Just the regulars... Punishments [/open]

[Flegmatisch Dinkske°-]

De duisternis achter de vensters verried dat de zon allang naar beneden was gegaan en dat het zelfs al avond begon te worden. Er klonken nog maar weinig geluiden doorheen Zweinstein. Een van die geluiden was het holle gestap van voetstappen door de gangen. Vilder baande zich een weg door de gangen met iemand die zichzelf eerder achter hem aansleepte dan dat deze normaal zou wandelen. Wie anders kon moederziels alleen achter Vilder aanlopen dan Cyvix? De meeste hadden partners in crime maar Scott had niet hoeven opdraaien voor de grap die ze met Eric had uitgehaald. "Zijn we er nog niet bijna? Ik ben slaperig en ik word nukkig als ik slaperig wordt!" jammerde het meisje op een ongeïnteresseerde toon. Vilder stootte een gegrinnik uit en kreeg pretlichtjes in zijn ogen. "De nacht begint voor u nog maar net, Mejuffrouw Ripanu. Je gaat de hele nacht kunnen bezig zijn met de bekers af te kuisen... Zonder magie." Cyvix maakte een 'tater'gebaartje met haar hand toen ze Vilder hoorde. Uiteindelijk sloeg de conciërge een deur in en opende deze met een oude bos sleutels voordat hij Cyvix erin duwde.
"Met enig geluk krijg je nog bezoek later... Dan kunnen ze je helpen maar je verlaat deze kamer niet voordat àl die bekers zuiver zijn." Met die woorden sloeg de angstaanjagende man de deur achter Cyvix dicht. Het meisje zelf haalde enkel haar schouders op en stapte naar de kast toe. Pas toen kreeg ze Mevrouw Norks in de gaten die het nieuwste slachtoffer nauwlettend in de gaten hield. De zelfingenomen grijns op de kattenkop zinde de Roemeense helemaal niet. Ze maakte zich groter door imposant te gaan staan en gromde op haar hyenamanier voordat ze enkele keren in de lucht hapte. Meer was er niet voor nodig om de kat al blazend, sissend en mauwend op de vlucht te doen slaan.

[ruka]

Een jongen met een petje op en lang haar liep rustig achter Vilder aan alsof hij niks gedaan had. Zijn lange staart die door zijn petje hing wiegde heen en weer als hij naar links of rechts keek. "Leuk baantje" zei hij sarcastisch, hij hoorde Vilder hard snuiven, maar Miyavi moest alleen maar lachen. Hij krabde even achter op zijn hoofd waar hij bijna geen haar had zitten.
"Hoe haal je het dan ook in je hoofd om zoiets te doen" Miyavi haalde zijn schouders op. "Geen flauw idee" Vilder had het nu wel een beetje gehad en begon sneller te lopen, maar Miyavi had geen haast en bleef gewoon op hetzelfde tempo lopen. "Loop een beetje door meneer Sayuki" Het enige wat Miyavi deed was net doen alsof hij het niet hoorde en keek achter zich. Tot hij opeens gestopt werd doordat hij tegen iets, en in dit geval iemand aanknalde en hij bijna viel maar hij zette nog net op tijd een stap achteruit. "Zijn we er?" vroeg hij met een lachje en Vilder knikte alleen. "Je bent niet de enige die het weer nodig vond wat uit te halen" gromde Vilder voordat hij de deur open deed en Miyavi liep langzaam naar binnen. "Veel prijzen hoor" mompelde hij en Vilder glimlachte gemeen. "Die mogen jullie samen schoonmaken" nog steeds had hij die gemene glimlach op zijn gezicht wanneer hij de deur sloot. "Gezellig" zei Miyavi rustig en ging tegen de deur aan hangen.