|
|
Post by admin. on Jan 2, 2008 18:11:18 GMT 2
Half vrijwillig, half onder dwang van Jade haalde Austin een stuk perkament uit zijn zak. Ook pakte hij een veer en een potje inkt. Jade liep de uilenvleugel uit en liet Austin achter met zijn gemompel. Twijfelend doopte hij zijn veer in de inkt en zette deze op het perkament.
Beste Emily,
Ik Het spijt me van laatst, waarschijnlijk kwam ik helemaal verkeerd over. Sorry. Daarom vraag ik je dit, om het toch nog een beetje goed te maken:
Zou je met mij naar het gala willen? Ik begrijp het helemaal als je nee zegt, want ik heb het goed verknalt.
-- Austin.
[/font] Even zuchtte hij, rolde het perkament op en bond het aan de poot van een schooluil. 'Emily.' fluisterde hij. De uil vloog de uilenvleugel na en Austin keek het beestje na, met een blik alsof zijn ziel zojuist vertrokken was.[/size][/center] |
|
|
|
Post by » Aline. on Jan 2, 2008 18:19:47 GMT 2
Emily was ingedommeld boven het boek wat ze aan het lezen was - iets wat haar niet vaak gebeurde. Ze slaakte een gilletje en schrok op toen er een uil op haar schoot landde. Pas na een tijdje kreeg ze door dat er een briefje - aan haar gericht - aan zijn pootje hing. Ze keek even om zich heen, en herinnerde zich weer dat ze buiten was, bij het meer. Ze wreef even in haar koude handen voordat ze het briefje met trillende vingers van het pootje af peuterde. Ze rolde het stukje perkament uit.
Voor de vierde keer las ze de boodschap op het briefje. Meende hij dit nou? Emily draaide het perkament een paar keer rond, alsof op de achterkant ineens zou staan 'grapje!' of 'gefopt!', maar uiteindelijk moest ze wel toegeven dat Austin haar echt vroeg om samen met hem naar het nieuwjaarsgala te gaan. En stel dat het weer een leugen was...? Een manier om haar te kwetsen? Emily wist niet waarom hij dat zou willen, maar het enige wat ze wél wist was dat het haar grootste wens was om samen met hem naar het gala te gaan. Daarom haalde ze snel een stuk perkament en een veer uit haar tas, en probeerde te bedenken wat ze terug moest schrijven.
Beste Austin,
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit briefje niet verwacht had.
Maar ik wil niets liever dan met jou naar het gala te gaan.
Emily.
Ze vond het eigenlijk veel te kort, maar wist ook niet wat ze er verder nog in moest zetten. Daarom rolde ze het briefje op en maakte weer vast aan het uitgestoken pootje van de uil. Nog steeds met stomheid geslagen keek ze de uil na, terwijl die een steeds kleiner wordend puntje werd, op weg naar Austin. |
|
|
|
Post by admin. on Jan 2, 2008 19:26:35 GMT 2
Austin rolde Emily's briefje uit en las deze redelijk vlug, terwijl de verbazing van zijn gezicht af te lezen was. Ze wilt! Even bleef hij verbluft staan, maar toen greep hij zijn veer en krabbelde een antwoord.
Beste Emily,
Zullen we dan afspreken bij de deur van de grote zaal, ofzo? De leerlingenkamer kan ook, mij maakthet niet zoveel uit.
Austin.
[/font][/center] |
|
|
|
Post by » Aline. on Jan 3, 2008 13:06:06 GMT 2
Emily had al een tijd naar de lucht zitten kijken, in afwachting van nog een uil. En eindelijk zag ze dan weer een steeds groter wordend stipje op haar af komen. Ze sprong op en de uil was nog niet geland of ze haalde het briefje al van zijn pootje. Snel schreef ze een antwoord:
Beste Austin,
Voor de Grote Zaal lijkt me prima. Zie je dan!
Ik kijk er nu al naar uit.
Emily.
Even twijfelde ze of ze die laatste zin er wel bij moest zetten, maar voor ze zich kon bedenken knoopte ze het briefje aan het pootje van de uil, die meteen wegvloog.
|
|
