|
|
Post by » Aline. on Nov 15, 2007 21:45:31 GMT 2
Amber trok Elvira het laatste eind mee door de gang, zo enthousiast was ze. Een brede grijns stond op haar gezicht, terwijl ze het schilderij met de fruitmand naderde. Ze keek even om zich heen, zoals altijd wanneer ze naar de keukens ging, constateerde dat er geen leraren in de buurt waren en kietelde het peertje. Deze kromp ineen, en het schilderij zwaaide open en verschafte toegang tot de keukens. Triomfantelijk keek Amber achterom naar Elvira.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 16, 2007 19:56:44 GMT 2
Elvira had zich lachend mee laten trekken en liet het maar even aan Amber over. Ze moest grinniken toen deze triomfantelijk naar haar keek. "Heel goed Ambertje. Laten we maar naar binnen gaan." zei ze plagend, alsof ze het tegen een kleuter had ofzo. Ze wachtte echter niet op antwoord en stapte door het portretgat de keuken in.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 17, 2007 13:59:18 GMT 2
'Ja hè, goed van Ambertje!' herhaalde ze als een kleuter, met een brede grijns op haar gezicht. Ze stapte achter Elvira aan de keukens in en keek om zich heen, op zoek naar Dobby. Het wemelde er van de huiselven, en Amber kon Dobby er zo snel niet tussen ontdekken. 'Zie jij hem al?' vroeg ze aan Elvira.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 17, 2007 14:54:54 GMT 2
Elvira schudde haar hoofd. MAar daar wist ze wel wat op. Ze pakte haar toverstok en schreef in knalroze letters in de lucht: Dobby, waar ben je?. Daarna keek ze grijnzend naar Amber. "Hmm.. als hij nu nog niet te vinden is weet ik het ook niet." zei ze vrolijk. Nog geen twee minuten later stond Dobby voor de twee meiden.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 17, 2007 14:59:50 GMT 2
Een grote grijns verscheen meteen op Ambers gezicht toen ze Dobby binnen zag komen. 'Hallo, Elvira Gilmore, mevrouw, en Amber Durain, mevrouw!' zei Dobby, met een lach van oor tot oor. 'Wat leuk dat u langskomt!' Amber glimlachte naar Elvira. Precies de reactie die ze altijd verwachtte.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 17, 2007 15:08:50 GMT 2
"Heej Dobby. En hoe staat het ervoor hier in de keuken?" reageerde Elvira vrolijk. Ze ving Amber's blik. In haar ogen waren alleen maar pretlichtjes te zien. HEt was hier altijd gezellig.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 17, 2007 15:16:08 GMT 2
Amber zag Dobby om zich heen kijken. 'Heel goed, Elvira Gilmore, mevrouw,' zei hij, nog steeds met de brede grijns op zijn gezicht. Amber moest onwillekeurig lachen. Vanuit haar ooghoeken zag ze allemaal huiselven op hen af komen, die grote schalen vol met allemaal eten droegen en hen verwachtingsvol aankeken.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 17, 2007 15:21:56 GMT 2
Elvira keek met grote ogen naar wat de huiselven allemaal kwamen brengen. "Dat zie ik. Nog geen last van Vilder gehad ofzo?" vroeg ze lachend. Maar toch ook wel weer serieus.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 17, 2007 15:24:04 GMT 2
Amber pakte meteen een stuk of toen cakejes van een van de schalen, en propte er een paar tegelijk in haar mond. 'Gom sou ie ast ewwe an iller?' vroeg ze met volle mond aan Elvira, niet door hebbend dat er helemaal niets van te volgen was.
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 17, 2007 21:11:00 GMT 2
Karl had berehonger na dat potje voetbal met wat jongens. Hij had wel mooi even 2 goals gemaakt. Hij kietelde het peertje en stapte naar binnen zonder echt te verwachten dat er meer mensen waren. Toen zag hij Amber en Elvira. ''Oh hallo dames!'' zei hij met zijn Australische accent en pakte wat lekkers van de vele schalen die de huiselfen droegen en bedankte de elf. Dat smaakt goed! dacht Karl toen hij het koekje in zijn mond stopte. Meteen voelde hij zich ietsje beter.
|
|
