|
|
Post by Krista - on May 31, 2008 16:28:59 GMT 2
Met een angstmakende vrolijkheid liep Scott de hal in, met een maniakale grijns op zijn gezicht. Mensen wierpen vreemde blikken op hem, en op zich was het nog vreemd, want nog geen drie uur geleden had deze jongen als een lijk in de grote zaal gezeten en weerom niks door zijn strot gekregen. Wat was de reden van zijn vrolijkheid?
Scott was eindelijk tot inzien gekomen dat er niks anders op zat dan een tweede zelfmoordpoging. En daar was hij niet bang voor. Sterker nog, hij had besloten dat het een uitweg was van al zijn problemen, en dat waren er veel, dus waarom zou hij er verdrietig om zijn? Trouwens, er was toch niemand die hem zou gaan missen.
"Burn baby burn" neuriede hij met zijn toverstok in zijn hand en zocht een goede plek. Schichtig wierp hij een blik fachter zich, om te zien of er geen verdwaalde leraar was. Maar afgezien van een paar leerlingen was hij nagenoeg alleen.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 31, 2008 17:22:23 GMT 2
Diep zuchtend en lichtjes geïrriteerd na de zoveelste les van Sneep waar ze weer eens als uitschot werd behandeld strompelde Cyvix richting de Hal. Nu had ze een vrij uurtje om nadien weer 'leuk' te beginnen met Geschiedenis van de Toverkunst. Feitenlijk zou dat enkel een slaapuurtje worden, dat wist ze nu al.
Eenmaal in de hal merkte ze dat er iets niet klopte. Ze zag verscheidene mensen fluisteren zoals men enkel zou doen als men roddelt en blikken werden in een richting geworpen. Cyvix was nieuwsgierig en volgde de blikken om uiteindelijk op Scott uit te komen. Ze fronstte haar wenkbrauwen eventjes en wandelde daarna op haar beste vriend af. Haar eerste reactie was glimlachen toen ze zag vanaf een afstand dat hij zo gelukkig was maar naarmate ze dichterbij kwam verdween haar glimlach en maakte plaats voor een lichte angst. Hij was niet gelukkig, hij was maniakaal bezig. Die grijns op zijn gezicht deed haar zelfs lichtjes huiveren. "Scott? Wat is er aan de hand?" probeerde Cyvix daarop. Haar angst was lichtjes te horen in haar stem. Ze kende Scott al langer dan vandaag en dit was niet normaal. "Wat ga je doen?" Ze keek wanhopig om zich heen, zoekend naar iemand die haar eventueel zou kunnen helpen met Scott hoewel dat er waarschijnlijk niet veel zouden zijn.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 1, 2008 12:12:11 GMT 2
Scott keek even op toen hij voetstappen hoorde en was geheel verstoord uit de concentratie die hij nodig had om zijn toverstok op zijn mantel te richten en 'Inferno' te zeggen. "Hoi die Cyvix" zei hij een beetje te opgewekt voor de situatie. Hij liet zijn toverstok langzaam in zijn zak glijden, aangezien hij een vermoeden had dat Cyvix zijn hele plan niet echt zou goedkeuren. "Niks" zei hij schijnheilig op haar vraag en draaide zich van haar weg. "Scott zal niks doen. Wat zou ik moeten doen? Ik sta hier, in een hal. Waar beschuldig je Scott nu weer van, alsof ik mezelf in de fik zou gaan steken ofzo". Hij wierp een blik op zijn schoenen en grinnikte weer even kort, waarna hij weer naar Cyvix keek. Probeer me dan tegen te houden 'spraken' zijn ogen. Uitdagend keek hij haar aan.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 2, 2008 20:14:55 GMT 2
Cyvix dacht aan de woorden die Cameron haar had verteld. Ze vertrouwde het alles behalve en ze wist dat ze hem geen ogenblik uit het oog mocht verliezen maar aan de andere kant. Dat zou hun relatie zeker schaden. Het Roemeense meisje zuchtte diep, niet wetend wat ze moest doen en grijnsde wat onbeholpen terug naar Scott. "Je bent vrolijk vandaag... Vrolijker dan anders.. Is er iets gebeurd?" vroeg ze toen ze hem zo opgewekt hoorde praten. Opeens hoorde ze hem verder praten. Haar mond zakte letterlijk open van verbazing en vol ongeloof staarde ze hem aan. "Vuur, warme, ik zal branden, nooit meer pijn..." hoorde ze Cameron in haar hoofd herhalen. "Scott? Wàt ga je doen?" vroeg ze een stuk venijniger dan ze normaal gezien was. Die blik op zijn gezicht had het gedaan ze stapte naar voren en keek hem recht in zijn ogen aan. "Je gaat jezelf niét opfikken! Ik ken die blik van je en ik weet ook dat je nu verdomd hard aan het liegen bent tegen mij.. Beteken ik dan zo weinig voor je dat je me wilt achterlaten? Beteken ik zo weinig dat ik godverdomme die informatie moet 'kopen' via een Zwadderaar omdat je me niet vertrouwd?! Ik dacht dat we vrienden waren, Scott... De beste of was dat enkel zo in mijn ogen?" begon ze eerst woedend maar langzaamaan verzwakte haar stem tot een hees en schor gefluister waarin duidelijk was dat ze de opkomende tranen met moeite kon verbijten.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 2, 2008 22:15:09 GMT 2
Scott had zijn blik weer van Cyvix afgewend en rommelde wat met zijn toverstok in zijn mouw. Toen hij Cyvix hoorde praten draaide hij zich weer om en besloot het op het toneel spelen te zetten. "Opfikken? Van welke idioot heb je dat nou weer gehoord. Denk je dat ik gek ben ofzo? Scott zou zoiets toch niet doen. Dat doet waanzinnig veel pijn, daarbij is het erg heet. Nee, er zijn betere manieren om jezelf pijn te doen. En er niet bij te overlijden".
Zo, genoeg gelogen voor vandaag. Alhoewel hij er nooit problemen mee had om te liegen, deed liegen tegen Cyvix wel pijn. Want hij wist ergens wel dat ze hem probeerde te vertrouwen, en hij verpestte het weer. Even was een soort van pijn in zijn ogen te zien, toen hij zich weer omdraaide.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 2, 2008 22:20:50 GMT 2
Cyvix had zichzelf moeten bedwingen om Scott niet meteen een klap in zijn gezicht te verkopen om dat irritante toneelgespeel te laten ophouden. Ze wist verdomdgoed wat hij van plan was maar het was al vrij snel duidelijk, vond Cyvix, dat haar 'vriend' haar niet meer vertrouwde als hij dat al ooit had gedaan.
Hoofdschuddend keek Cyvix Scott aan en besloot dat ze hem maar zijn zin moest geven. Hij zag haar niet als een vertrouwenspersoon dan was er voor haar ook niet een reden om langer bij hem te blijven hoewel het haar enorm veel pijn deed. "Wat dan ook... Ik hoop dat je je realiseerd dat je niet enkel jezelf zal kapot maken als je gaat doen wat ik denk dat je gaat doen. Denk daar maar eens overna." fluisterde ze op een verslagen manier. Scott had weerom gewonnen en Cyvix draaide zich om zodat ze naar een ander deel van de hal ging. Ze bleef enkel nog in dezelfde kamer omdat ze hoopte dat hij niet zo gek was om het toch te doen. Ze wou het nog steeds niet geloven hoewel er iets in haar zei dat Scott het wel degelijk meende.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 2, 2008 22:36:51 GMT 2
Scott zweeg als het graf, en de overvrolijke uitdrukking maakte vrij snel plaats voor een uitdrukkingloos gezicht. Zwijgend staarde hij Cyvix aan, alsof hij haar daar bang mee probeerde te maken. Maar hij probeerde excuses voor zichzelf te verzinnen waarom hij dit eigenlijk deed, hij wist er alleen geen. Hij draaide zich om en liet zich op de trap in de hal neerzinken, terwijl hij keek hoe Cyvix weg liep. Momenteel leek er geen andere uitweg. Cyvix was kwaad op hem, hij was kwaad op zijn leven. Zou het niet veel makkelijker als hij gewoon wég ging?
Hij stond weer op, nu met zijn stok vastberaden in zijn hand, en beende naar het midden van de hal.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 2, 2008 22:49:55 GMT 2
Al zuchtend liet Cyvix zichzelf neerploffen op een van de traptredes en begroef haar vingers in haar haargrens. Ze maakte eventjes een hondachtig geluidje maar het deed haar wel kalmeren. Langzaam haalde ze haar vingers uit haar haren en staard een tijdje in het niets tot ze Scott zag lopen. Maar ze had besloten om hem zijn gang te laten gaan tot ze vond dat ze moest ingrijpen. Hij liep daar maar gewoon, niets speciaals op zich. Maar ze hoopte dat haar korte gesprek met hem hem toch wat tot denken had gezet. Ze beet enkel op haar onderlip en wachtte gespannen af. "Niet doen, Scott... Niet doen." fluisterde ze tegen zichzelf voordat ze haar handen samenvouwde en tegen haar mond aandrukte.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jun 3, 2008 8:31:19 GMT 2
Scott wierp even een blik op Cyvix en schoof met zijn voeten over de tegels. Hij maakte al met al een zeer onrustige indruk, terwijl hij meestal een soort van toppunt van rust en kalmte was. Verder leek het net alsof hij aan het twijfelen was, alsof het gesprek met Cyvix toch een bepaalde invloed op hem had uitgeoefend. Hij haalde even diep adem maar greep de toverstok weerom weer stevig vast. Even wierp hij een twijfelende blik op Cyvix, maar richtte de punt van de stok op het zeer brandbare gewaad. "Sorry Cyvix" mompelde hij zwak. Minder dan een paar seconden later vlogen de vonken al uit zijn stok.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 3, 2008 18:09:51 GMT 2
Met een gespannen blik keek Cyvix naar Scott en moest moeite doen om niet te beginnen rillen van al haar spieren die in opstand kwamen. Ze zag hoe hij naar haar keek met een twijfelende blik in zijn ogen. Ze hoopte dat hij daarom het niet zou doen wat hij eventueel van plan zou zijn. Ze zag echter hoe hij de zoom van zijn mantel als doelwit gebruikte voor zijn toverstok. Het was net alsof de Roemeense niet meer kon bewegen. Alsof iemand een verlamspreuk had gebruikt en een onzichtbare hand haar keel dichtkneep. Haar ogen werden groter van angst toen ze de vonken zag maar ze vond nergens in haar lichaam enige medewerking van haar zenuwstelsel.
Cyvix keek rond, zoekend naar hulp die ze geluidloos kon aansporen maar vond die nergens. Allemaal betekenisloze en onbekende mensen hadden zich misschien opzettelijk rond haar geplaats. Nergens kon ze nu hulp vandaan halen.
|
|
