|
|
Post by Krista - on May 22, 2007 22:18:56 GMT 2
Thomas staarde om zich heen. Hij had al het hele kasteel afgelopen, maar nog steeds was hij Ryanne niet tegen gekomen. Hij had haar niet meer gezien sinds het gala, en dat was al een vrij lange tijd geleden.
De doordringende geur van oude vogelpoep vulde zijn neusgaten, en hij werd een beetje misselijk. Hij zuchtte diep. Hij wou weten wat er aan de hand was, waarom Ryanne niet meer met hem praatte en waar ze was. Ook wou hij zijn hart luchten bij haar, over wat er was gebeurd, maar waar ze was wist hij niet.
|
|
|
|
Post by admin. on May 23, 2007 14:02:57 GMT 2
Nijdig stapte Ryanne de uilenvleugel. Op het Gala had niemand haar gelooft, en Chloë was ook te dom om het te snappen. Was het zo moeilijk te bergijpen dat Voldemort sterker, en sterker werd? Wasdat zo moeilijk?
"Damn, is er nergens een schooluil meer vrij?" siste ze, terwijl ze langs de stokken keek. Een eigen uil had ze niet.
Plots zag ze Thomas staan. Ze voelde woede opkomen; hij had naar haar gevraagd. En waarom? Ja, dat wist niemand\.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 23, 2007 19:34:22 GMT 2
Thomas draaide zich om en zuchtte van opluchting. "Ryanne" kraste hij terwijl hij op haar af liep "Ik heb naar je gezocht, maar ik kon je absoluut niet vinden!".
Hij boog zijn hoofd naar haar toe om haar een zoen te geven.
|
|
|
|
Post by admin. on May 23, 2007 19:38:01 GMT 2
Ryannne keek Thomas vernietigend aan. "En waarom zocht jij naar mij?"" snauwde ze. Ze ontweek zijn zoen. "Ik zou niet weten waarom ik je zou moeten zien, of wel soms? Er is niks gebeurd, of wel?"
|
|
|
|
Post by Krista - on May 23, 2007 20:15:19 GMT 2
"Nee..?" zei Thomas aarzelend en deed een paar passen naar achteren "Ik zou niet weten wat er gebeurd zou moeten zijn"
|
|
|
|
Post by admin. on May 24, 2007 11:14:08 GMT 2
Ryanne voelde een vlaag van irriatatie en woede opkomen. "Waarom wou je me dan spreken? Om die keer dat je Voldemort teleurgesteld hebt? Zie hier!" kraste ze. Ze mompelde iets, en het duistere teken vloog uit haar toverstok. "Ja, ik was erbij! Ik wist dat het je niet zou lukken! Overgeven nadat je een moord hebt gepleegd? Hoezo zwak?" haar stem klonk steeds kwader. Als Thomas niet uitkeek, zou Ryanne zo een moord plegen. En niet op één van deuilen.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 24, 2007 18:30:45 GMT 2
"Ik..," zei Thomas wanhopig en probeerde een uitweg te vinden. Hij staarde naar de tegels die met stro bezaaid waren, alsof hij daar hulp van zou krijgen. "Maar het is me toch gelukt?" zei hij plotseling. Het was wel waar, de vrouw was dood.
|
|
|
|
Post by admin. on May 24, 2007 20:00:30 GMT 2
"Het is me toch gelukt?" aapte Ryanne heb na. Ze keek hem nijdig aan. "Ja, maar er is niet svan die baby terecht gekomen, of wel? Je vluchtte toen je het duistere teken zag, of niet? DOORDAT ZIT IK NU IN EEN RECHTSZAAK!" krijste ze.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 24, 2007 20:19:03 GMT 2
"Dat is dan niet mijn probleem!" zei Thomas nijdig. Hij kon niet tegen kritiek, hij kon niet tegen Ryanne die boos was en hij kon al helemaal niet tegen de herinnering die opkwam.
|
|
|
|
Post by admin. on May 25, 2007 21:05:13 GMT 2
Ryanne balde haar vuisten. "Oh, dus jij denkt dat het niet jouw probleem is? Dat zullen we wel zien! Ik ken heel veel namen, waaronder die van jou." zei ze, ongewoon koeltjes. Haar stem klonk verdacht kalm, alsof ze de woede onderdrukte. Ze staarde Thomas recht aan, met een kille blik.
|
|
