|
|
Post by Lisa .. on Jun 18, 2008 21:54:14 GMT 2
De lessen waren net afgelopen en de meeste jongerejaars vertrekten naar de leerlingenkamers of naar buiten, om de chaos en opstootjes die er in de gangen aan het eind van de dag wel eens waren te ontlopen. Anderen zochten die opstoten juist op of veroorzaakte ze zelf, per ongeluk of expres.
Een geirriteerde leerling en iemand die er op inging, was genoeg. Evy had met een verveeld gezicht het Geschiedenis van de Toverkunst lokaal verlaten. Het zou verboden moeten worden, Kist als afsluiter van de dag. Met haar skateboard onder haar arm probeerde ze te overzien hoe ze het snelste buiten kwam, wat nog minstens 10 minuten zou duren. Ze zuchtte, er zouden vast wel mensen zijn die de boel zouden ophouden. Ze keek achterom en concludeerde dat ze ongeveer 10 meter uit het lokaal was en als het zo door zou gaan nog een lange weg naar de uitgang zou zijn. Evy sloot aan in de rij mensen die naar de trappen onderweg waren en opnieuw zuchtte ze. Meera stond ondertussen al in het Trappenhuis, 1 verdieping boven die van Evy. Ze kwam van Astronomie af en om een of andere gelukkige reden mochten ze 2 minuten eerder weg. Dat scheelde haar zo'n 3 verdiepingen maar nu stond ze nog muurvast. De mensen irriteerde haar, sommige duwde terwilj het duidelijk was dat je er toch niet door heen kon. Ze wilde afleiding, vrienden of haar gitaar. Maar de weg naar de leerlingenkamer was nog lang en hoe langer ze stonden met z'n allen, hoe geirriteerder iedereen werd. File in school, het zou bijna grappig zijn. |
|
|
|
Post by Krista - on Jun 18, 2008 22:18:56 GMT 2
"Aan de kant, aan de kant, personeel!" klonk een harde s tem, en je moest wel heel erg niet op de hoogte zijn om deze jongen niet te herkennen. Florian Mënzil, geliefd bij vele, maar ook gehaat bij vele, probeerde zich tussen de mensen door te persen die klagelijk zuchtten. Oke, het was vrij nutteloos wat hij probeerde, en hij zorgde er alleen maar voor dat de frustratie toe nam en mensen nog meer op elkaar werden gedrukt, maar hé, hij had er plezier in. En daar ging het om.
Om het hele plaatje nog eens compleet te maken plaatste hij een elleboog in de maag van een willekeurig slachtoffer, geen idee van welke afdeling deze was. Hij hoorde verontwaardigd gemompel maar van afdelingsgenoten ook goedgekeurd gelach.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jun 23, 2008 15:01:09 GMT 2
Meera greep naar haar maag toe en wist zich stil te houden. Bij zijn woorden van net voelde ze de frustratie al opkomen maar nu was die Huffelpuf toch weer eens te ver gegaan. 'Wat denk je nou weer dat je aan het doen bent? Iedereen wilt weg en alsof er ineens een leeg stuk komt om door te lopen omdat nou net jíj er langs moet.' De meeste mensen die ongeveer naast haar stonden hadden haar woorden wel gehoord, Florian moest wel heel doof zijn geweest om ze niet te verstaan. Ze zuchtte, ergens wilde ze gitaar spelen maar aan de andere kant een kans om deze irritante Huffelpuffer terug te pakken wilde ze niet laten schieten.
'Niet weer' Evy schudde haar hoofd en wist dat er wel weer een of ander gevecht of iets wat er verdacht veel op leek zou uitbarsten. Ze had net het trappenhuis bereikt en de woorden van beide nog kunnen verstaan. Zelf had ze niks tegen een duel op z'n tijd maar Zwadderaars konden het over het algemeen niet eerlijk houden. Achterstevoren in de rij keek ze toe het zou aflopen, ramptoerist spelen deden ze allemaal wel eens.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 4, 2008 10:16:38 GMT 2
Florian wou net onder de armen van iemand anders door duiken toen hij de woorden van Meera hoorde. Verbaasd keek hij op en staarde om zich heen, totdat hij Meera zag. "Wat?" bracht hij verbijfsterd uit en grinnikte even. "Sorry hoor, maar ik vind zélf wel even dat ik het meeste recht heb om zo snel mogelijk in de leerlingenkamer te komen. Ik ben námelijk de mooiste hier". Hij knipperde overdreven met zijn ogen, en voelde een grote hoeveelheid zelfvertrouwen opkomen toen wat huffelpuffers begonnen te joelen.
|
|
