Zou het dan toch?

[ruka]

Bou zat tegenover Hunter op het bed, Hunter op de kop, en Bou bij het voeteneind.
Bou glimlachte en keek hem twijfelig aan.
'Best lang niet gezien'
mompelde hij zacht.
'Nee klopt, maar hoe gaat het met jou?, nog iets van vader gehoord?'
zo noemde ze hem altijd, omdat het anders op zou vallen.
'Een beetje, ik ben wel bang dat er iets gebeurt'
hij omhelsde Hunter.

'Sorry'
zei hij snel en liet los.
Hij keek naar de grond en toen weer naar Hunter, hij streelde hem over zijn wang.

Hunter twijfelde, hij wist niet echt wat hij ervan moest denken.
'Bou?'
'Ja?'
'Leuke rok'
Hij kon het niet zeggen, het lukte hem niet.

Bou keek hem aan, hij wist niet echt wat het was.
Voelde Hunter hetzelfde voor hem?
Was hij dan toch?
'Dankje'
zei bou met een twijfeling in zijn stem.