|
|
Post by admin. on Apr 24, 2008 16:46:02 GMT 2
-klik voor liedje-'I've got a ticket to the fast city,
Where the bells don't really ring,
Getting of the plane the cold air,
Rushes like bullets through my brain,
And I'm devided
Between penguins and cats,
But it's not about what animal you've got,
It's about being able to fly,
It's about dying nine times.'
Met een zucht legde Cleo haar hand op de snaren om ze stil te krijgen, en staarde voor zich uit. Oh, ze herrinerde zich Belfast nog uitstekend, het was als een hel geweest. De stad was niet zo'n ramp, het land ook niet en zelfs met de taal - die totaal niet op haar moedertaal leek - had ze geen problemen. Nee, het was de familie, het huis, de gezinsomstandigheden. Zelf had ze het nooit kunnen benoemen, maar bij een omschrijving kwam de naam 'Martina' vaak voor. Ook 'Scarlett' werd wel eens benoemd, maar minder als haar akelige stiefmoeder. Ze haatte alles aan Martina, doordat zij haar leven had verpest. Nee, ze was ongetwijfeld niet gesloten geweest en had muziek als hobby gehad, en niet als iets waar ze in vluchtte.
Met een zucht sloot ze haar ogen en streek over de rok van haar zwarte jurkje, dat ze die dag droeg. Het kledingstuk was al enkele jaren oud, maar het pastte nog perfect; in sommige dingen kwam haar groeistoornis nog wel van pas. Ze glimlachte flauwtjes en zonder het te menen, tilde haar gitaar van haar schoot en plaatste het op de grond, tegen de tafel. Een zachte echo onstond toen het gitaar de tafelrand raakte, maar deze was vrijwel onhoorbaar. Toch kon je het horen als je goed luisterde en, ondanks dat de leerlingenkamer bijna verlaten was, moest je je er goed voor concentreren. Cleo merkte het wel op - maar die leek altijd elk geluidje te kunnen horen. Misschien kwam het doordat ze van geluid hield, of doordat ze zich erop focuste. Haar goede gehoor hielp er uiteraard ook wel bij.
Zachtjes neuriede ze het stukje dat ze net had gespeeld, gooide haar hoofd in haar nek en haalde een hand door haar haren, met de hoop het statische gevoel iets weg te krijgen. Het werkte niet, zoals ze al had verwacht, waardoor ze haar hand terugtrok en naar het gitaar keek. Het trok haar aan, dat wist ze, maar ze zou de verleiding om verder te spelen kunnen weerstaan. Meestal gaf ze er aan toe, omdat ze het leuk vond, maar dit keer wist ze wat voor een stapel huiswerk op haar lag te wachten. Ze had het uitgesteld en dat was stom geweest, maar nu zat ze er wel mooi mee.
|
|
|
|
Post by melien on Apr 24, 2008 17:05:41 GMT 2
Adam zat rustig boven in het raam kozijn. De slaapzaal van de jongens was verlaten. Op hem na. In zijn hand rustte een veer en op zijn schoot lag een vel perkament op een opengeslagen toverdrankenboek. Zijn blik was echter gericht naar de lucht buiten. Hij zat daar al behoorlijk lang, maar hij kon maar niks bedenken voor het opstel. Daarbij kwam ook nog eens dat hij zijn gedachten er niet bij kon houden. Ze dwaalden telkens weer af naar twee verschillende ontmoetingen. De ene met Jamie en de andere met Cleo.
De zachte klanken van een gitaar, en een meisjesstem die zong, drongen plotseling tot hem door. Hij realiseerde zich ineens dat hij de stem kende. Hij pakte boek en perkament op en dumpte het op zijn bed. Daarna liep hij geluidloos de trap af, naar de leerlingenkamer. Ook deze was vrijwel verlaten. Zijn blik bleef op Cleo hangen. Toen deze stopte met muziek maken bleef hij nog even besluiteloos staan. Uiteindelijk zette hij zich toch in beweging en liep richting Cleo. Hij bedacht zich echter en liet zich onderweg gewoon in een stoel ploffen.
|
|
|
|
Post by admin. on Apr 24, 2008 17:18:58 GMT 2
|
|
|
|
Post by melien on Apr 25, 2008 18:47:55 GMT 2
Adam maakte het zich gemakkelijk in de stoel waar hij in neer was geploft. Zijn blik had hij nog steeds op Cleo gericht. Zonder het echt door te hebben begon hij weer eens aan de zwarte veter te frunniken die hij om zijn pols had. Hij had geen behoefte aan een gesprek, dus zei hij ook niets. Hij keek alleen maar. Ze had iets aantrekkelijks, maar hij kon zijn vinger er niet echt opleggen wat. En dat irriteerde hem.
Hij liet zijn blik afdwalen naar de gitaar, de gitaar die hij de vorige keer al gezien had. De gitaar die hem naar beneden geroepen had. Zijn gedachten dwaalden zoals gewoonlijk weer even af, waardoor ook zijn blik weer afdwaalde. Deze bleef plakken op het boek van toverdranken. Hij keek er al een hele poos naar voordat hij zich realiseerde dat hij er naar keek. Hij verplaatste zijn blik weer naar Cleo en bestudeerde haar. Zij as toch wel wat interessanter dan het boek.
|
|
|
|
Post by admin. on Apr 25, 2008 19:14:45 GMT 2
[/i]. Een jongen die ze nauwelijks kende, notabene! Geïrriteerd leunde ze met haar hoofd op haar handen en staarde naar het gesloten toverdranken-boek, alsof het diens schuld was. Ze had geen idee wat er precies met haar aan de hand was, maar ze wist wel dat het iets was wat ze onderdrukken wou. Iets gevoeligs - een sterke emotie. Nee, daar zou ze niet aan toe geven. Nooit niet. Toch leek naar Adam kijken interesant, en al snel was haar blik weer naar hem afgedwaald - zo onzichtbaar mogelijk, uiteraard - en bestudeerde ze hem, voorzover dat ging. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 4, 2008 0:55:37 GMT 2
(Addalsam???) Addam had niet eens door dat Cleo nu ook naar hem keek. Hij was niet echt opmerzaam. Dat ze het boek dicht deed merkte hij pas toen de zachtte klap ervan de stilte verbrak. Hij doorzocht even zijn gedachten, op zoek naar iets om te zeggen. Maar hij kon niets bedenken. Dus bleef hij maar bij het kijken. Hij vond dat sowieso prettiger. Hij snapte nooit waarom mensen altijd zo nodig moesten praten om dingen te weten te komen. Door te observeren kom je minstens net zoveel te weten. Als niet meer...Na een poosje ging hij verzitten aangezien het een beetje irritant werd in die houding te blijven zitten. Onopgemerkt door Adam zelf was zijn blik weer afgedwaald naar de gitaar. Iets in hem zei dat deze evenveek over Cleo kon vertellen als Cleo zelf. Het bestuderen ervan dan. Plotseling kreeg hij door dat hij weer aan het touwtje aan het frunniken was. Dat moet ik toch maar een keertje afleren..(hoelang kan jij nog zo doorgaan??  ) |
|
|
|
Post by admin. on May 4, 2008 12:18:42 GMT 2
{lol, dat is een kruising tussen adam enne... dalsa? Ik kan nog heel lang door  Hoop ik...  } [/i] Cleo wendde haar blik af en plaatste haar ellebogen op tafel, om vervolgens doelloos voor zich uit te staren. Een zucht ontsnapte tussen haar lippen door terwijl ze bedacht waarom haar blik eerder op Adam was gegleden. Het kwam niet vaker voordat ze naar iemand bleef kijken, zonder te weten waarom. Het kwam überhaupt niet voor dat ze naar iemand bleef kijken. Meestal was het één schuine blik, waarna ze zich weer afgesloten voordeed. Nu? Ze had geen idee wat haar overkwam. Het gevoel dat er in haar maag verspreid was, maakte haar misselijk, wat zorgde dat ze het nog meer onderdrukte. Ze was gesloten, en dat zou ze voorlopig ook blijven. Geen enkel gevoel - geen enkel. Terwijl ze wat adem tussen haar tanden doorblies, duwde ze het tovedranken-boek weg en pakte hetzelfde voorwerp, alleen voor transfiguratie. Op de een of andere manier vondze dit vak veel interessanter, aangezien je leerde om te veranderen - onopvallend te zijn. Toch was het bij lange na haar favoriete vak niet - dat was bezweringen. Banning was dan ook een favoriete leraar bij haar. Misschien kwam het door zijn grootte, maar een echte reden bestond er niet voor. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 5, 2008 22:10:39 GMT 2
(verwacht ajb niet al te veel van deze post :S)
Adam bleef maar naar Cleo kijken. Toen ze het boek van zich af schoof om het vervolgens weer te pakken verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij had niet eens gemerkt dat hij onderuit was gezakt in zijn stoel. Zijn ogen namen Cleo op terwijl hij nog steeds aan het frunniken was aan de veters rond zijn pols.
Plotseling ging er een golf van vertedering door hem heen. Hierdoor schrok hij op uit zijn gedachten, maar ging nog net niet rechtop zitten. Hij wendde zijn blik snel af van Cleo en probeerde aan iets anders te denken, maar echt lukken wilde dat niet.
(dat bedoel.. flutpost -_-)
|
|
|
|
Post by admin. on May 6, 2008 17:42:16 GMT 2
[/b] piepte hij, met een brede grijns. Cleo fronste even, maar besloot er verder geen aandacht aan te geven. In plaatst daarvan keek ze schuin naar Adam, om te zien wat hij deed. Ze wist zich totaal geen houding te geven tegeover de jongen die ze nauwelijks kende, iets wat haar niet vaker overkwam. Wat was het dat met haar gebeurde? Ze begreep er niets meer van. Als uitvlucht wendde ze haar blik af en klemde het instrument zachtjes tegen haar aan. 'Ik zoek vrijwilligers! Zouden jullie twee, Meneer Conners en mejuffrouw Skyslayer me even kunnen helpen?' Banning zette enkele stappen de leerlingenkamer in en klom bovenop een stoel, om wat beter verstaanbaar te worden. Cleo slikte even. Dus de jongen, bij wie ze in de leerlingenkamer had gezeten, heette Conners? Zijn voornaam zou ze ook vast wel te weten komen. Terwijl ze deze gedachte probeerde uit te bannen keek ze naar professor Banning en knikte, twijfelend. Banning grijnsde en keek naar Adam, met de hoop dat ook hij zou helpen. [/ul][/sup] |
|
|
|
Post by melien on May 6, 2008 17:52:37 GMT 2
Adam's gedachten waren weer aan het afdwalen. Naar de ontmoeting aan het meer, naar zijn zusje dat binnenkort ook naar Zweinstein zou komen. Hij zuchtte, en merkte niet eens dat hij zijn blik weer naar Cleo had laten gaan. Hij was sowieso even vergeten dat hij in de leerlingenkamer zat, maar zijn gedachten wilden hem één ding niet laten vergeten. En dat werkte op zijn zenuwen. Hij beet op zijn onderlip, en werd zich er van bewust dat hij weer naar Cleo zat te kijken. hij schudde zijn hoofd en keek juist weg toen de deur met een klap open vloog. Hij ging rechtop zitten, maar zakte weer onderuit toen hij professor Banning zag.
Wat gaan we nou weer krijgen?? vroeg hij zich in stilte af. Zijn gedachten gingen weer naar die ene les waar professor Banning zo grappig was geweest om de tatoeage op zijn linkerarm van een roos naar een slang te veranderen. Daar was hij iets minder blij mee. "Als u mijn tatoeage met rust laat.. Ik heb toch niets te doen." zei hij rustig. Toen pas drong Cleo's achternaam tot hem door. Waar kende hij die toch van?
|
|
)
Hoop ik... 
}