Alleen.. [Open]

[`-Hyde-`]

Verveeld lag hij op zijn buik in het gras. Enkele meters van hem af reflecteerde de zon op het spiegelachtige oppervlak van het meer. Wanneer het donkerder was leek het net een grootzwart gat. Een leegte van onkenbare diepte die alles en iedereen kon opslokken. Soms ging hij 's avonds op de vensterbank van de slaapzaal zitten om gewoon naar het meer te kijken. Het natuurverschijnsel intrigeerde hem omdat hij er zo weinig van wist. Niemand wist veel over het meer en dat zou ook wel zo blijven.
Zijn donkere ogen keken naar de blauwe lucht boven hem waar ook war grijze wolken dreven. Hij zuchtte.
De laatste tijd spendeerde hij veel tijd alleen, buiten vooral.
Zijn vrienden leken hem te vermijden en dit had invloed op zijn bui. Het was een visieuze cirkel. Zij vermeden hem waardoor hij chagrijnig werd, waardoor zij hem weer vermeden etc.
Ergens hoopte hij dat iemand gewoon tegen hem zou praten. Maar wie deed dat nog tegenwoordig? Mensen waren zo druk met zichzelf..

[ruka]

Miyavi liep met een stokje in zijn mond lang het meer te waggelen. Hij zong een klein beetje in zichzelf en was zoals gewoonlijk blij en actief. Hij had bijna nooit wat te doen omdat hij ook bijna geen vrienden had. Hij was hier maar gewoon opgezet en hij moest maar uitzoeken wat hij deed. Hij tuitte even zijn lippen en kwam tot de conclusie dat hij zin had om te praten. Hij keek even langs de kant van het meer en wanneer hij iemand zag liggen liep hij er rustig naartoe. Zijn haar had hij zoals gewoonlijk op een staart maar deze keer had hij geen petje op. Hij had een gewone spijkerbroek aan met daar over een soort van knal roze rok wat meer op een doek leek wat hij om zich heen had geslagen. En hij had een wit shirtje aan met een doodskop er op.
Hij ging langs de jongen zitten en keek over het meer. "Mag ik met je praten?" vroeg hij rustig en keek toen naar de lucht en wachtte rustig op het antwoord.