|
|
Post by greenlightning on May 5, 2008 15:26:38 GMT 2
...Beyond the door,
there's pease I'm sure.
And I know,
there'll be no more
tairs in heaven.
would you know my name
if I saw you in heaven.
Would it be the same
if i saw you in heaven.
I must be strong
and carry on.
Cause I know,
I don't belong,
Here in heaven. Shirie sloeg het laatste akkoord aan en liet het geluid zacht wegsterven. De rust die heerste wat overweldigend. Een stilte die enkel werd onderbroken door het ritselen van de bladeren, kleine diertjes die knabbelenden op bladstengels en het zachte gesnik van Myra. De tranen liepen over haar wangen, maar ze veegde ze niet weg. Haar ogen waren groot, donker bruin en vol emotie. Het was bijna vertederend hoe lief ze eruit zag, en hartverscheurend hoe verdrietig ze keek. De eeuwige trui van Devon zat ditmaal om Shirie's lichaam en ze droeg enkel een elegant roze shirtje dat los om haar buik zwierde in de wind. Ze zat op haar knieen en keek toe hoe Shirie, nog steeds in de ban van de muziek, die niet langer klonk, de gitaar voor zich neerlegde op het gras. Even deden ze beiden niks, tot Shirie naar haar glimlachte. 'Sorry daarvoor, maar soms heb je aanmodiging nodig. Je hebt het zwaar genoeg de laatste tijd. Devon met een vriendin, William, ik...' Myra knikte en veegde zacht de tranen van haar wangen. Het was niet te zien dat ze had gehuild, op de druppels na die op de rug van haar hand ballanceerden. |
|
|
|
Post by melien on May 5, 2008 15:47:41 GMT 2
De zon scheen, het was lekker weer en er was geen les. Niets kon Benjamin dus binnen houden. Hij was altijd buiten te vinden met zulk soort weer. Verloren in gedachten die voornamelijk tussen de verschillende liedjes van zijn band ronddwaalden, dwaalde hij over het terrein van Zweinstein. Hij bleef even staan. Een zucht ontsnapte aan zijn lippen. Hij was weer veel te veel met de band bezig. "Waarom?" vroeg hij zich hardop af.
Rose liep met een opwaaiend zomerjurkje richting het verboden bos. Haar gitaar zat weer eens op haar rug. Hoe kon het ook anders? Toen ze Benjamin zag staan versnelde ze haar pas. Zo liep ze vrij snel maar wel geluidloos. Ze wilde hem net laten schrikken toen hij waarom vroeg. Verbaasd bleef ze staan. "Hè? Wat waarom?" vroeg ze.
Benjamin schrok op en draaide zich om. "Jemig, Alex. Laat me niet zo schrikken." zei hij lachend. De schaduwen van de bladeren boven hun hoofd, gaven alletwee een rare uitdrukking. "Dat was wel de boeling hoor. Maar wat doe je hier zo in je eentje Bennie? Ik bedoel, behalve dat je van het weer geniet." zei Rose lachend. "Ach je kent me toch? Nadenken, van het weer genieten. En inmiddels ook met mevrouw kletsen."antwoordde hij luchtig. Hij stak zijn handen in zijn zakken. Plotseling hoorde hij de klanken van een gitaar. Hij luisterde nog eens, en ja hoor. Daar was de gitaar weer. Maar dit keer hoorde hij ook een stem meezingen. "Hoor jij.." begon hij, maar hij kreeg geen kans om de zin zelf af te maken. "..dat ook?" Rose maakte hem al af.
Ze keken elkaar aan, en alsof ze het hadden afgesproken liepen ze tegelijkertijd richting het geluid. Toen het weggestorven was kon Benjamin tussen de takken door twee meisjes zien zitten. "Hallo." zei Rose vrolijk. Ze stapte naar de twee toe, Benjamin meetrekkend aan zijn mouw.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 5, 2008 22:35:16 GMT 2
Myra was de eerste die opkeek. Ze bloosde toen ze Benjamin zag en ook bij Rose voelde ze een vlaag van verlegenheid. Ze was zoveel knapper dan zij zelf was...
Shirie ahd echter een brede grijns op haar gezicht.
'Ook hallo. Wat brengt zo'n schattig koppeltje hier? Behalve dat dit de beste plek is voor een romatische wandeling emt je vriendje... wa! Waar is Tom als je hem nodig hebt?'
Ze slaakte een gefrustreerde kreet, barste in alchen uit, pakte haar gitaar en begon weer vrolijk een liedje te spelen.
Myra staarde Shirie verbijsterd ana en schudde toen haar hoofd. Zw wierp even een blik op Benjamin. nee.. neit alweer een jongen die bezet was.
'Hoi,' fluisterde ze, aangezien ze zich herinenrde dat ze nog geen gedag had gezegd.
{sorry, neit buitengewoon inspicol}
|
|
|
|
Post by melien on May 5, 2008 22:45:47 GMT 2
De woorden van Shirie drongen niet eens tot Benjamin door. Hij keek alleen maar naar Myra. "Sta niet zo te staren." met die woorden haalde Rose hem weer terug naar de gewone wereld. "Hoi." zei hij na een poosje rustig. Hij dwong zichzelf om niet constant naar Myra te kijken. Hij keek even naar Rose die in de lach schoot. Of het door Shirie's woorden of door zijn blik kwam bleef voor iedereen een raadsel. Daarna keek hij naar Shirie. "Alweer 1 met een gitaar. Daar wemelt het hier van geloof ik." zei hij met een glimlach. Het viel hem makkelijker om iets tegen Shirie te zeggen, dat merkte hij maar weer eens al te goed.
"Schattig... dat zal ik maar van je aan nemen. Wat dat koppel betreft, niet op die manier. Hij is mijn beste vriend en aan iets anders hoef ik niet te denken. En wat ons hier brengt.. puur toeval." zei Rose lachend tegen Shirie. Daarna keek ze naar Benjamin die er maar al te betoverd leek. Ze haalde hem daar maar even uit. Toen Shirie weer haar gitaar pakte plofte ze naast haar neer. "Mag ik mee spelen?" vroeg ze enthousiast
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 5, 2008 22:51:22 GMT 2
Shirie had Myra's blik opgemerkt, maar ook die van Benjamin en het kostte haar moeite om niet in alchen uit te barsten. Ze knikte naar Rose en grijnsde breed.
'Dat ken ik. Zo'n vriend heb ik ook. Vaak denken mensen dat wij iets samen doen, omdat we zo close zijn, maar dat zou zoiets zijn als zoenen met je broer.'
Ze grijsnde zelfs nog breder toen Rose aanbood om mee te spelen en knikte.
'Graag zelfs! Muziek klinkt altijd beter met twee. Zing je ook? Anders spelen wij en zingt Myra. Ze doet het eigenlijk nooit als er anderen bij zijn, maar ze heeft een rpachtige stem en ze meot echt over die verlegenheid heenkomen.'
Myra had naar Benjamin gekeken, vluchtig, vanuit haar ooghoeken, maar toen Shirie begon over zingen, staarde ze haar geschokt aan.
'Ik zing noiet, Shier! Dat weet je. Ik.. doe niet zo raar.'
Ze bloosde hevig en keek weg, waardoor ze recht in Benjamins gezicht keek. Eenw armte, die het gevoel van William teniet leken te doen, kolkten door haar lichaam.
'Hoi,'mompelde ze opnieuw, wat bij Shirie een onbeheersbare lachstuip opriep. Myra werd zo mogelijk no roder, al had ze geluk met haar donekre huidskleur, zodat het niet te erg opviel en wierp haar bvriendin een boze blik toe.
|
|
|
|
Post by melien on May 5, 2008 22:59:13 GMT 2
"Nou, af en toe ja. Maar ik laat het liever aan een vriendin over. En als die er niet is, dan aan meneertje daar. Hij zit niets voor niets in een band." zei Rose grinnikend. Ze keek naar Benjamin die nog steeds op dezelfde plek stond, met nog steeds dezelfde blik. Daarna keek ze naar Myra. Eindelijk kreeg ze door wat Shirie al bemerkt had. Toen Shirie echter in de lach schoot, moest ze alle moeite doen om niet ook in de lach te schieten. Ze schudde haar hoofd em beet op haar lip.
Benjamin kon Rose wel vermoorden toen hij zag dat ook deze bijna in de lach schoot. "Alex, doe even normaal wil je." zei hij geirriteerd. Toen drongen de woorden van Myra pas tot hem door. Hij keek haar verbaasd aan. "Zingen is niet raar. En waarom niet? Er is hier toch niemand die je uit lacht. Die twee daar liggen namelijk al om iets anders in een deuk geloof ik." zei hij. Hij had geen flauw idee waarom Shirie en Rose in een deuk lagen, maar hij dacht er verder ook niet over na.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 5, 2008 23:10:15 GMT 2
Shirie moest alleen maar ahrder lachen om Benjamin en liet zich achterover vallen in het gras. Hikkend bleef ze liggen, met haar gitaar op haar buik. Ze schudde haar hoofd.
'I cant's believe this! Man, are you that blind? Surely you must have noticed!'
'Shut it!' Riepo Myra, half in paniek, toen ze weer naar haar voeten keek. Pas toen drongen Rose'woorden tot haar door en ze keek naar hem op, voor eht eerst keek ze hem recht in zijn ogen. Ze was zich ervan bewwust dat haar donekre bruine ogen elke emotie toonde die ze voelde, maar kon het niet helpen.
'Zit je in een band? Dat is echt.. geweldig! Wij hebben.. een sorot van band, maar ik ben niet echt een hoofdpersoon daarin. Shirie wil wel.. maar ik sla gewoon dicht bij mensen. Ik ben altijd bang dat ik het niet kan of.. dat ik niet goed genoeg ben.'
Ze liet haar blik weer zakken en frummelde wat aan een graspol voor haar neus.
|
|
|
|
Post by melien on May 5, 2008 23:25:03 GMT 2
Benjamin keek geirriteerd naar Shirie. "Gee, get a grip girl." zei hij, met net iets meer irritatie in zijn stem dan de bedoeling was geweest. Dit was echter niet zo handig om te zeggen. Hoe hij dit wist? Simpel weg omdat Rose haar hand voor haar mond sloeg om niet in lachen uit te barsten. Hij schudde zijn hoofd en plofte maar gewoon neer op de grond. "Waarom? Ik betwijfel het dat mevrouw-ik-kan-niet-stoppen-met-lachen dat zou willen tenzij het ook echt zo zou zijn." zei hij tegen Myra. Hij had echt helemaal niets door. Hij was te druk met het verbergen van zijn eigen gevoelens en nog een beetje normaal te doen tegenover Myra.
Rose keek naar Shirie en slikte de lach in. "Willen ze het gewoon niet zien of hebben ze een bril nodig??" vroeg ze aan haar. Ze wist hoe ze zelf met jongens was en ze wist hoe Benjamin met meisjes was, dus zo gek was die situatie niet eens voor haar. Ze haalde haar gitaar van haar rug en ging rustig over de snaren heen met haar vingers. Uit alle macht keek ze naar haar gitaar om niet alsnog in de lach te schieten.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 5, 2008 23:33:28 GMT 2
;'Myra ziet nooit iets en hij is een jongen, dus ach. Weet je wat, die twee stellen ziche ven voir en dan lachen wij nog even voort als dat je dat neit tegen je ahrt stuit dan,' grijnsde Shirie naar Benjamin, niet in het minste beledigd of geraakt door zijn irritatie.
Myra schudde zichtend har hoofd.
'Alsjeblefit, probeer er niet tegenin te gaan. Je verspilt je tijd. Ik meen het. Als die eenmaal bezig is.. negeer haar maar gewoon, dat doe ik nu ook.'
Ze stak haar tong uit naar Shirie en glimalchte naar Benjamin, voor ze opnieuw de behoefte kreeg om weg te kijken, maar ditmaal duurde dat wat langer. het was fijn om naar hem te kijken...
Shirie kreeg geen woord meer uit haar mond. Ze lachte zo hard dat haar gespeirde buik begon te protesteren en ze haar armen eromheen moest slaan, om zich vervolgens op haar zij te rollen. Ze grijnsde breed naar Rose, terwijl er een nieuwe lachstuip kwam.
Myra schudde opnieuw haar hoofd.
'Sorry voor haar. Maar... ik weet het niet. Ik zong vroeger heel vaak, maar toen heb ik het jaren niet meer gedaan. Ik weet niet of ik opoit goed zong, maar als dat zo was, dan ben ik het vast verleerd.'
|
|
|
|
Post by melien on May 5, 2008 23:39:54 GMT 2
Rose keek vanuit haar ooghoeken naar Shirie en kon haar lach niet langer bedwingen. Ze legde nog net haar gitaar voor zich neer voordat ook zij in de lach schoot. "Jemig." meer kon ze niet uitbrengen. Ze keek weer naar Shirie en toen ze deze zag grijnzen kon ze het al helemaal vergeten om te stoppen met lachen.
Benjamin verdraaide zijn ogen. Hij was het wel gewend van Rose, maar om de een of andere reden irriteerde het hem vandaag mateloos. Hij stond op en liep naar haar toe. Hij pakte haar gitaar en ging bij Myra zitten. "Dat geloof ik dus niet." zei hij rustig. Een uitdagende grijns verscheen op zijn gezicht. Hij sloeg wat accoorden aan, maar het was weer even wennen. Hij speelde tenslotte basgitaar. Alhoewel hij ook ooit gitaar had leren spelen.
|
|
