|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 24, 2008 18:06:03 GMT 2
Een dag was het geleden sinds Cyvix haar persoonlijkheid helemaal omgeslagen had na de zelfmoordpoging van haar beste vriend. In haar ogen leek de wereld somberder en de lucht grijzer hoewel er niets veranderd was. In een langzaam tempo liep het meisje de grote poort van zweinstein uit om wat rond te kijken en misschien nog iets leuks te zien maar wat er ook onder haar groene ogen kwam niets kon haar opvrolijken. Uiteindelijk besloot ze maar om haar ogen te sluiten en op haar gevoel ergens naartoe te lopen. Nog maar nét kon ze stoppen om niet in het meer te vallen toen ze besefte dat ze ervoor stond. Geschrokken staarde ze naar haar spiegelbeeld en streek over haar sombere gezicht met opgezwollen ogen van het vele huilen. Ze walgde nu van zichzelf en spatte haar spiegelbeeld uiteen met haar hand zodra ze zat. Meteen verborg ze haar gezicht in haar handen tot haar iets te binnen schoot. Ze moest niet zo rondlopen! Een kleine glimlach maakte plaats op haar sombere gezicht voordat ze om zich heen keek. Niemand die haar zag... Perfect.
Een blauwig licht omringde haar voordat ze veranderde in een ander wezen. Nadat het licht verdween zat er in de plaats van een verdrietig meisje een redelijk zielig wezentje dat iets van een hond weghad. Het had een zwarte onderkleur waarover witte strepen kronkelden. Een lange pluizige witte staart lag dicht opgekrult langs haar heupen en over de nek groeide een korte, zwarte streep manen. Het was beter bekend als een gestreepte hyena. Langzaam ging het dier liggen en staarde maar voor zich uit terwijl de grote ogen ronddraaiden waardoor het alle geluiden kon opvangen.
|
|
|
Post by admin. on Jun 24, 2008 19:05:44 GMT 2
[/i] bedacht ze tevreden. Glimlachend trok ze een wenkbrauw op en droogde haar handen af aan haar spijkerbroek. Met een simpele beweging trok ze een rugzak vanachter een struik vandaan en hing hem over haar schouders, waarna ze een pluk haar achter haar oor veegde. Terwijl ze rondkeek viel haar het onbekende beest opnieuw op en haar blik bleef even bij de hyena hangen. Nee, het was duidelijk geen hond - ze snoof haar neus afkeurend toen ze het beter bekeek. 'Gadver,' mompelde ze. Uit zelfverdediging gooide ze de rugzak weer terug in de struiken en veranderde terug naar de hond-vorm, om met dat uiterlijk dichterbij te sluipen. Misschien had het beest haar nog niet gezien. Ze merkte direct hoe moe ze werd van de transformaties, maar ze ging het tegen. Ze was in ieder geval van de hoofdpijn af - en ze kon weer transformeren. En daar ging het om. [/ul][/font]
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 25, 2008 19:19:48 GMT 2
Cyvix haar oren werkten goed genoeg om het getrippel van een hond op te merken maar ze reageerde er niet op. Zodra het dier té dichtbij zou komen zou het dier een gemene beet kunnen verwachten gezien Cyvix haar verdriet eerder in haat omzette als ze in deze vorm was. Een hyena was dan ook een van de meest valse dieren die er in het wild leefden. Door de flits die opeens verscheen moest ze haar hyenakop toch wel even oprichten en keek wat verbaasd in de richting van de hond die opeens was veranderd in een blond meisje. "Ook een faunaat, zoals ik." was de gedachte die door Cyvix haar hoofd ging. Uiteindelijk dwong de hyena zichzelf om op te staan en ging op een lichte draf naar Jade toe. Ze herkende het meisje van ziens maar dat was het dan ook. Qua persoonlijkheid had Cyvix er enkel het gokken naar. Op een respectievelijke afstand van een drietal meter stopte het gestreepte, venijnig-uitziende beest en ging zitten op zijn kuiten. Nogal verwachtensvol keken de zwarte ogen van haar hyenavorm de blauwe van Jade aan.
|
|
|
Post by admin. on Jun 25, 2008 20:28:46 GMT 2
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on Jun 25, 2008 21:13:49 GMT 2
Wat ongeloofwaardig snoof Cyvix door haar natte, zwarte neus en was net op het punt om zich terug om te keren van de speelse pup tot ze de geluiden opving. De voorpoten die ze al verplaatst had keerden weer naar hun gewone plaats voordat de muil van het dier leek om te vormen in een sadistische grijns. Heel toepasselijk klonk het gelach van de hyena daarna. In deze vorm betekende het lachen niet hetzelfde. Hier was lachen hetzelfde als uitdagen of verjagen. Cyvix haar volgende stap was dat ze enkele passen naar voren deed tot ze op nog geen meter van het kleinere dier verwijderd was en verlaagde haar kop naar het niveau van de pup die eigenlijk een faunaat was. Het feit dat het hier om twee faunaten ging moest de andere niet weten. Cyvix hield er niet van als iemand van dit afwist daarom was dit haar enige geheim voor haar beste vriend.
De inktzwarte ogen van de hyena keken de pup aan alsof ze iets wilden zeggen. 'Wat moet je?' 'spraken' haar ogen maar verder maakte ze geen geluid. De enige beweging die het beest van uitheemse origine maakte was het bewegen van de borstkas op het ritme van de ademhaling. Zelfs de driehoekige oren stonden onbeweegelijk naar voren op de hondachtige kop van het dier dat zelfs nog niet eens tot die familie behoorde.
|
|