Singing along {open}

[greenlightning]

Myra deinsde verschrikt een stukje achteruit.
'Nee, dat is neit eerlijk! Dat durf ik echt niet! Straks zing ik zo vals dat ik je trommelvleizen breek! Die koop je niet in een muziekwinkel! Ik kan wel een trommel voor je kopen, maar ik weet niet hoe je die in je oor wil plaatsen.. mischien moet ik even oordopjes halen?'
Shirie wilde Myra smeken om op te houden emt flauwe grappen te maken, maar ze kon niet praten. Ze rolde over de grond, volledig gevangen in een lachsalvo, dat alleen maar werd versterkt door Rose. De irritatie van benjamin maakte alles zelfs nog grappiger.
Myra was vergeten dat Shirie zelfs maar bestond. Ze zag alleen Benjamin, zijn gitaar en de kans om met hem te mogen zingen, terwijl hij speelde. Zij twee samen...
De warmte die dat opriep maakte haar niet langer onzeker, alleen maar vrolijk. Ook zij had nu moeite om niet te lachen, niet om de reden van Shirie en Rose, maar omdat hijh aar zo vrolijk maakte, alleen maar door hier te zijn.

[melien]

"Nou, dat is dan maar een risiko dat ik moet nemen." zei hij met een zelfverzekerde glimlach. Hij voelde zich veel zekerder met een gitaar in zijn hand. Of het nu een basgitaar of een gewone gitaar, het maakte niet uit. Hij kon zich erachter verstoppen. "Dus hup, welk liedje?" hij glimlachtte. Of het een liedje zou zijn dat hij kende was nog maar de vraag, maar daar ging het niet om. Hij negeerde het gelach van de andere twee dames en ging alle accoorden even af, gewoon om na te gaan of hij ze nog wist.
"Hij.. moet .. geen.. oordopjes.. hebben.. maar.. die kleppen.. voor zijn.. ogen.. weghalen.." bracht Rose met moeite uit.

[greenlightning]

Shirie had op dat moment dood kunnen gaan. De opmerking van Rose was al in normale toestand erg grappig geweest, maar in de toestand waarin ze nu lag was het worod 'schoen' al grappig geweest. De trnane liepenw erkelijk over haar wangen, al wist ze neitn eens meer wat ze ookalweer zo grappig vond. Haar buik deed pijn en de tranen vloeiden, zonder dat ze er erg in had.

Myra lachte ook, oprecht en vrolijk.
'Nou vooruit. Dan zullen we eens zien wat ik ervan bak. Misschien ken je dit nummer wel. ZAl ik beginnen, dat je meedoet?'
Ze wachtte zijn antwoord niet af. Ze ging rechtop zitten en sloot haar ogen. Ze haalde diep adem en begon toen te zingen, zuiver, zacht en vol passie.

In this life, we all seach for something.
Something good, and something ow so pure.
But I believ, that if you find that one thing,
you must fight cause than you will be sure.

Could it be, that I have found an angel.
I can see, heaven in your eyes.
In my soul, i'll never will be lonely.
For there will be, an angel by my side.

In de tijd dat Myra zong, stopte Shirie langzaamaan met lachen. Ze was verbaasd door Myra's stem, maar raakte al snel in de ban door de zuiverheid ervan. Ze kon zelf ook goed zingen, maar Myra legde elk deel van haar ahrt en ziel in haar muziek en zij had echt een zuiver hart.

[melien]

Benjamin zat eerst verbaasd te luisteren naar Myra, maar herinnerde zich plotseling dat hij mee zou spelen op de gitaar. Hij dacht even an of hij wist welk liedje het was. Het duurde niet al te lang, maar het leek alsof het een eeuwigheid duurde, voordat hij erop kwam. Hij sloeg rustig een paar accoorden aan, nog steeds niet helemaal gewend aan het feit dat het geen basgitaar was. Maar na een poosje ging het vrij goed en kon hij haar vrij goed bij houden.
Eerst lachtte Rose in stilte verder, maar langzamerhand werd ook zij weer rustiger. Ze werd betoverd door de muziek en de zang. Het verbaasde haar dat Myra zo goed kon zingen terwijl ze had gezegd dat ze het juist niet kon. En het verbaasde haar minstens evenveel dat Benjamin zo goed gitaar kon spelen. Ze wist dat hij ooit, heel lang geleden, op gitaarles had gezeten, maar dat zei niets.

[greenlightning]

Tijdens het zingen vergat ze alles. Ze vergat iedereen, haar zorgen, haar problemen, haar angsten. Al wat ze hoorde was haar eigen stem en even later ook de medelodie die uit eht niks leek te komen. De muziek was magisch en gaf haar gevoel alsof ze zweefde. Ze wist neit over wie ze zong, maar de gevoelens zaten er. Was ze zo verliefd op iemand geworden? Het zou niet de eerste keer zijn.
Shirie luisterde zwijgend tot Myra's stem stopte en glimalchte toen. Ze keek half naar Rose.
'Begrijp jij nou waarom zij denkt dat ze neit kan zingen?' Vroeg ze emt een grijns. Myra leek wakker te worden uit ene droom en keeke ven verschrikt om zich heen. Ze bloosde opnieuw.
'Sorry, als dat heel vasl was...' mompelde ze zacht.

[melien]

Ook de klanken van de gitaar storven weg, maar Benjamin kon alleen maar met grote ogen naar Myra kijken. "Vals..? Hoe kom je daar nou weer in hemels naam bij? Ik heb zelden iemand zo zuiver horen zingen. Zels Alex kan niet altijd even zuiver zingen." zei hij, verbaasd maar ook plagend.
"Hé! Ik zing wel zuiver!" zei Rose met een glimlach. Ze wist best wat Benjamin bedoelde maar het kon haar vrij weinig schelen. "Nee, eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee waarom ze dat beweert." zei ze daarna tegen Shirie. Ze keek van de een naar de ander, maar uiteindelijk bleef ze toch maar tegen Shirie praten. "Zouden ze er zelf eigenlijk ooit wel achter komen? Of hebben ze hulp nodig denk je?" vroeg ze rustig, met fonkelende ogen, aan Shirie.

[greenlightning]

Myra keek op met stralende ogen.
'Meen je dat? Ik bedoel... ik heb al lange tijd neit meer gezongen. Shirie zingt alles. Rock, ballads, zelfs dance nummers, maar ik zing eigenlijk allen maar balads...'
Ze friemelde opnieuw wat met het gras, nu ze haar ahrt zo voelde bonken en wist dat ze neit voor niets dat nummer had uitgekozen.
'Ik laat Myra lekker aanmodderen, zoals altijd. Ze zoekt het maar lekker uit. Als ik me bezig meot gaan houden emt alle jongens waar ze op valt... kom op zeg, ik heb zelf al een te druk leven om me ook nog eens met dat van haar bezig te houden.'
Ze leit zich weer achterover vallen in het gras en sloot haar ogen. Ze was er altijd voor haar vriendin, maar ze meende het wel. Half. Ze kon al de jongens niet meer bijhouden....

[melien]

"Natuurlijk meen ik dat. Je zou naar d'r moeten luisteren en vaker zingen." zei Benjamin rustig. Hij keek glimlachend naar Myra, maar hij had geen flauw idee van wat hij zou moeten zeggen. Dat gebeurde hem nou altijd als hij een meisje echt leuk vond. Hij klapte altijd dicht, behalve als het over muziek ging. Hij liet zijn blik even afdwalen naar Rose en Shirie, maar hij zei niets tegen ze. Hij vond het allemaal wel best.
Rose keek met een vertederde blik naar het tweetal maar zei niets. Ze reageerde voor de rest ook niet op Shirie. Ze was weer aan het dagdromen. Het duurde behoorlijk lang totdat Shiries's woorden tot haar doordrongen. Toen ze zich eindelijk bewust werd van wat er was gezegd vond ze het al te laat om te antwoorden. "Bennie, geef mijn gitaar eens terug." zei ze plotseling. Ze had ineens zin om gitaar te spelen.

[greenlightning]

Shirie vond het neit erg dat Rose in haar eigen wereldje leek te zijn, dat was ze zelf ook. Ze streelde de snaren van de gitaar en tokkelde vervolgens een liedje in de Cubaanse stijl. Het klonk vrolij, grappig en ergens ook erg mooi. Naturlijk was een gitaar neit het beste om dit op te doen, maar dat gaf niet. Het ging om de gedachte. Ze was trots op haar cultuur, ondanks dat Engels dat evenzeer was als Cubaans.
Myra bloosde. 'Dank je. Ik ben blij dat je het mooi vind. Ik zou het moeilijk hebben gekregen om een trommel... laat maar.' Ze wilde opnieuw met die grap komen, maar bedacht zich. Hij leek het toch neit grappig te vinden, dus kon ze eht net zo goed oopgeven. Ze wilde het liefste wegrennen. Ze deed alles verkeerd. Hij moest haar wel een vreselijke muts vinden. Alsof hij ooit gevoelens kon hebben voor een meisje zoals zij.
Opnieuw gleed haar blik over Shirie en ze beet zacht pop haar lip. Jalozie was slecht, maar het was zo oneerlijk. Waarom had zij alles... En Myra zelf niks?
Ze zei dit maar neit hardop. Niet alleen omdat Benjamin en Rose erbij zaten, maar ook omdat Shiorie haar ene mep met haar gitaar zou geven. Zij was het oop dit vlak nooit met Myra eens geweest.

[melien]

Benjamin leek wakker geschud te worden door Rose's woorden. Hij keek haar verward aan, maar toen realiseerde hij zich wat ze van hem vroeg. Hij gaf haar de gitaar terug, maar voelde zich toch wel vrij naakt zo. Hij keek met een verlegen blik vanuit zijn ooghoeken naar Myra. Hoe moest hij nou weer iets verzinnen om te zeggen? Hij zou het echt niet weten. Hij zocht vertwijfeld naar woorden die niet stom zouden klinken, maar hij kon niets bedenken. Hij kon zichzelf wel vervloeken. Hoezo was het altijd zo moeilijk om met meiden te communiceren als hij ze leuk vond? Ze ziet vast toch niks in me, dus waarom kan ik niet normaal iets zeggen??? Hij glimlachtte naar haar, maar wist echt helemaal niks te zeggen.
Rose pakte haar gitaar aan, maar ze begon niet te spelen. Ze luisterde eerst even naar Shirie. Het klonk aanstekelijk vrolijk. Ze keek naar Shirie, maar zag Shirie zelf niet. Ze was veel te makkelijk af te leiden met muziek die haar aansprak.

(sorry... ben echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg inspiloos :S)