Annoying just got a new meaning..[Colin vs Illias]

[Flegmatisch Dinkske°-]

Voor een kort moment hurkte Illias neer waardoor de lange, zwarte mantel zich even op zijn achillespees drappeerde. Hij stak zijn hand uit naar het veertje dat was losgeschoten en raapte het op. Even keek hij ernaar en prulde met het ding voordat hij weer recht ging staan en het uitstak naar Colin. "Misschien dat je dat nog nodig gaat hebben." sprak hij op een zachte, neutrale toon voordat de jonge ravenklauwer zich weer naar Kaitlin wendde. Hij glimlachte zachtjes maar kon het niet laten om toch enigzins wat geschrokken te zijn van het botte antwoord. Toen pas zag hij de groene das en het groene embleem met de kronkelende, zilveren slang en moest hij een kleine grijns onderdrukken. Een zwadderaar had hem voor een keer niet in zijn gezicht uitgelachen of beledigd omwille van zijn overbeleefde gedrag. "Aangenaam kennis met u te maken, mejuffrouw...? Uw naam ontschiet me even hoewel ik me niet kan inbeelden dat ik de naam van zulk een godin als uzelf makkelijk zou vergeten. Mijn naam is Illias Psyva Witherspoon. Maar voor het gemak mag u me Illias of 'Spoon' noemen. Of welke naam u dan ook maar verkiest om mij te geven." maakte hij zijn korte introductie af met een charmante glimlach. Colin werd al helemaal uit zijn beeld vervaagt tot hij de schelle stem weer hoorde. Het was alsof die jongen een irritante schoothond was die op de verkeerde momenten begon te keffen. De glimlach om zijn lippen vervaagde alweer en hij sloot zijn ogen terwijl hij diep moest zuchten.

[Krista -]

Colin pakte de veer haastig aan en stopte het met een rood gezicht in de zak van zijn gewaad. Zijn hoofd leek nu wel bij het wapen van griffoendor te kleuren, aangezien zijn hoofd nog steeds onder de blosjes op zijn wange zat, die zich meer leken te verspreiden, en het blonde haar op zijn schedel ook niet erg mee zat. "Het ging per ongeluk" piepte hij nogmaals. Alsof hij zich moest verschuldigen tegenover Kaitlin en Illias.

Kaitlin bekeek met een soort van vermaak (maar het viel niet te zeggen of het ook leedvermaak was, want zoveel leed Illias hier niet, behalve als je onder een gesprek met Colin een marteling verstond) de jongen voor zich. "Kaitlin Park" zei ze dan uiteindelijk "maar je zal mijn achternaam eerder herkennen dan mijn voornaam. Famous drieling" vatte ze dan het geheel samen. "Ravenklauw he?" zei ze dan met een knikje naar het wapen van de afdeling op zijn borst "grappig hoor". Weer klonk de kilheid door in haar stem, maar ze was er zo gewend aan geraakt gemeen te doen dat ze bijna niks anders kon.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Een lichte huivering kroop vanaf Illias' schedel door zijn ruggengraat tot helemaal in het tipje van zijn tenen bij het piepende geluidje dat Colin bleef produceren. Hij draaide zich langzaam om naar het wezentje dat zichzelf een grifje noemde en beet overduidelijk op zijn onderlip. "Het was niets, jongeman. En als u nu gewoon iets wilt doen aan uw stem want ik vind deze erg irritant. Volgens mij kan u met uw stem een glas doen laten springen." sprak hij op zijn normale, beleefde maar ditmaal koudere manier. De druppel was gevallen voor Illias. Aan Colins kant dan toch en het arme eerstejaarsjongetje had eigenlijk niets meer gedaan dan zijn mond opengetrokken.
Maar toen hij Kaitlin hoorde leek het bloed nog meer weg te trekken uit zijn al bleke gezicht. "P-Park? Als in Kyra Park?" stamelde hij duidelijk geschrokken. Als hij zijn oren had kunnen bewegen zoals een hond dan zouden die nu ver achterin zijn nek liggen van pure angst. Goed, hij vond haar niet eng ofzo maar het dreigement dat ze ooit met hem naar bed zou willen gaan was hem niet goed gevallen. Illias was dan wel een player maar verder dan flirten wou hij nooit gaan. Toch niet als het niet oprecht was. Uiteindelijk slaagde hij erin om het weinige beetje kleur terug door zijn gezicht te laten stromen en kon een tweede huivering afwenden door een ticje met zijn nek te doen. "Wat is er zo grappig, jonkvrouw Park?" vroeg hij zachtjes alsof hij bang was dat Kyra elk moment tevoorschijn kon komen.

[Krista -]

"oke" zei Colin gedwee en besloot zijn mond maar te houden. Oudere mensen, daar moest je niet tegen in gaan, hoe vreemd hun wensen en acties dan ook waren. Zwijgend staarde hij voor zich uit en schoof met zijn schoenzool over de vloer. Illias en Kaitlin waren in zijn ogen bijna twee heiligen en daar mocht je niet mee in discussie gaan, maar je moest gewoon voldoen aan hun wensen.

"Dat is mijn zus. Beetje vreemd soms, maar je raakt er aan gewend" zei Kaitlin terwijl ze haar blik op iets anders had gericht en dus niet zag dat Illias een beetje vreemd aan het doen was toen ze het over Kyra hadden. Sowieso hield ze er niet echt van te praten over haar zus, om dat het overal bekend stond dat die een beetje losbollig was. En Kaitlin was alles behalve dat. "Ik dacht dat je in zwadderich zat. Zo'n type ben je wel" voegde ze er dan emotieloos aan toe

[Flegmatisch Dinkske°-]

Dankbaar knikte Illias naar Colin. Hij had uiteindelijk gezwegen. Maar erg lekker zat het hem niet. De arme jongen wou enkel aanzien hebben bij oudere leerlingen. En nu werd hij afgeblaft enkel en alleen omdat Illias vond dat hij een irritante stem had. Hij sloot zijn ogen zachtjes en plots schoot het beeld van Misha voor zijn ogen. Hij kreeg een angstige blik in zijn ogen. Hij begon te worden zoals zijn vader, hetgene dat hij niet wilde worden. Misha mocht niet praten van Joshua omdat ze stotterde en nu zou hij Colin niet laten praten omdat hij een irritante stem had? Wat voor een tiran was hij wel niet? Innerlijk woedde zich een hevige strijd die vooral tussen principes werd gevochten en uiteindelijk overwon zijn eeuwige haat tegenover zijn vader en wendde zich naar Colin met een schuldige glimlach om zijn mond. "Mijn excuses, jongeheer. Het was niet mijn bedoeling om u te beledigen. Gaat u gerust uw gang." kwam er rustig uit zijn mond. De jonge ravenklauwer wist dat hij hiervan spijt ging krijgen maar hij zou geen tiran worden en geen mensen het zwijgen opleggen zonder een góede reden.
"U gelijkt toch niet op uw zuster qua karakter.. Of wel?" vroeg Illias onverstoord verder aan Kaitlin alsof hij nooit zijn excuses aan Colin had aangeboden. Hij glimlachte eventjes en schudde zijn hoofd. "Dat heb ik al vaker gehoord, mejuffrouw Park. Dat ik het karakter en het uiterlijk zou hebben van een Zwadderaar maar de Sorteerhoed had besloten dat mijn plaats in Ravenklauw was en zijn wil is wet. Mij maakt het weinig uit. Ik zie niet veel in de eeuwige vetes tussen zwadderich en de andere afdelingen." legde hij uit voordat hij onverschillig zijn schouders ophaalde. Hij was gewoon een groot vraagteken. De hoed had inderdaad veel tijd nodig gehad om zijn afdeling te kiezen. Als klein joch had hij daar zeker een minuut lang op dat krukje gezeten, zenuwachtig terwijl de hoed maar bleef zeuren en rommelen in zijn hoofd. Bij de gedachte alleen al kreeg hij weer kippenvel.

[Krista -]

Colin keek Illias enigzins dankbaar aan en sloeg zijn armen om de fotocamera heen. "Ik denk dat ik maar even terug ga naar de leerlingenkamer. Kijken of ik het kan maken. Misschien weet iemand nog een goede spreuk ofzo?". Vragend keek hij even naar Kaitlin maar die leek momenteel niet echt aandacht aan hem te besteden. Wat maar goed ook was, want hij mocht Kaitlin niet. En dat was vreemd, want hij mocht op zich íedereen.

"het was net stil" jammerde Kaitlin gemaakt verdrietig terwijl ze met haar hand achter haar oor wreef. Even staarde ze Illias verbaasd aan om zijn vraag of ze op haar zus leek. Uiteindelijk schudde ze haar hoofd. "Nee, mevrouw Park denkt dat ze geweldig is omdat ze het halve jongensvolk van zweinstein achter haar aan heeft wandelen. Met die kont van haar. ". Normaal zeurde ze niet zo veel over het gedrag van Kyra maar nu was ze in een slecht humeur. "je zou het beter doen in Zwadderich" zei ze alleen maar kort.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias schudde zijn hoofd eventjes en greep zijn toverstok vanuit zijn zak en richtte die even op Colin. "Reparo." mompelde hij enkel en maakte het bijbehorende zwieptje erbij. Als alles in orde was geweest zou zijn camera nu gemaakt moeten zijn. "Dat moet genoeg zijn." mompelde hij daarop en keerde zich weer naar Kaitlin. "Mijn excuses, Miss Park. Hij leek zo zielig." glimlachte hij zachtjes en keek daarop naar Colin, hopend dat de jongen wat vrolijker zou worden. Maar niet dat hij meteen zou beginnen springen en zingen. "Het stemt me gelukkig dat u niet zoals uw zuster bent. Ze is nogal vreemd." zei hij daarop en glimlachtte ietwat schuldig. "Ik zou het niet weten. Ik kan het in elk geval niet overdoen." zuchtte hij daarop en leunde wat nonchalant tegen de muur aan.

[Krista -]

Colin staarde Illias verwonderd aan alsof hij net een van de zeven wereldwonderen had verricht. "Dank je" stamelde hij bewonderend, en leek bijna niet meer uit zijn woorden te komen van dankbaarheid. "Dank je wel" herhaalde hij dan nog maar een keer en grijnsde breed "nou kan ik weer foto's maken!". Zijn stem galmde weerom door de gang.

"nee, en daar ben ik zelf ook heel blij om" mompelde Kaitlin, die altijd een beetje geïrriteerd werd als het ging hoe 'fantastisch en knap en leuk Kyra wel niet was, en dat ze altijd een horde jongens achter zich aan had lopen kwijlen.'. Bij haar lukte dat in ieder geval niet, en ze was het ook niet van plan het te proberen. "Maar ze is wel heel aardig hoor, als je door die rare kant van haar heen kijkt" verdedigde ze haar zusje dan opeens weer. Ze wist niet waarom ze dit nou weer deed, maar ze had het gevoel dat ze dat even moest doen.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Illias kneep zijn ogen weer dicht en draaide zijn hoofd richting Colin. "Zou u zo vriendelijk zijn om wat zachter te praten?" vroeg hij op een fluisterende toon alsof hij Colin moest tonen wat zachter spreken inhield. "Het was geen enkel probleem. Een basisspreuk die je wel zelf snel genoeg op school zal leren." zuchte hij daarop en keek even naar de camera alsof hij bang was dat het ding elk ogenblik een foto van hem kon gaan maken.
Maar de stem van Kaitlin haalde zijn blik er weer vanaf. Het heen en weer gekijk tussen Colin en Kaitlin werd wat irritant maar hij had nu eenmaal weinig keuze. Toch niet als hij beleefd wilde blijven. Hij beantwoorde de woorden van de zwadderaar met een vriendelijke glimlach. Hij wist dat je moeilijk je bloedeigen broer of zus kon haten. Hijzelf kon Misha nooit haten. Hij kon enkel zichzelf haten om er niet vaker voor haar te zijn. "De enige truc is om door dat vreemd karakter heen te kijken en de ware persoon erachter inzien. En dat zou nogal eens moeilijk kunnen worden voor mij omdat bij uw zuster te doen, Mejuffrouw Park." zei hij daarop, nog steeds met de glimlach om zijn gezicht.

[Krista -]

"Ja" zei Colin gedwee op een fluistertoon en staarde braaf voor zich uit, alsof hij bang was dat iemand hem zou meppen. En daarbij zag hij Kaitlin daar wel voor aan om ziets te doen, of een of andere valse spreuk over hem uit te spreken. Hij pielde wat aan het knopje van het fototoestel, waardoor het flitste en hij blijkbaar een foto had gemaakt van zijn linkervloer, met op de achtergrond de zwart-witte tegels van de hal.

Kaitlin negeerde, zoals gewoonlijk, Colin weer compleet, maar keek Illias geïnteresseerd aan. "Bij sommige mensen moet je heel ver kijken, maar als je mijn zus niet mag kan ik je alleen maar gelukkig prijzen. Ze wordt er alleen maar arrogant van. Jij bent niet zoals.. anderen". Daarmee vond ze het wel een mooi einde voor deze dialoog. Ze had nu wel genoeg over Kyra geroddeld.