What? Never seen a girl before? [Cyvix-Scott]

[Flegmatisch Dinkske°-]

Cyvix glimlachtte wat schuldig en kroop wat dichter naar hem toe voordat ze wat van zijn haren uit zijn gezicht streek. "Je mag me morgenvroeg wel terugpakken daarvoor. Op welke manier jij ook maar wilt." beloofde ze hem voordat ze lichtjes grijnsde om het knakken van zijn vingers. Ze begon haar eigen vingers ook te kraken en zuchtte van het verlossende gevoel dat haar verkrampte vingers wat dragelijker maakten.
Ze voelde zich nogal schuldig nu maar had geen enkel idee hoe ze het terug goed kon maken met Scott ookal leek deze er niet veel problemen mee te hebben. "Ik zal morgen wel terug in de leerlingenkamer gaan slapen als je dat liever hebt." zei ze daarop en kwam recht in haar bed om naar het bed van Florian te kijken om dan naar Bill en Lewis te kijken. Allemaal leken ze diep in slaap te zijn. Het was eigenlijk best verbazingwekkend hoeveel jongens ze nog niet goed kenden hoewel ze hier al een dik jaar zat. Ze had zich dan ook vooral opgehouden met Scott.

[Krista -]

"trek het je niet zo aan Cyvix" mompelde Scott, al weer bijna half in slaap "Het is geen wereldramp. Daarbij hof je niet in de leerlingenkamer te gaan liggen, want dan hou je jezelf wakker. En ik verzin wel wat om je terug te pakken". Momenteel had hij nog geen idee wat dat dan zou moeten zijn maar daar kwam hij dan wel weer achter. Weer trok hij de dekens half over zijn gezicht en sloot zijn ogen. Over een paar uur zou Florian, gevolgd door beste vriend Chris, al weer hun ochtendgroet in de slaapzaal schreeuwen. En hij probeerde dat moment zo lang mogelijk uit te stellen. Niet dat dat lukte.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Cyvix grijnsde breed toen ze Scott weer hoorde. Ze konden echt goed met mekaar opschieten. En Cyvix bleef elke dag nog denken hoeveel geluk ze wel niet had gehad door iemand zoals Scott tegen te komen. Hoewel ze nog niet meteen wist hoe hij tegenover hun vriendschap stond. De Roemeense zou echter érg ver gaan om Scott te helpen en te redden. Misschien zou ze zelfs haar eigen leven ervoor geven hoewel er ook dagen waren dat ze écht niet met mekaar konden opschieten. "Je bent echt een schatje, Scott." flusiterde ze zachtjes en legde zichzelf weer neer op het kussen om wat verder proberen te slapen. Haar lichaam begon moe te worden maar haar brein was nog klaarwakker. Misschien dat ze straks een grap met Florian zou uithalen, uit pure verveling.