|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 9:58:51 GMT 2
Teresia was diep het duistere bos in gegaan. Ze had niks anders dan doorgerend. Ze wou niet meer terug. Ze was weer zichzelf, maar zonder kleren. Ze had geluk dat ze een paar weken geleden kleren ergens had opgeborgen in het bos. Daar was ze nu dus naar opzoek. Na een paar uur zoeken had ze het gevonden, en stond ze in kleren. Of nouja, kleren, het waren oude kleren. Ze kon het nog steeds niet begrijpen, of het aannemen. Nu zat ze tegen een boom, luisterend naar de geluiden om haar heen. Haar toverstok lag nog in de hal. Ze kon dus niks als ze werd aangevallen.
Elke keer als ze weer aan William begon ze weer te huilen. Ze wou het niet geloven en toch was het zo. Maar ze moest sterk blijven, en ook nu lukte dat. Het was haar schuld, weer iemand verloren waarvan ze hield, op een manier van echte liefde. Maar ze moest ermee leren leven, dat moest gewoon. Een zachte zucht. Maar al snel kwam ze weer uit haar gedachten door een knorrend geluid. Het was haar maag, ze had nog helemaal niks gegeten.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 7, 2008 11:26:26 GMT 2
Het was niet de eerste keer, en ook niet de laatste, dat Scott in zijn eentje door het bos slenterde. Soms, eigenlijk altijd.. had hij gewoon behoefte aan die eenzaamheid. En nu dus ook.
Daarom was hij niet echt al te blij met de komst van.. iemand. Door de donkerheid in het verboden bos kon hij niet onderscheiden of het een hij of een zij was, en al helemaal niet wie het was, maar hij wist wel dat deze persoon nu zijn humeur volledig had verpest. Hij schraapte zijn keel even en deed een paar stappen richting 'de persoon'. De geur van zalf mengde zich in zijn nneus met de geur van de etter wonden, nog afkomstig van zijn eigen kleine brandje.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 11:35:23 GMT 2
Teresia was opgestaan door het geluid. Ze keek rustig naar de schim. Eigenlijk voelde ze toch wel ergens een vleugje angst. Maar dat negeerde ze. Het was een persoon, dat kon ze nog wel opmaken van hetgene wat zich rustig naar haar toe bewoog. Ze had niks om zich te verdedigen. Alleen haar mondje, maar of ze zich daarmee redde...
Ze besloot maar wat te zeggen. Of dat een goed idee was, wist ze nog niet. "Hallo?" Het kwam vragend over, en dat was zo ook bedoeld. Ze deed een stap naar voren, maar schrok van een takje dat brak onder haar voeten. Kon het nog beter?
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 7, 2008 11:49:39 GMT 2
"Hoi" zei Scott terug, iets luider dan Teresia. Nu hij wist dat het een meisje was, strompelde hij richting haar stemgeluid en herkende het blonde haar van Teresia. Vaag. Hij had.. bezweringen met haar, of zoiets dergelijks. Niet dat hij daar wat om gaf.
"Wat doe je hier?" blafte hij plotseling, op een toon alsof hij Teresia beschuldigde van op dezelfde plek te zijn als hij. Zijn ogen vonkten boos tussen de verband strepen door.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 11:54:06 GMT 2
Niks om bang voor te zijn, ging er door Teresia heen. Een opgeluchte zucht kwam ervan haar kant vandaag. Ze herkende de stem niet echt, vaag. Maar dat deed ze bij ieder ander. Toen hij pas dichterbij haar was kon ze zien wie het was. Ja, vaag herkende ze hem.
"Vluchten, ben net keihard gedumpt. Niet dat het erg is. Gewoon, weg van alles, al de stomzinnigheid rond Zweinstein. Heb er geen zin meer in" Zei ze terwijl ze haar houding veranderde tegenover hem/
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 7, 2008 12:09:08 GMT 2
Niet dat dat mij wat kan schelen. Scott bekeek het meisje even en trok zijn wenkbrauwen op, wat niet echt te zien was door het verband dat minstens 50 procent van zijn gezicht bedekte. Ze was interessant, interessanter dan Lina bij wie hij gister een ruzie had uitgelokt. 'Dat is rampzalig zeg" merkte hij dan op, maar weerom schitterde het sarcasme weer door in zijn stem.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 12:14:41 GMT 2
Ze bleef naar hem kijken. "Ongelukje gehad?" Grinnikte ze. Ze vond het best wel grappig. "Niet om te lachen, sorry" Ze deed haar hand voor haar mond. Haar blik ging verder over hem heen en keek hem daarna weer aan. Bij zijn opmerkingen knikte ze. "Heel rampzalig... Maar nu heb ik iemand om mee te kletsen. Heel gezellig, niet dus." Ze rolde even met haar ogen. "Ik weet namelijk niet of je gezellig bent.." Ze keek even naar hem terwijl ze haar armen over elkaar deed. "Maar het lijkt me van wel." Ze haalde haar schouders omhoog.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 7, 2008 12:30:55 GMT 2
Scott zweeg even en plukte nu nerveus aan het verband rond zijn arm, en hield voorlopig zijn blik strak op de grond gericht. "Ja, soort van ongelukje" merkte hij dan op. Zelf had hij geen behoefte aan om te vertellen wat de oorzaak was geweest. Teresia wist dat waarschijnlijk wel, en al wist ze het niet, toch had Scott nog steeds geen zin om erover te praten. "Ik hoop dat ik gezellig ben" merkte hij dan op en ging zitten op een stuk omgevallen boom. Zijn broek werd groen door het spul dat zich op zijn broek had verzameld, maar het kon hem eigenlijk niks schelen.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 12:36:06 GMT 2
Ze haalde haar schouders op. "Alles kan, koffie kan, thee kan.. Je weet wel" Zei ze, ze keek naar de grond. "Toch is het niet fijn, gewond zijn. Ik kan het weten" Grinnikte ze. ze ging door haar hurken terwijl ze daarna knikte. "Redelijk, in deze staat zou ik willen dat alles anders was, maar dat zou toch nooit meer goed komen." Ze haalde nu heel diep adem. "Ooit van iemand gehouden, en hen in de steek gelaten, voor iets anders waarvan je houd? Nou doe het, maar zeg het" Zei ze zachtjes. "Maar ik ga je er niet mee opschepen. Want daarvoor ben je té gezellig" Grinnikte ze terwijl ze haar hoofd schudde. Wat was ze weer raar bezig.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 7, 2008 13:12:18 GMT 2
"Je bent een van de eerste die me 'gezellig vind'" merkte Scott cynisch op en plukte even aan het verband dat om zijn pols gewikkeld was. "Ik heb eigenlijk nog nooit van iemand gehouden" voegde hij er dan emotieloos aan toe en keek Teresia rustig aan. Dat was de waarheid. Hij had liefde al afgezworen toen hij 5 was, want liefde was niet te vertrouwen. Je wist nooit wanneer je pijn kreeg.
|
|
