voor Myra

[melien]

Lieve Myra,

Gewoon een roos voor jou

liefs

Bij de brief was een roos toegevoegd, een perfecte rode roos. Benjamin had alleen niet door dat hij vergeten was zijn naam eronder te zetten.

[greenlightning]

Myra moest zich aan de muur overeind houden, toen de bloem aankwam, voor ze alsnog door haar benen zakte, en ze met haar rug tegen de muur het briejfe als, dat aan de roos vast zat. Haar wangen gloeiden en haar ahrt klopte in haar keel. Ze als eht briefje telkens maar weer oonieuw, maar pas bij de tiende maal, miste ze de naam. Het voelde als een klap in haar gezicht. Ze had zo zeker geweten dat het van benjamin was... Maar wat als eht van een adner was geweest?
Ze sloot haar ogen, trok haar knieen op en liet haar hoofd er zacht op zakken, terwijl de roos in haar hand lag.

[melien]

Benjamin liep heen en weer te ijsberen in de uilenvleugel. Hij had het gevoel alsof hij iets was vergeten. Maar wat? Hij kon er niet op komen. Het gevoel irriteerde hem mateloos. "Wat ben je nu weer vergeten stomkop?" vroeg hij zich hardop af. Hij haalde zich de roos weer voor de geest, en daarna het briefje. Maar hij kwam er nog steeds niet op.
Hij stopte zijn hand in zijn jaszak en voelde daar een plastic zakje. Hij pakte het eruit en zag dat er allemaal roze smekkies in alle smaken in zaten. Hij sloeg zichzelf. Hoe kon hij zo stom zijn? Hij krabbelde snel nog een briefje en stuurde een tweede uil op pad.

Lieve Myra,
Deze was ik nog vergeten. Sorry.
Liefs, Benjamin

Deze keer was hij zijn naam niet vergeten.