|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 10:11:36 GMT 2
De maan liet zijn sikkelvorm hoog reflecteren in de lucht terwijl hij omringt was door zijn sterren. Een flauwe zilverachtige gloed wierp hij over alles wat met zijn licht in aanraking kwam.
Doordat het al zo laat op de dag was moest iedereen wel slapen. In de leerlingenkamer van Huffelpuff was dat niet anders. Toch sliep niet iedereen in zijn eigen bed. Op een van de zetels in de leerlingenkamer was een meisje in slaap gevallen. Haar bleke, ranke lichaam hing levenloos op de bank terwijl haar zachte hand uit de zetel hing om op de grond te liggen. Haar bruine haren lagen als een bruine aureool om haar hoofd heen.
Plots openden de groene ogen zich en staarden recht voor zich uit. In nog geen twee seconden zat het meisje recht en rok zichzelf uit. Haar ogen keken naar een willekeurige kat die ronddartelde en zachtjes geluiden maakten, het was de oorzaak van haar ontwakting. "Rotkat..." fluisterde het meisje dat de naam Zaharia Cyvillis Ripanu droeg als geboortenaam. Maar door de jaren heen had ze dat alles verbasterd tot Cyvix, haar naam nu.
Langzaam stond het meisje op en liep richting de slaapzalen van de jongens. Het was vreemd maar al na een week vanaf haar aankomst op Zweinstein had ze besloten om niet meer bij die roddel- en gibbertantes te gaan slapen maar om bij de jongens in te trekken. De leraren en de meisjes konden haar weinig schelen. Dan kreeg ze maar straf.
Lenig klom Cyvix over enkele bedden heen zonder een geluid te maken of zonder iemand wakker te maken. Uiteindelijk kreeg ze het juiste bed in zicht. Dat van Scott. Ze sprong tot langs zijn bed en wierp nog eerst een blik op Florian. De andere jongen waar ze soms bij sliep maar nu vond ze dat Scott wat van haar aandacht verdiende. Ookal sliep hij schonk ze hem een vriendelijke glimlach en streek door zijn haren voordat ze zich snel omkleedde en bij hem in bed kroop.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 10:48:36 GMT 2
Een zacht ruisen van gesnurk en ademhaling klonk in de jongensslaapzaal, aangezien niemand rond dit tijdstip eigenlijk had besloten om wakker te liggen. Iemand draaide zich om en er klonk zacht gekraak van een bed, maar uiteindelijk keerde de stilte dan ook weer terug. Scott had daarom ook niks gemerkt van de binnenkomst van Cyvix, maar lag nog steeds in diepe slaap op zijn rug in het bed. Een spiertje in zijn gezich trok even toen Cyvix over zijn haar streek en hij draaide zich om, om vervolgens op zijn buik te gaan liggen. Toen hij het zwaarteverschil merkte opende hij langzaam zijn ogen en wierp een blik op de rug van Cyvix. "Wat doe je hier?" fluisterde hij haar toe, wat op zich een domme vraag was. Want wat deed ze hier? Slapen.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 10:52:48 GMT 2
Geruisloos draaide Cyvix zich om naar Scott en gaf hem een zachte glimlach. "Slapen." fluisterde ze bijdehand terug voordat ze zachtjes begon te lachen, zichzelf inhoudend om niet in haar normale, hyenaachtig gelach te hervallen. "Nee, ik slaap toch altijd hier. Ik kan gewoon niet overweg met die roddeltantes en dat gegibber in de andere kamer." zei ze dan zonder enig spoortje van gelach in haar stem. Met haar groene ogen staarde ze haar vriend aan voordat ze haar hoofd wat schuin hield. "Vind je het erg ofzo dat ik bij je wil slapen? Als je dat vind dan zal ik wel weer opstaan hoor en gewoon in de leerlingenkamer slapen." zei ze op een zelfverzekerde toon. Ze wou niet zielig overkomen maar ze zou nog liever buiten slapen dan met die meiden weer in te trekken. Ze kon gewoon niet erg snel met meisjes overweg.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 11:32:01 GMT 2
"Het is best" mompelde Scott nog slaapdronken terwijl hij zich omdraaide. Het bed had toch een abnormaal grote omvang waardoor er makkelijk twee mensen in pasten. "Als je me er niet uitduwt of de dekens jat, is het best" voegde hij er dan aan toe en liet zijn hoofd weer op het kussen neervalflen. Het was niet de eerste keer deat Cyvix in zijn bed stapte, maar hij had er geen verdere bedoelingen mee. Scott deed niet aan liefde. Hij trok de deken half over zijn hoofd en wachtte tot Cyvix nog iets wou zeggen, anders zou hij weer gaan slapen.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 11:40:14 GMT 2
Cyvix glimlachte breed en grinnikte lichtjes toen hij weer wat mompelde. "Je bent lief, Scott." fluisterde ze daarop en zag hoe hij weer neerlegde. Net zomin als Scott had Cyvix er bijbedoelingen mee. Ze mocht dan wel niet helemaal gestopt zijn met liefde was liefde toch iets waar ze niet heel snel aan meedeed.
Weerom kon het Roemeense meisje niet anders dan breed grijnzen toen Scott zei dat ze hem er niet mocht uitduwen. Om te spelen gaf ze hem een por in zijn zij en legde zich dan ook weer neer. "Je weet dat ik dat niet doe en als ik het toch doe mag jij hetzelfde met mij doen en me dwingen om terug bij Florian te gaan slapen. Of buiten." mompelde ze daarop en legde zichzelf dicht tegen Scott aan zodat ze het wat warmer zou krijgen. Cyvix had de temperatuur buiten het bed namelijk ietsjes onderschat. Toch kon ze niet echt slapen en bleef maar voor zich uit staren. Ze had het gevoel alsof er iets dwarszat maar ze kon er niet meteen opkomen. En dat maakte haar enkel nog rustelozer.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 11:50:45 GMT 2
"Weet ik" mompelde Scott slaperig en had de neiging zijn hoofd onder zijn kussen te stoppen, maar de kans was groot dat hij dan in ademnood zou komen of iets dergelijks, dus dat leek hem niet echt een goed idee. Hij keek even op toen Cyvix aan het praten was, maar behalve er om glimlachen, reageerde hij er niet heel erg op. "Ik weet niet of Florian het heel erg amusant vind als je hem uit zijn slaap gaat houden" zei hij dan met een flauwe grijns maar zonder zich om te draaien. Hij voelde het warme lichaam van Cyvix dat tegen zijn rug aan ging liggen, en merkte dat ze rusteloos was, maar vroeg er zelf niet meer na.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 12:00:19 GMT 2
"Dan heeft Florian maar pech. Zolang hij geen duiven gaat nadoen zal ik niet op zijn kap hangen." mompelde Cyvix met een lichte kwade toon in haar stem tot ze opeens zweeg. Ze wist wat haar dwarszat. Het huiswerk voor de volgende dag. Iedereen zou het weer netjes hebben gemaakt maar zij niet. Ze had het leuker gevonden om de gangen te onderzoeken, Mevrouw Norks te irriteren en gewoon nutteloze dingen te doen in plaats van het huiswerk. Ze haalde onverschillig haar schouders op en legde zich weer neer langs Scott maar maakte nog niet meteen een beweging die verried dat ze in slaap zou vallen. Ze was dat ook eigenlijk niet vanplan. Ze was weerom klaar wakker maar wilde niet dat Scott daaronder zou lijden. Hij had zijn rust goed nodig of hij zou de volgende dag weer eens nukkig en mokkend uit de hoek kunnen komen door niet te eten of dergelijke en dat maakte Cyvix niet echt gerust. Ze voelde dezelfde neiging om voor Scott te zorgen zoals ze die had met haar broer die die hulp wél nodig had.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 12:16:05 GMT 2
Scott was bijna in slaap gevallen toen hij weer wakker schrok van een onverwachte beweging van Cyvix. Zwijgend staarde hij voor zich uit en probeerde het achterhoofd van een jongen wiens bed naast de zijne stond te ontcijferen, en bedacht uiteindelijk dat het Lewis was, alhoewel hij dat ook niet zeker wist. Hij gaapte even maar liet verder uit niets merken dat hij wakker was. "Cyvix?" zei hij dan opeens en draaide zich om naar haar, en probeerde haar ogen in het donker te vinden.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 12:28:55 GMT 2
Zoals verwacht lag Cyvix nog steeds klaarwakker in bed en lag gewoon ontspannen langs de jongen die ze beschouwde als haar beste vriend. Toen hij zo plotseling zichzelf omdraaide vergrootte ze haar ogen eventjes maar keek dan de jongen kalm aan en knikte toen ze haar naam hoorde. "Wat is er, Scott?" vroeg ze nieuwsgierig en zachtjes om de anderen niet wakker te maken voordat ze hem eventjes aanraakte om hem te laten weten dat ze er nog was. "Heb ik je wakker gemaakt? Oh sorry. Het was echt niet mijn bedoeling." verontschuldigde ze zich dan voordat ze eventjes wegkeek van Scott en naar een jongen keek die wel wat weghad van Bill en dat waarschijnlijk ook zou zijn. Ze keek weer naar haar vriend en wachtte op hetgene dat hij te zeggen had.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 20:20:07 GMT 2
"Niks" antwoorde Scott met een klein stemmetje, en begon zich in het bed uit te rekken door zijn armen onder de deken vandaan te schudden en deze in de lucht te steken. Een knakkend geluid van de wervels in zijn vingers was te horen maar het verging Scott geheel pijnloos. "Zo ongeveer wél ja" zei hij dan als antwoord op de vraag of ze hem wakker had gemaakt, maar probeerde niet beschuldigend te klinken. "Ik kon toch niet slapen" verzon hij dan gewoon maar en staarde naar de donkere hemel van het hemel bed. Nog steeds vulde de zachte adem van de andere jongens de aardedonkere slaapzaal.
|
|
