Girls don't like boys {open} //Myra

[greenlightning]

'Girls don't like boys,
hirls like cars and money.
Boys will laugh at girls
when they're not funny.'

het liedje zat al de hele dag in haar hoofd en ze lachte, tussen het hikken door. Het klonk zo stom en paste ook totaat niet bij haar. Ze viel altijd direct op jongens, zonder dat ze zelfs maar wist of ze geld hadden of aardig waren. Zelfs al waren eht eikels, dan bleef ze nog lang verleifd. Ze was zo slecht in liefde...
Hik.
Het maakte haar gek. Ze had al ruim een uur de hik en niks hielp. Ze had al water gedronken, haar adem ingehouden, was al gekieteld... dat laatste had het zelfs alleen nog maar erger gemaakt. Het ergerde haar mateloos dat eht niet ophield. Ze had het Joey gevraagd en die zei dat ze maar wat moest eten. Eten hielp. Ja hoor, voor mannen wel. Eten was voor hen.. wat chocola voor vrouwen was.
Opnieuw een glimalch. Zou het bij haar ook helpen? Ze was te dik... misschien alleen wat fruit...

Terwijl zse de trap afdaalde naar de keukens toe, werd ze toch wel wat nerveus. Mocht ze heir eigenlijkw el zijn? Ze was nooit braaf, maar dan wel met haar vrienden erbij. Om zo alleen dit soort dingen te doen voelde vreemd...
Beneden aangekomen werd ze gepasseerd door huiselven die haar niet eens opmerken. Ze volgden hen een moment met haar ogen, heen en weer als naar een tenniswedstrijd, voor ze haar keel schraapte.
'Uhm.. sorry. Ik.. wilde graag iets eten.'

[» Aline.]

David slenterde doelloos door de gangen. Eigenlijk had hij geen idee waar hij precies was, laat staan dat hij in zijn hoofd had waar hij naar toe ging. Zijn voeten brachten hem wel gewoon ergens. Het was erg benauwd geweest in de leerlingenkamer en David had het gewoon even nodig om wat rust aan zijn hoofd te hebben, al vond hij eigenlijk dat hij nog even met dat verslag voor Dreuzelkunde bezig moest. Hij was nu eenmaal érg perfectionistisch en was niet snel ergens blij mee.

David keek op en merkte ineens dat hij in een nogal verlaten gang stond. Hij herkende het schilderij met de peer, die hij moest kietelen om de keuken binnen te mogen. Een mondhoek trok zich op in een flauwe glimlach en David slenterde naar het schilderij toe. Hij wist niet precies waarom hij het eigenlijk deed, maar kietelde de peer en stapte daarna de keuken binnen. Meteen kwamen er allemaal huiselven op hem af gerend met etenswaren. David sloeg het af, en keek even rond. Toen viel hem op dat er ook iemand anders was; een meisje, hij herkende haar vaag. 'Hé, hallo!' zei hij grijnzend.

[greenlightning]

De huiselven merkten haar op en bogen diep voor haar, zodat hun lange roen over de grond sleepten. Myra zei ze snel ophoog te komen, en lachte toen er schalen met eten op haar af kwamen. Ze nam een peer en glimalchte een bedankje naar hen. Opeens hoorde ze een stem en keek op. Ze zag David nauwelijks, maar haar hart begon al te bonsen.
Dat had ze veel te vaak de laatste tijd... Eigenlijk altijd al.
Ze glimalchte en stak verlgene haar hand op.
'Hoi. Jij hier?' vroeg ze. Ze kende de jongen niet, maar ergens had hij iets bekends. Had ze hem soms al eens ontmoet?

{waaaa inpsiloos, damn XD}

[» Aline.]

{no problem, ben zelf ook inspiloos xD}

David glimlachte even naar het meisje. 'Zoals je ziet, hè.' Hij kon alle lekkernijen van de huiselven toch niet weerstaan en nam een koekje van een van de schalen. David liet zijn blik even over Myra heen gaan. 'Griffoendor, toch?' vroeg hij - hij meende haar aan die afdelingstafel te hebben zien zitten - voordat hij haar hand naar haar uitstak. 'David,' stelde hij zichzelf voor, en glimlachte breed naar Myra.