Noway that we need silence {open}

[robin]

Ryou boog zich over een van de tafeltjes in de bibliotheek, leunend op zijn ellebogen. In de bibliotheek was het rustig. Je hoorde enkel het geluid van de flikkerde kaarsen en boeken die uit de oude stoffige kasten werden gehaald. Groepjes met leerlingen zaten verspreid door de bibliotheek voor hun huiswerk, ze fluisterde zachtjes zodat de vrouw van de bibliotheek hun niet zou horen. De vrouw van de bibliotheek zat achter haar bureau, verdiept in één van haar boeken. Af en toe haalde ze haar neus op en schoof ze haar bril naar achteren. Soms keek ze op en siste ze dat het zachter moest zijn in de bibliotheek. Waar maar weinig leerlingen naar luisteren.

Litha liep grijnzend langs de kasten van de bibliotheek, haar hand gleed over de kaften van de boeken. In haar andere hand had ze een zwart stoffig boek, met links in de hoek een klein doodskopje van nog geen 3 cm groot. Deze had ze weten te stelen uit de verboden afdeling. Litha kwam de afgelopen maanden regelmatig op verboden afdelingen ‘zo handig om een transformatie magiër te zijn’ complimenteerde ze zichzelf. Litha hoorde een stem in haar hoofd haar nog tegen spreken. Als het aan Litha lag kon ze overal komen zonder dat ze zouden weten dat zij het was en alles doen wat ze maar wou. Maar elke keer hielt dat lieve stemmetje in haar hoofd haar tegen. Alsof ze verbood dat Litha ook maar iets verkeerds deed ‘Walgelijk Astrid’ mompelde Litha tegen zichzelf, Litha keek de bibliotheek rond opzoek naar een plek om te gaan zitten.

Litha liep langs de tafel waar Ryou zat heen, en langs nog meer tafels waar op sommige plekken al leerlingen rustig zaten te werken. Ryou fronste nadat Litha hem gepasseerd had, hij kende haar, hij kende behoorlijk wat mensen en vooral de mensen waarbij hij het liefste uit de buurt wou blijven. Met moeite probeerde hij zich weer op zijn stapel huis werk te richten. Hij leek wel gek, Ryou zuchte en schudde zijn hoofd iets. Huiswerk was nou niet bepaald zijn sterkste vak en toch moest dat ook gebeuren. Met tegen zin en veel pijn en moeite besloot hij aan zijn eerste huiswerk te beginnen, nogmaals zuchte hij en bladerde hij door zijn boek heen.

Litha had gemakkelijk een van de leerlingen van hun stoel kunnen afslaan maar voor een zwadderaar was ze nog redelijk rustig in de omgang met haar medeleerlingen. Maar dan wel alleen als het haar uitkwam. Ze ging op de trap zitten tegen een houten pilaar en sloeg het boek open, ze deed net alsof ze geïnterseerd het boek zat te lezen maar keek af en toe rond in de bibliotheek naar bekende gezichten.

[Lieke]

April zuchte even toen ze haar eerste stap in de bibliotheek had gezet. Het was hier rustig, ontdanks het fluisteren van leerlingen en misschien was dat op dit moment het probleem wel, maar toch moest haar stapel huiswerk snel kleiner worden. Dus langzaam liep ze naar de rekken vol met boeken en begon te zoeken naar het juiste boek wat ze nodig had. Haar vingers gleden langs de kafte, terwijl ze bij elk boek zachtjes de naam mompelde. Toen ze na ongeveer twintig boeken het juiste nog steeds niet had gevonden schrok ze, omdat ze opeens achter haar een stem hoorde praten. Snel draaide April zich om en stootte daardoor een ander boek van de plank. Mevrouw Romella bleek achter haar te staan, die nu haastig het boek opraapte en allemaal beschuldigingen mompelde, waardoor April nogmaals luid zuchte.

Als ze uiteindelijk het juiste boek heeft gevonden - het had iets met gedaante verwisseling te maken en haar vraag stond niet in haar eigen boek - pakte April het met de nodige moeite eruit en trok wel even een gezicht als ze zag hoe vies het was. Langzaam blies ze het stof van het bruine boek af, waarna April zich met het zware boek onder haar arm naar een tafeltje begaf, waar ze jongen en een meisje zag, maar ze hefte er niet echt aandacht aan. Met een klap liet ze het boek op de tafel vallen, om weer een paar beschuldigingen naar haar hoofd geslingerd te krijgen van Mevrouw Romella, maar dan uiteindelijk toch haar vraag op te kunnen zoeken.

Uiteindelijk ging April ook zitten en pakte een perkament en veer uit haar tas, die ze ook op het tafeltje legte. Ze moest voor Gedaante Verwisseling een opstel van 35 centimeter perkament maken over Faunaten, waar ze de nodige informatie bij nodig had en die hoopte April in dit smerige boek te vinden. Verder moest ze voor bezweringen ook nog het één en ander vinden en hadden de anderen vakken haar ook bedolven onder het huiswerk... Een gaap kon ze dan ook niet onderdrukken toen ze het boek opensloeg en de pagina's afzogt naar het juiste onderwerp.

[robin]

De langdradige bladzijdes over toverdranken er leek geen einde aan te komen, ''nog maar 200 bladzijdes Ryou'' Zuchte Ryou die zich nogsteeds op het boek probeerde te richten, wat echter wel onmogelijk leek. Als hij uiteindelijk het boek uithad moest hij er nog een opstel overschrijven. ''denkt Sneep soms dat ik niks beters te doen heb dan opstellen schrijven?'' mompelde Ryou wat verveeld. Voor hem lage nog wat boeken, één ganzenveer en rollen perkament. Met een klap was Ryou even met de gedachte uit zijn boeken toen iemand een boek bij hem op de tafel smeet. Hij merkte al gauw dat Mevrouw Romella er niet prettig op reageerde ze liep nijdig rond de bibilotheek en siste, verder probeerde hij er niet véél aandacht aan te bestede, immers moest het huiswerk af.

Mevrouw Romella liep op een dribbeld pasje langs alle tafels, en wierp haar blik naar de leerlingen, sommige waren druk aan het werk, naar hen glimlachte ze vriendelijk. Andere die zaten te praten naar keek ze met een gefronste wenkbrauw naar. ''Ik wens stilte in de bibilotheek!'' Zij Mevrouw Romella op een snibbige toon en ze draaide zich om van de tafels om richting haar bureau te lopen.

''schreeuw dan zelfs ook niet zo'' zij Litha, die met haar rug tegen de houten pilaar leunde met het boek rustent op haar schoot. Mervrouw Romella draaide zich wel direct om, en liep met op een vluchtige loopas richting Litha. ''En wie denkt u wel niet dat u bent jonge dame, mij tegen te spreken, Schaam je of ik laat je verwijdere van de bibilotheek'' Zij Mevrouw romella met irritatie in haar stem, ze hief haar kin. Litha keek wat verwaant op, ''Alsof wij hier allemaal voor onze plezier zitten dat-'' ''Je zit hier voor je werk dus doe dat dan ook'' onderbrak Mevrouw Romella haar zonder dat Litha er nog iets tegen in kon brengen had ze zich omgedraait en naar haar bureau gelopen.