|
|
Post by \\ Jess' on May 8, 2008 11:31:44 GMT 2
Teresia sprak een woord tegen het beeld die openschoof zodat ze naar binnen konden. Ze had nog steeds natte wangen, maar dat maakte haar niks uit. Ze was moe, en had alleen maar zin om niks meer te doen. Ze kwam de leerlingenkamer binnen en keek even om naar William, waarna ze haar stap verzette. Al snel plofte ze neer op de bank en keek wat bedroefd. Er zouden vast nog meer tranen gaan vallen, dat hoopte ze, maar wist ze ook. En pakte een kussen die ze flink tegen zich aandrukte. Een zucht gleed over haar lippen en ze was nog stiller dan ooit. Een brok zat in haar keel, die maar niet weg leek te gaan. Ze wou dat ze gewoon een familie had, zoals anderen. Waar ze bij kon zijn wanneer nodig, en waar ze terecht kon met haar problemen. Ze had nu alleen haar vrienden. Maar hele goede vrienden. En William, waar ze een enorme steun aanhad. |
|
|
|
Post by Madjic on May 8, 2008 16:27:19 GMT 2
William liep met Teresia mee naar binnen en keke even rond. Ergens hoopte hij dat men niet zou vragen waar ze was geweest, wan dan zou je het alsnog moet zeggen. Hij ging naasat haar zitten en gaf haar een kus. "En we zitten eindelijk." Glimlachte hij.
June keek even op van haar boek toen ze Williams stem hoorde. Ze liet het boek uit haar handen vallen toen ze Teresia zag. "Je bent terug!" Riep ze vrolijk en opgelucht. Ze was blij dat Teresia terug was, nu hoefte ze in ieder geval William niet meer verdrietig te zien.
Ze wilde haast opspringen, maar bedacht zich. ZE moest hen even alleen laten, dat was verstandiger.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on May 8, 2008 16:35:40 GMT 2
Ze schrok van het boek die viel, en daarna de stem van June. Ze keek wat geschrokken naar June en toen naar William. Dit had ze niet echt verwacht, dat mensen haar hadden gemist. Ze grijnsde als een boer met kiespijn naar June terwijl tranen weer haar ogen vulden. Ze verborg haar gezicht maar in het kussen terwijl ze het liefst niks hoefde te vertellen aan June. William kon nog, maar het was te moeilijk om het gelijk aan iedereen te gaan vertellen. Zeker nu alles nog dichtbij was. ze kroop dicht tegen William aan. Ze kon nu even niks uitbrengen. De tranen hadden verstopt gezeten leekt wel. En de klap kwam nu pas aan.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 13, 2008 15:35:15 GMT 2
June glimlachte en pake haar boek snel weer op. "Het is goed dat je terug bent." Zei ze alleen en richtte zich weer op haar hoek, al waren haar oregn op het tweetal gespitst.
William lachte zacht en legte zijn armen om haar heen. "Kijk, je bent gemist." Fluisterde hij in haar oor en gaf haar een kus op haar hoofd. Hij wilde haar op zijn schoot trekken, maar gaf alleen zacht een duwtje als een soort van subtiele hint. Hij wilde haar tot niets dwingen en ze moest enkel doen wat ze zelf wilde.
|
|
