|
Post by » Aline. on Dec 9, 2007 22:41:22 GMT 2
Amber gooide het boek met een klap op de tafel neer, waarbij een enorme laag stof van de kaft opvloog en zich verspreidde in de lucht. Amber hoestte even en wapperde met haar handen, zodat het stof weg zou vliegen. Ze schoof de stoel naar achteren en plofte neer, waarna ze de titel van het boek, dat in sierlijke gouden letters op de roodleren voorkant gedrukt was, nog eens las. Heksenverbrandingen in de tweede helft van de zestiende eeuw, luidde deze. Amber gaapte breed en deed haar hand voor haar mond, waarna ze het boek opensloeg en in de inhoudsopgave keek. Waar zal ik eens beginnen... Wat was de opdracht ook al weer? Oja. Een opstel schrijven over die stomme heksen op die stomme brandstapels. Wat kan mij het schelen, het was toch in het verleden. Waarschijnlijk waren ze gewoon dom geweest. Anders waren ze niet ontdekt. Konden ze zichzelf niet van die brandstapel af toveren? Het waren vast geen echte heksen. De echte heksen waren wel Verdwijnseld. Ha, dan hebben ze allemaal Dreuzels op de brandstapels gegooid... Amber legde haar hoofd op haar armen, en probeerde haar gedachten weer op een rijtje te krijgen. Even je hoofd erbij, Amber, zei ze tegen zichzelf, maar ze kon haar aandacht absoluut niet bij het onderwerp houden. Haar gedachten dwaalden af naar Troy. Ze had hem al tijden niet meer gezien. Ze vond dat, als hij haar vriendje wilde zijn, dat hij dan ook wel eens wat meer naar haar om mocht kijken. Ze zuchtte even, terwijl ze probeerde te bedenken wat ze moest doen.
|
|
|
Post by roosje on Dec 11, 2007 19:08:43 GMT 2
Troy liep verstrooid de bibliotheek in... Hij had het echt veel te druk de laatste tijd! Daardoor had hij Amber ook al veel te lang niet gezien.. Wat zou ze er wel niet van denken? Ineens zag haar haar zitten.. " Hee Am.. niet te geloven ik dacht net aan je!" zei hij met een zwak glimlachje en hij ging voorzichtig naast haar zitten.
|
|
|
Post by » Aline. on Dec 11, 2007 19:33:08 GMT 2
Amber keek op en glimlachte toen ze Troy herkende. 'Hé, ik zat ook net aan jou te denken!' zei ze vrolijk, al was ze dat niet echt. Ze zuchtte even en las nog een stukje in het boek dat voor haar lag, al kon ze zich er absoluut niet meer op concentreren nu Troy vlakbij was. Ze keek weer op en glimlachte kort naar hem.
|
|