|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 13:20:22 GMT 2
"Dat vind ik een hele eer" Zei ze terwijl ze even wegkeek. Ze grinnikte zachtjes terwijl ze haar schouders ophaalde. "Liefde is een avontuur. En daar wil iedereen in verstrikt raken. Jij geluk dat je het hebt afgezworen. Maar als je het niet probeert, weet je ook niet of het goed of slecht is" Zei ze terwijl ze haar vingers in elkaar verstrengelde. "Je lijkt me anders een aardige jongen, om verkering mee te hebben dan" Zei ze terwijl ze naar hem keek.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 7, 2008 13:45:26 GMT 2
Scott fronsde zijn wenkbrauwen even en wierp een verbaasde blik op Teresia. Hij volgde niet echt meer wat ze zei, en daar was hij niet e ht blij mee, aangezien hij ineen gesprek meestal degene was die alles zei. Maar dat was misschien omdat andere mensen niet echt durfden iets te zeggen. "Volgens mij ben ik niet echt leuk gezelschap" zei hij uiteindelijk en staarde Teresia aan.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 20:11:15 GMT 2
Ze was maar door blijven tetteren, en stopte later pas. Ze keek even aan. "Nee, ik praat gewoon teveel" Zei ze terwijl ze op haar lip beet en daarna grinnikte. "Of ik moet het niet over jouw leven hebben.." Zei ze er zachtjes achteraan. "Foutje van mij, wist ik niet dat het gevoelig lag" Ze kwam weer overeind om te staan. "Zullen we een stukje wandelen?" Vroeg ze hem uiteindelijk, om beweging te krijgen.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 14, 2008 10:52:48 GMT 2
Scott was Teresia ergens wel dankbaar dat ze merkte dat het leven van hem niet echt iets was waar over gepraat zou moeten worden. Hij stond wat houterig en moeizaam op, en voelde het verband langs zijn verbrande ledematen schuiven. Alleen was hij al gewend aan de pijn.
"Wandelen is goed.. klinkt goed" was het korte antwoord wat hij gaf, nog steeds zonder enige oogcontact met Teresia te maken.
|
|
