zuchtte diep. Nee, ze voelde zich bepaald niet goed. Haar hoofd bonkte alsof er tien volwassen paarden jumpstyle op hadden geoefend, en haar ledematen voelden aan alsof ze toen kilo zwaarder waren geworden. En nu had ze dankzij dat smerige drankje ook nog een vieze smaak in haar mond. Madame Plijster keek haar beledigd aan. 'Drink op!' beval ze, terwijl ze het glas weer voor Charlotte's neus hield. Charlotte trok een vies gezicht, maar nam wel een slok, dit keer voorbereid op de smaak.
|
|
|
|
Post by admin. on May 21, 2007 18:49:31 GMT 2
Plijster liep nu op Anne af.
Plotseling kreeg Anne een hoestbui; madame Plijster had het goedje naar binnen gegoten, precies op dat moment dat Anne probeerde uit te ademen. Plijster trok haar aan haar schouder overeind en schudde Anne door elkaar. Anne wist slechts een zwka gekreun uit te brengen, en zakte al gauw terug toen Plijster haar los liet.
|
|
|
|
Post by Merel on May 21, 2007 20:19:34 GMT 2
Mariël zuchte van opluchting toen ze merkte dat ze allebij weer bij waren. Ze bedacht ineens wat en liep naar haar tas toe die ze halverwege af had gegooid. Daar haalde ze een klein pakje voor beide uit met een kaart. Ze was toen ze buiten moest wachten van Madam Plijster, snel naar de leerlingen kamer gegaan. Ze had altijd wat kaarten bij zich, dus had ze voor beide een beterschapskaart bescheven en wat snoep erbij gedaan. Ze gooide een van de paktjes op Anne haar bed en de andere op Charlotte haar bed. Ze waren beide een uur ongeveer van de kaart geweest.
|
|
|
|
Post by admin. on May 22, 2007 13:17:39 GMT 2
Iets plofte op haar bed, maar Anne kreeg de kracht niet om het te pakken. Ook haar ogen wouden niet open; het leek alsof ze 20 x zo zwaar waren geworden. Ze kreunde zachtjes, probeerde de nasmaak van het drankje te negeren en gebruikte al haar kracht om overeind te komen en haar ogen te openen. Dit lukte niet, dut besloot ze te blijven liggen.
|
|
