|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 24, 2008 16:46:15 GMT 2
De zon filterde zijn zwakke stralen door de doffe vensters die in de muren van de hallen waren gemaakt. Aan beide kanten hielden lange rijen metalen harnassen de wacht. De stilte werd verbroken door het zachte geruis van voetstappen die over het kleed gingen.
De persoon leek rustig en op zijn gemak zich voort te bewegen. Hij streelde met zijn zwarte, gehandschoende vingers het grijze reptiel dat op zijn ene arm lag. Zijn lage maar mooie stem neuriede iets waardoor het dier kalm leek te worden. Maar dat was nog niet het vreemdste aan deze persoon die, aan de afbeelding op zijn borst, tot Zwadderich behoorde. Zijn rechterhelft van zijn gezicht was bedekt met een half, wit masker dat reek tot aan zijn donkerbruine haargrens. Zijn haar was mooi en glad naar achteren gekamd en op zijn plaats gehouden door middel van gel. "Wel, wel,... Ons levend spookje Guilvedan Pierrot Licorne komt me ook eens gezeldschap houden." verstoorde de smerige stem van Foppe het zachte geneurie.
Verstoord keek Guilvedan op en rolde met zijn ogen. "Foppe, rot op! Ik ben niet in de stemming." gromde hij daarop en zag hoe zijn grijze leguaan wakker werd. De groene ogen van de jongeman keken echter wat schrikachtig rond. Opeens voelde hij een ijskoud gevoel door hem heengaan, Foppe was door hem heen gevlogen en nog nauwelijks een halve seconde later voelde hij hoe het masker van zijn gezicht werd afgerukt. Voor héél even was zijn rode, rimpelige huid zichtbaar, iets wat een gevolg was van een vuurvloek.
Zijn hand ging meteen naar zijn gezicht om het te bedekken en zette hier dier neer dat een opstandig geluidje maakte. "Nu niet, Jeneau. Foppe! Geef dat masker meteen terug of..." schreeuwde Guilvedan in woede en hield zo goed en zo kwaad mogelijk zijn rechterhelft van zijn gelaat verborgen voor de wereld. Hij zag Foppe met het masker spelen. Hoe de klopgeest het op zijn eigen gezicht zette en toneel begon te spelen. "Of wat, Licorne? Ga je me je gelaat laten zien? Laat dan zien! Ik ben er benieuwd naar!" onderbrak de lachende en spottende geest hem. Guilvedan beet op zijn trillende onderlip. Deze trilde echter niet van verdriet maar eerder van opgekropte woede. Hij kon nu maar hopen dat Foppe het snel genoeg zou opgeven voordat iemand hem zo zou zien. Hoewel zijn hand wel genoeg bedekte om niemand angst aan te jagen.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 25, 2008 13:20:55 GMT 2
Een tweede jongen sloeg dezelfde gang in als waar Guilvedan en Foppe een 'klein' meningsverschil hadden. Aan zijn embleem dat op zijn gewaad gespeld was, en door de bij kleurende stropdas, was te zien dat het een leerling uit huffelpuf was. "Vleit en nijverheid" mompelde hij in zichzelf alhoewel hij niet wist waar hij die woorden vandaan haalde maar ze zaten al de hele dag in zijn kop. Waarschijnlijk een of andere toespraak van perkamentus.
Deze jongen van huffelpuf was vrij bekend ops chool, en populair bij de meeste griffoendors en huffelpuffers. Ravenklauwers bekeken hem kritisch maar waar hij de meeste vijanden had gemaakt was bij Zwadderich, waarschijnlijk om zijn vooroordelende en vijandige houding tegenover deze afdeling.
Florian, zo heette hij, bleef stilstaan en spitste zijn oren toen hij gepraat verderop in de gang zag. Als hij zijn ogen wat versmalde kon hij foppe onderscheiden, met een of andere witte drol op zijn gezicht, of een witte pannenkoek, en nog een andere leerling die zijn halve gezicht bedekte met zijn hand. Met grote passen liep hij op het schouwspel af terwijl hij van die tien meter afstand waar hij stond al schreeuwde "HEE DIE FOPPE!"
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 25, 2008 13:30:18 GMT 2
Guilvedan hoorde de voetstappen naderen. Hij staarde vol angst naar de richting vanwaar ze vandaan kwamen en schraapte zijn keel. "Weg! NU! Wegwezen jij!" riep hij op een agressieve toon zonder dat hij wist tegen wie hij het had. Met zijn vrije hand maakte hij wilde bewegingen die er opneer kwamen dat hij terug moest verdwijnen in de richting vanwaar Florian gekomen was. "Maak dat je wegkomt, merdre!" riep hij nogmaals voordat hij zich concentreerde op Foppe. "Als je dat nu niet teruggeeft zweer ik je dat ik de Graaf erbij ga halen!" dreeg hij dan.
Foppe leek echter niet heel erg geïnteresseerd hoewel Guilvedan met de Graaf had zitten dreigen. "Florian! Hier! Vangen!" kreet de klopgeest en liet daarop het masker in de richting van Florian vliegen. Guilvedan had er echter op gehoopt dat dat zou gebeuren en greep zijn toverstok vanuit zijn mantel en richtte die op het witte masker. "Accio Masker!" riep hij uit voordat hij daarna nog een Dreunspreuk naar Foppe wierp.
Gezien Guilvedan zijn gezicht met een hand moest bedekken liet hij zijn toverstok vallen om daarna het masker te vangen. Hij keerde meteen zijn rug naar Florian toe en zette het masker er weer op. Weerom verdween de gehandschoende hand in zijn zakken om er een spiegeltje uit te halen zodat alle rode en rimpelige huid bedekt zou worden.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 26, 2008 7:01:13 GMT 2
Florian trok een bedenkelijk gezicht toen hij de woorden hoorde waarbij hij dan, zo vriendelijk als hij was, zich om moest draaien en weer weg moest gaan. Maar hij was Florian Mënzil niet om daar aan toe te geven. In tegenstelling tot dat stormde hij naar voren als een soort dolle american football speler en wapperde met zijn handen. "Foppe! Foppe, ik sta vrij!". Meestal had hij een bloedhekel aan het spokende ventje maar vandaag was zo'n dag dat hij en foppe samen een fout duo waren. "Foppe, hier en- nou....". Hij slaakte een zucht toen Guilvedan zijn witte masker weer terug had gekregen. Langzaam wandelde hij op Guilvedan af en trok een verbaasd gezicht, zich afvragend wat hij zo nodig moest verbergen. "Hoi!" zei hij dan veels te opgewekt voor zo'n moment als dit.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 26, 2008 18:33:53 GMT 2
Geïrriteerd liet Guilvedan het spiegeltje weer in zijn zak verdwijnen en raapte daarop zijn toverstok op. Nog voordat hij deze zou aanraken met zijn handschoen raapte hij deze op door middel van zijn mantel en streek er enkele keren over. Het was wel te merken dat de jongen een lichte smetvrees had. Hij keerde zich om naar Florian en wierp deze duidelijk een minachtende blik toe. "Waarop praat je tegen me? Zie je niet wat jij bent en wat ik ben?" sprak de jonge Fransman op zo een arrogante manier waar menig Zwadderaar toch wel een puntje aan zou kunnen zuigen. "Ah nee.. Jij bent zo een van die irritantje huffelpuffjes, zeker? 'We zijn allemaal één' en van die flauwe kul..." zuchtte hij daarop en maakte een piepstemmetje toen hij het citaat aanhaalde. "Mais non... Ce n'est pas vrai.. Jullie, pufjes, zijn het uitschot van de school. Elk kind dat niet dapper, sluw of intelligent is komt in die rottende bak terecht. Ik heb medelijden met je..." Guilvedan trok even een gezicht alsof hij een bak rottende vis onder zijn neus geduwd kreeg en schudde dan met zijn hoofd. Hij streek een laatste keer over het masker dat zijn gelaat bedekte voordat hij een spreuk naar Foppes hoofd wierp waardoor deze al gibberend op de vlucht sloeg.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 27, 2008 17:56:16 GMT 2
Florians goede humeur verdween als sneeuw voor de zon. Hij staarde Guilvedan eerst stomverbaasd aan alsof hij niet kon geloven wat deze zojuist tegen hem had gezegd, en maakte dan een soort van verontwaardigd snuivend geluid?
"Was dat een belediging?" zei hij dan snerend, en probeerde te doen alsof het hem niks deed, maar Florian gaf heel veel om zijn afdeling en was ook trots op 'al die vleit en nijverheid'. "Gelukkig hoef ik niet met een soort van witte koeienvlaai op mijn ranzige gezicht rond te wandelen? Wat verstop je daar eigenlijk onder he, zwaddervriend? Of mag ik dat niet weten. Omdat ik zo' het 'uitschot' van de school bent. Nou moet je even luisteren, want daar hoor jij bij. Niemand mag immers zwadderaars, logisch toch?". Hij schoof met zijn zool over de stenen vloer en staarde Guilvedan uitdagend aan.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 27, 2008 18:07:10 GMT 2
Guilvedan liet de jongen maar even uitrazen en rolde daarna met zijn ogen in zijn hoofd. "Dat is wat men noemt een 'Venitiaans Masker'. Maarja, jij bent ook opgevoed zonder enige vorm van cultuur dus hoe zou jij dat moeten weten? En mijn zaken zijn mijn zaken, jongeman en daar blijf ik bij." Toen Florian hém uitschold voor het uitschot van de school smakte de Fransman enkel ongeïnteresseerd met zijn mond. Het kon hem niet veel schelen. Hij was toch sowieso hoger dan Florian was de jongen ook probeerde te zeggen. "Het wordt eens dringend tijd dat je je woordenschat eens bijvult... Het woord dat je zoekt is Jaloezie. De meesten, zoals jij, mogen ons niet omdat jullie jaloers zijn op onze status, bezittingen en sluwheid. Wat heb jij? Niets buiten je modderbloedstatusje.. Daarbij is niemand een groot woord, niet?" mompelde Guilvedan ongeïnteresseerd. Hij had nooit willen leren dat er in Huffelpuff ook volbloedleerlingen konden zitten. Maar het deerde hem niet genoeg om het wél te leren. Die volbloedleerlingen van huffelpuff waren een schande voor het tovenaarsvolk. Zoveel wist Guilvedan wél.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 30, 2008 9:14:59 GMT 2
"Nou begin je brutaal te worden, jongeman. En ik begin me bijna beledigd te voelen" zei Florian, maar de sporen van de irritante glimlach lagen nog steeds op zijn gezicht. "Je hebt geluk dat ik je mag, met dat venetiaanse masker van je, anders had je nu al wel vervloekt en mooi op de grond gelegen. Wat zeg je daar van?". Hij stak zijn handen nonchalant in zijn zakken alsof hij net iets heel erg normaals had aangekondigd, maar wist nu wel dat hij Guilvedan erg aan het uitdagen was. Nou ja, dat deed hij met bijna elke zwadderaar dus Guilvedan moest zich niet speciaal gaan voelen.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 30, 2008 18:01:34 GMT 2
Guilvedan trok zijn bovenlip wat op toen het pufje verklaarde dat hij de Fransman mocht. Hoe begreep hij echter niet. En eerlijk gezegd wou hij het ook niet echt begrijpen. Deze huffelpuff moest hersenschade hebben opgelopen of dergelijke. Guilvedan rolde verveeld met zijn ogen. "Daarvan zeg ik dat jíj gek bent in je kop en een serieus aandachttekort hebt. Vindt jezelf eens een lief en ga dat mens pesten." gromde de zwadderaar daarop met een gezicht alsof hij iets heel walgelijks voor hem had staan.
Guilvedan trok echter zijn toverstok op een defensieve wijze. Hij vertrouwde het helemaal niet. En de leerling voor hem zag er niet uit als iemand waarmee je wou gezien worden gezien er dan meestal vreemde dingen gingen gebeuren. "Luister.. Je verspilt mijn kostbare tijd. Tijd die ik nooit meer kan inhalen en tijd die gevuld is met jou belachelijk walgelijke kop." snoof Guilvedan daarop en stapte enkele passen richting Florian met de intentie om weg te gaan. Hij had hier wel tijd voor, gezien hij niets te doen had maar zin was een heel andere vraag.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 30, 2008 19:54:38 GMT 2
"Auw, dat deed pijn" zei Florian met een zielig stemmetje terwijl hij zijn handen nog steeds in zijn broekzakken hield "Dat deed écht pijn. Ik voel me waanzinnig gekwetst..". Hij grinnikte even om zijn eigen, doch erg flauwe, grapje maar deed op zijn beurt ook een paar stappen naar Guilvedan toe en trok zijn eigen toverstok langzaam. "Kijk, jongen. Ik ben altijd uit op ruzie, moet je leren. Maar bij jou is het extra leuk, want ik wil weten wat je verbergt. I wanna know what you're hiding vervolgde hij dan zangerig en grinnikte even vrolijk om zijneigen grapje, maar omklemde de stok in zijn hand.
|
|
