my sorrow, my secret` { KATIE & TIM.

[admin.]

[/sup]

[Ridje]

Een paar takjes kraakte zacht onder de voeten van Sawyer terwijl hij door het bos liep. Af en toe keek hij even om alsof hij dacht dat hij gevolgd werdt. Toen hij wat hoorde keek hij wat angstig rond. Sawyer had iets in zijn handen dat hij stevig vast hield. In zijn linkerhand had hij zijn toverstok en in zijn rechter hand had hij een katoenen rukzak. Toen hij weer wat hoorde richtte hij zijn toverstok en richtte het op een erg donker stuk in het bos. "Lumos" mompelde Sawyer zacht en keek naar de plek waar het licht op scheen. Een hertenjong schoot weg en verdween weer, nog dieper in het bos.

Sawyer zuchtte eens en liep dan door. Na een paar passen hoorde hij weer wat en toen hij achter een boom keek zag hij Katie bij de boom tegenover de boom waar hij achter stond. "Als dat niet Madamé IT is." grijnsde Sawyer dan en hij kwam achter de boom vandaan en keek naar Katie. "Wat doe je hier? Je weet best dat je hier niet mag komen." vroeg Sawyer dan waarna hij naar Katie keek. Hij hield de rugzak achter zijn rug terwijl hij zijn toverstok liet zakken.

[admin.]

[/i] en Moordenaar echoeden nog in haar oren.

'Toon je handen!' Kort, maar krachtig, besloot Katie, hoewel het weinig nut zou hebben. Hij zou toch niet naar haar luisteren, daar was ze van overtuigd. Of hij eigenwijs was wist ze niet, maar niemand luisterde ooit naar haar. Haar toon-je-handen-techniek gebruikte ze al sinds de dood van haar vader, aangezien je handen het meest gevaarlijkste wapen waren. Het was dan ook uitzonderlijk als ze naar je gezicht keek, puur om de reden dat dit niet haar tactiek was. Blikken konden niet doden, en er was niemand die haar bijten zou. 'Nu!' Dit keer was haar stem gevuld met kilheid, maar tegelijk de kalmte die ze leek te bezitten.
[/ul][/sup]

[Ridje]

Sawyer keek Katie verbaasd aan. "Mijn handen? Nou ok dan kleintje, maar dan wil ik wel weten wat jij hier doet." zei Sawyer en hij grijnsde waarna hij zijn handen liet zien, zijn linker met zijn toverstok en zijn rechter met de rugzak. Even keek hij rond opzoek naar meerdere mensen of beesten. Toen hij niemand zag keek hij weer naar Katie. "De rukzak heb ik net gevonden voordat ik het bos in kwam, geen idee wat erin zit en van wie hij is maar dat eerste ga ik zometeen uitzoeken." zei Sawyer meer tegen zich zelf dan tegen Katie. Ze bezorgde hem de kriebels, Sawyer vond haar maar een raar kind. En de ruzie die ze hadden gehad toen ze elkaar voor het eerst ontmoet hadden was hij zeker niet vergeten.

[admin.]

[/b] siste ze, bijna onhoorbaar. Wat wel duidelijk was, was de kilte in haar stem. Het was háár tas, en dat zou ze hem duidelijk maken ook. Geweld was toegestaan, besloot ze. Ze gebruikte altijd geweld, dus dit zou geen uitzonderingen zijn. Bovendien was zij gewapend en droeg hij alleen zijn toverstok. Zijn toverstok! Direct besefte ze dat hij haar binnen 5 seconden zou kunnen aanvallen, als ze niet oplette. 'Weg!' snauwde ze. 'Stop weg!' In haar blik was geen angst te zien, maar doordat ze een stap terug deed maakte ze dit wel duidelijk. Ze was altijd bang, al sindsdat ze alleen achterbleef.
[/ul][/sup]

[Ridje]

Sawyer had Katie's actie te laat door om er achter te komen dat ze haar tas al terug had. Verbaasd keek Sawyer naar Katie, "Nou rustig kleintje. Je had het alleen maar hoeven vragen. Alsof ik jou spullen wil hebben." zei hij dan waarna hij zijn toverstok steviger vastpakte, maar wel iets liet zakken. "Wat is jou probleem? Je mag hier hellemaal niet zijn! Trouwens wat doe je hier?" vroeg Sawyer en hij keek naar Katie om te zien of ze iets verborg. "Wat weg? Mijn toverstok? Nou als jij nou zonder toverstok door het verboden bos wil lopen dan is dat jou keuze maar ik doe mijn enige verdediging die ik heb in dit bos niet weg, en weet je waarom niet? Omdat ik niet net zo gek ben als jij." zei Sawyer tenslotte waarna hij tegen een boom aan leunde.

[admin.]

[/b] Nijdig deed Katie een tweede stap naar achter en keek naar Tim, zonder dat hij haar aan kon kijken. Ze negeerde zijn andere woorden angstig, aangezien ze weinig terug wist te zeggen. Benauwd drukte ze haar tas nog wat dichter tegen zich aan en trok haar hand terug in haar mouw, om vervolgens de schaar stevig te omklemmen. 'Ga weg!' Toen ze opnieuw een stap naar achter deed, bemerkte ze dat er een boom stond. Geschrokken draaide ze zich om, zette grote ogen op en deed een stap opzij. [/sup][/ul]

(sorry, inspiloos :S)

[Ridje]

Sawyer grijnsde en keek naar Katie. "Zo genees je dus nooit, stap 1 van het genezen van gekheid is het toegeven dat je gek bent." zei hij dan en hij keek naar de boom waar Katie zo van schrok. "Je bent behoorlijk gestrest pipo, en ga je nou eindelijk eens vertellen wat je hier doet in het verboden bos. Je kan nog wel eens gewond raken, of aangevallen worden door een boom."grinnikte Sawyer en hij keek even om. Hij dacht even dat hij hoeven hoorde neerkomen op de grond. Toen hij zich volledig omdraaide en dan het bos in keek zag hij niks. Maar toch leek hij niet hellemaal gerustgesteld. Hij was dan niet gauw bang voor iets, maar in het verboden bos had hij reden genoeg om bang te zijn. Centaurs waren hier in overvloed.

[admin.]

[/i]!"[/b] snauwde Katie, om Tim's andere woorden te negeren. Het was de enige manier om er onderuit te komen, besloot ze, en het hielp een klein beetje. Tenminste, dat was wat ze hoopte. Ze was niet verplicht om een verantwoording af te leggen. Als ze in het verboden bos wilde komen, dan kwam ze daar. Dat bepaalde ze toch zeker zelf wel?

Hoewel ze wist dat dit niet helemaal het geval was, aangezien het bos verboden was, wilde ze niet vertellen dat dit de enige plek was waar ze zich veilig voelde. Hier kwam bijna niemand, en hier waren gevaarlijke wezens. Ze hielden zich dan wel schuil - op de een of andere manier voelde Katie dat ze haar beschremden.

[/ul][/font]

[Ridje]

Sawyer gromde toen hij niks zag tussen de bomen. Als er dan al iets zat dat hem in de gaten hield dan zag hij het niet, en daar ergerde Sawyer zich aan. Hij haatte het als hij iets niet wist, en verrassingen zoals een aanval daar had hij niet echt zin in nu. Hij keek weer om naar Katie en grijnsde kort. "Ik noem je Pipo als ik dat wil." zei hij dan en hij keek weer terug om naar de bomen die rustig in de duisternis van het bos stonden. "Rot bos." mompelde Sawyer zacht en bijna onhoorbaar. Toen hij maar besloot dat er vast niks tussen de bomen loerde keek Tim weer naar Katie en gromde wat. "Vertel me nou maar gewoon waarom je hier bent, ik wil het weten. Of moet ik even naar Anderling gaan ofzo? Mischien dat ze je dan een goede portie strafregels geeft, of mischien levert ze je wel uit aan Vilder zodat je mooi de prijzenkast kan schoonmaken." zei hij dan met een grijns.