Don't look at me like that! {open}

[CherryOnTop]

Het was avond, bijna tijd voor het avondmaal, tafel vulde zich toch langzaam met leerlingen en er was genoeg ruimte om te zitten voor iedereen. Zoals gewoonlijk zaten de leraren allemaal aan de lange tafel die zicht had op de afdelingen. De deuren gingen open en Jesuke stapte naar binnen. Zoals hij gewend was vanwege zijn manier van kledij keken leerlingen hem raar aan. Dit negeerde hij, het was gewoon zoals altijd. "Oh shut up, i'm not that strange" Een of andere jongen dacht lollig te zijn en had een belachelijke zin gezegt tegen zijn vrienden. Jesuke echter had het gehoord en had de jongen op zijn schouder getikt om hem op het zwijgen te leggen. "Zoals ik al dacht, als ik hier sta zeg je geen woord meer"

De jongen en zijn vrienden staarden de paarsharige jongen enkel aan tot hij weg liep. Ze spraken geen woord meer over hem en richtte zich op hun avondmaal. Jesuke nam plaats aan zijn eigen afdelingstafel, vandaag.. was hij gekleed in een gewone spijkerbroek, een stoer t-shirt maar had paarse lenzen in en paars haar. Zijn echte uiterlijk was nog altijd geheim, vele dachten zelfs dat hij een masker droeg. "Arigato for the meal" mompelde hij voordat hij wat opschepte om te gaan eten. Veel kenden hij niet echt, misschien van gezicht of van naam. Maar niemand kende hem werkelijk als persoon.

[robin]

Ryou liep al mompelend door de deuren van de de grote zaal naar binnen, hij had al heel de dag niks gegeten en toch behoorlijk trek gekregen, zijn maag rammelde Eigenschuld.. dacht hij, ''had je het maar niet moeten vertikken om iets te eten, dat komt ervan'' praate hij wat hardop tegen zichzelf.

Ryou zuchte even en wierp een blik op de afdelings tafels, waar verschillende leerlingen plaats namen om te beginnen aan hun avondmaal, hij merkte al gauw wat bekende gezichten op. Suishou zwaaide lachent naar hem vanaf de afdelings tafel van griffoendor, en schepte ondertussen met haar andere hand wat eten op, ze draaide zich om naar wat vriendinnen en ging daarmee druk in gesprek, voor de rest gaf ze niet zo veel aandacht meer aan Ryou zijn verschijning.

Ryou keek nogmaals rond en nam uiteindelijk plaatst naast Jesuke een mede ravenklauwer, waarmee hij redelijk goed kon opschieten.''Konbanwa, Jesuke'' zij hij en hij keek Jesuke aan. Ryou schoof vervolgens zijn bord naar zich toe, en schepte wat aardapelen op ''nou, itadakimasu!'' zij hij, en hij staarde wat afwijkend naar zijn mes en vork. De gedachte alleen al-, hij moest er af en toe nogsteeds aan wennen niet met eetstokjes te eten, hij prikte vervolgens wat in zijn aardapelen.

[CherryOnTop]

"Nog steeds niet gewend, een mes en vork? vroeg Jesuke lachend toen Ryou begon te prikken in zijn aardappelen. "Moet je eetstokjes hebben? Heb ik altijd bij me" Hij wees op de tas die half over de plek hing waar hij zat. Jesuke kon met beiden eten en was redelijk gewend om nu met een vork te eten, alleen wist hij af en toe niet meer waar een mes voor diende. "Itadakimasu" herhaalde hij wat Ryou net had gezegt. Hij bedankte vaak op twee manieren voor de maaltijd.

"En hoorde ik daarstraks je maag rammelen? Ik geloof van wel" Hij prikte even met zijn vinger in de zij van zijn vriend. "Welja, maakt ook niet echt uit, want het eten is er" Jesuke had een vrolijke mood en prikte met zijn eigen eetstokjes tussen zijn eten om de stukjes wortel weg te vissen. Verschrikkelijk, de groente waar hij een hekel aan had, ook spruitjes waren verschrikkelijk.

[robin]

Ryou lachte, hij prikte opnieuw met zijn vork in zijn aardappelen. ''Mijn eetstokjes liggen in de slaapkamer, was ze hellemaal vergeten mee te nemen, dus als ik een paar van jou kan lenen dan ben ik daar erg dankbaar voor'' Hij schonk een glas met sap in en nam een slok ''het is niet dat ik er niet mee kan eten, maar ik vind het zo nutteloos'' zij Ryou toen hij zijn glas weer op tafel had gezet.

Ryou lachte wat krampachtig bij de opmerking over zijn maag, ''Vertikte het om deze middag iets te eten, had geen trek maar dat doe ik dus echt nóóít meer'' hij zuchte, en nam nog een slok van zijn drinken.

[CherryOnTop]

"Snugger" Jesuke schudde zijn hoofd en opende zijn tas "Eh.. wil je roze stokjes, oranje, paarse of toch groene?" Hij had ontelbaar veel verschillende in zijn tas zitten, waarom wist hij zelfs niet eens meer. Veel had hij gekregen, bewaard of had hij zelf gekocht. "Eh... misschien moet ik ze maar minder gaan verzamelen, een van mijn tikjes" Hij pakte de groene stokjes en gaf deze aan Ryou, waarna hij zijn tas weer sloot.

"Hmpf...toch moet ik merendeels wennen aan wat er hier anders is! Waarom hebben ze geen ramen?" zuchtte hij. Dat was zijn lievenlingsmaaltijd, samen met Sushi natuurlijk.

[robin]

Ryou pakte de groene eetstokjes, ''Arigatou'' bedankte hij Jesuke, en hij prikte met zijn eetstokjes in zijn aardappelen en nam er hap van. Aardappelen waren nou niet echt makkelijk om te eten maar dat maakte Ryou niks uit. Met een half vollemond keek hij Jesuke aan, hij slikte zijn aardappelen door en knikte. ''Heb je er zo véél dan, ik heb alleen zwart, wit, en houten waar mijn naam in gegraveert staat'' hij lachte en nam opnieuw een hap vervolgd door een slok sap. Ryou zuchte, ''Ramen, noodels, sushi overheerlijk gewoon misschien kunnen we de huiselven een keer zover krijgen dat ze het klaarmaken'' Hij lachte en nam ondertussen opnieuw een slok van zijn drinken. ''Dan zou het avondsmaal nog overheerlijker worden''

[CherryOnTop]

Jesuke haalde zijn schouders op over de vraag van eetstokjes. "Van vrienden, ouders of ik koop de stokjes zelf, je kan ze nooit tekort hebben" Hij kreeg het voor mekaar een stukje vlees te pakken dat ver weg lag in een andere schaal. "Ja! Goed idee, de huiselven willen dat vast wel eens doen, overigs.. ze moeten toch ook eens wat nieuws proeven of mogen ze er zelf niet van eten?" Jesuke had al wat verschillende dingen geproeft en gegeten. Misschien, wat zou hij eten als toetje, er was altijd zoveel keuze. Pompoentaartjes, chocoladetruffels, gewoon van alles, vreemd genoeg was er altijd wel wat anders.

[robin]

Ryou knikte instemmend, alleen wist hij hellemaal zeker hoe ze ooit in vredesnaam nieuw voedsel aan de huiselven konden voorleggen. Hij had gehoord dat de meeste keukenhuiselven erg moeilijk waren voor nieuwe dingen en zich het liefste aan het oude menu vast bleven houden.

Ryou prikte wat in zijn bord en nam een hap van zijn aardappelen, ''dan zit er niks anders op dan het aan de huiselven te vragen'' mompelde hij met nog wat aardapelen in zijn mond. Hij nam een slok van zijn sap, en keek naar de rest van het eten van vandaag ''hmm, chocoladetaart'' voor hun stond een meesterlijk grote chocolade taart als één van de toetjes. Yummie...