|
Post by Krista - on May 11, 2007 17:38:49 GMT 2
"ja maar-" zei Thomas maar maakte zijn zin niet af. Hij kon niet meer uit zijn woorden komen, en staarde orustig naar de grond. Enig oogcontact met Voldemort zou het nu verpesten, want dan scheen zijn onrustigheid door.
|
|
|
Post by admin. on May 11, 2007 18:09:09 GMT 2
Voldemort leek te twijfelen- hoe moest hij hem straffen? Ook Ryanne deed anders dan normaal- ze drentelde rond in de wei en bedacht verschillende straffen
|
|
|
Post by Krista - on May 11, 2007 18:20:38 GMT 2
Thomas durfde weer adem te halen. Misschien was het niet zo erg als het leek, want hij dacht dat Voldemort al niet meer zo heel erg boos zou zijn. "Ik heb mijn werk toch gedaan?" zei hij met een piepstemmetje.
|
|
|
Post by admin. on May 12, 2007 13:25:56 GMT 2
"Sukkel! Nu ga je de'r aan!" siste Ryanne onhoorbaar. "Dat is dan ook aales! Neem een voorbeeld aan mijn trouwe dienaren!" brulde Voldemort. "vERDWIJN!" Ryanne sprong op bij dat laatste, maar had een fijn gevoel. Zij was een trouwe dienaar- of niet? Ze deed toch alles voor hem?
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 12:20:41 GMT 2
Thomas schrok zo dat hij wel overeind leek te vliegen en hij deed haastig een paar stappen naar achteren. "ma-maar" zei hij ongelukkig, maar besloot zijn zin niet af te maken. Je wou voldemort niet boos hebben.
|
|
|
Post by admin. on May 13, 2007 12:32:26 GMT 2
Ryanne grijnsde. "Ga nu weg- ga weg, ik moet Voldemort spreken, ga weg-ga weg" mompelde ze, tegen zichzelf. Ze zou haar beloning wel halen bij Voldemort, want zij had het goed gedaan. Ze had precies de bevelen van hem opgevolgt: Het teken aan de lucht zetten, d baby eruit snijden èn hem meenemen, zodat ze hem aan Voldemort kon geven. Nu lag deze nog gewikkeld in een stuk jurk van de vrouw, in Ryanne's armen.
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 12:58:53 GMT 2
Thomas staakte het proberen om nog iets tegen Voldemort te zeggen en draaide zich om en liep haastig weg, met zijn hand tegen zijn arm gedrukt. Zijn duistere teken brandde onophoudelijk.
|
|