|
|
Post by Madjic on Apr 28, 2008 22:15:11 GMT 2
Teresia, toe waar ben je? Ik heb je al zo lang niet meer gezien, niemand heeft meer gezien. Ik ben bezorgt... Teresia toe, ik hou van je en er niet tegen niet te weten wat er met je is.
William. Het perkament was gekreukt en gevlekt met plekken die duidelijk veroorzaakt waren door vocht. |
|
|
|
Post by \\ Jess' on Apr 28, 2008 22:20:11 GMT 2
Ze zat tegen een boom, achter een bosje. Toen er een brief op haar schoot belandde. Ze vouwde het open. Knipperde even met haar ogen en begon toen rustig te lezen. Ze kreeg uit het niets tranen in haar ogen terwijl ze zuchtte. Ze keek door de bosjes naar het kasteel. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze moest doen. Met een verotte veer en weinig inkt begon ze terug te schrijven. William
Ze wist eigenlijk niet goed wat ze moest schrijven, dus begon ze overnieuw.
Allerliefste William, het spijt me diep dat ik je niks heb verteld.
Dat, dat ik je maar achter heb gelaten. Maar het moest, van mezelf.
Ik kom je wel weer tegen in het kasteel, ik ben terug. Voorgoed, en zal je het hele verhaal gaan uitleggen. Ik deed dit omdat ik van je hou, je niks vertellen. Maar het moest.
Ik hou van je, Teresia
[/size] |
|
|
|
Post by Madjic on Apr 28, 2008 22:23:51 GMT 2
Zonder erom heen te draaien schreeuw hij enkele woorden. Waar ben je? |
|
|
|
Post by \\ Jess' on Apr 28, 2008 22:26:04 GMT 2
De woorden galmden door haar hoofd en de tranen rolden nu over haar wangen. Ze knipperde en keek omhoog. Ze moest het kasteel in, naar hem toe. Waar ze geen enkele seconde over twijfelde en opstond, om naar het kasteel te rennen.
|
|
