|
|
Post by \\ Jess' on Jul 9, 2008 12:18:41 GMT 2
Nigel strompelde binnen. Zijn koffers waren teruggezet. Hij was hier weer, en dat voelde zó goed. Het gaf hem eigenlijk een kick om terug te zijn. Hij liet zich met een plof vallen op de stoel en zuchte diep. "Here I am baby, nanana" Zong hij terwijl hij even grinnikte. Hij was benieuwd naar alle mensen in huffelpuf. En nog het meest naar Lily. Maar dat was een zaak waarin veel geruzie uit kon ontstaan. Want hij had niks verteld zoals altijd. En hij mocht ook niet klagen als ze hem niet meer moest. Hij zou er vrede mee hebben.
Rocky sprong op de schoot van Nigel en daarvan schrok hij. "Rocky!" Zei hij, zijn kat was er dus ook al opuit geweest. "Mijn allerliefste" Grinnikte hij en aaide de kat. Hij ging liggen op de bank, en de poes lag op zijn buik. Dit was het echte leven, het Zweinstein leven. |
|
|
|
Post by melien on Jul 9, 2008 19:16:27 GMT 2
Lily was de lessen beu. Binnen zitten was niets voor haar, maar echt veel keuze had ze niet met dit weer. De enige reden dat ze nu kletsnat naar de leerlingenkamer liep was omdat ze even bij Hagrid op bezoek was geweest. Waarschijnlijk was ze maar al te graag buiten gebleven had ze geweten wat op haar zat te wachten.
Onderweg naar boven had Foppe nog haar pad gekruist. "Stomme flutgeest met je stomme flutgrapjes." mompelde ze. Haar humeur was nogal naar de klote door het weer en door die ene ontmoeting. Na een poosje was ze het gesop in haar schoenen zat - ze was echt door en door nat - dus pakte ze maar haar toverstok en toverde zich droog. Vlak voordat ze de toegang tot de leerlingenkamer in zicht kreeg. Een zucht ontsnapte aan haar lippen toen haar tas steeds zwaarder leek te worden. "Stomme rot dag." Op dit moment wilde ze het liefste dat ze nooit uit bed was gekomen die ochtend.
Zachtjes mompelde ze het wachtwoord. Zodra ze de leerlingenkamer in liep liet ze haar tas vallen, daar zou ze niet meer naar omkijken. Pas toen ze naar een stoel bij het haardvuur wilde lopen om te gaan zitten viel haar blik op Nigel. Ze bleef verbaasd staan. Allerlei gevoelens gingen ineens door haar heen, maar ze kon er niet uit wijs worden.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 9, 2008 19:36:32 GMT 2
Rocky zat nu spinnend op de buik van Nigel en ging rustig op en neer door zijn ademhaling. Nigel was diep in gedachten over fabeldieren. Hij was met zijn hoofd bij de draakjes. Maar toen hij wat hoorde kwam hij overeind. Rocky sprong weg. Leefde er dan toch nog iemand? Zijn ogen werden alsmaar groter toen hij erachter kwam dat het Lily was. Zijn gezicht toonde niks. Wat moest deze tonen? Een schuldgevoel werd groter en groter. Nu hij haar pas zag. "Eehh, Haai?" Zei hij terwijl hij goed ging zitten. Hij ging met een hand door zijn haar. Hij wou zeggen dat het hem speet. maar hij kreeg niks over zijn stembanden heen.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 9, 2008 19:43:18 GMT 2
Lily stond daar maar, besluiteloos. Hoe ze zich op dat moment moest gedragen wist ze niet. Het voelde gewoon raar. Uit eindelijk kwam ze toch wel weer in beweging. Ze draaide zich om naar haar tas en pakte daar een boek uit dat ze inmiddels al uit had. Daarna liep ze alsnog naar een van de stoelen voor het haardvuur toe. "Hoi." Het kwam er botter uit dan de bedoeling was geweest. Een korte blik was het enige wat ze Nigel nog schonk voordat ze neerplofte in de stoel, op een bepaalde manier ging zitten - het leek meer op liggen - en het boek open deed.
Het leek alsof ze aan het lezen was, maar eigenlijk probeerde ze alleen maar te bedenken wat ze nou precies voelde. Ergens was daar het oude gevoel weer, maar een deel in haar wilde dat gevoel uitbannen en boos op Nigel zijn. Het was allemaal gewoon te verwarrend.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 9, 2008 19:48:32 GMT 2
Uiteindelijk na lang zitten staren kwam er wat uit zijn mond, niet zinnigs. "Eh, uh mm" Kwam eruit terwijl hij daarna zijn keel schraapte. "Je mag boos worden, je mag me haten alles. Ik heb het verdiend. Want ík ben weggegaan zonder wat te zeggen, en dat spijt me. Je hoeft me niet terug te nemen, je mag alles doen wat je wilt. Sorry.." Hij kek nu naar de grond terwijl zijn ogen zich vulde met traanvocht. Hij vocht er wel tegen. Want het deed hem pijn. Hij wou nooit iemand kwetsen, nooit geweild, nooit gedurfd, en nu kwam het eropaan. 'Lily, ik weet het, ik een zak geweest" Zei hij terwijl hij zijn mond nog een keer opendeed. Maar deze toch weer dichtdeed. Er kwam toch niks zinnigs uit. Hij schraapte nog een keer zijn keel, en slikte de brok weg. Waar hij nu tegen aan het vechten was.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 9, 2008 20:09:25 GMT 2
Lily kende Nigel goed genoeg om te weten dat hij meende wat hij zei. En zonder te kijken wist ze ook dat hij tranen in zijn ogen had. Om de een of andere reden deed het haar pijn. Ze wilde hem een knuffel geven, maar kon het niet. Eerst moest ze weten wat ze ervan vond dat hij ineens terug was. "Ow." zei ze alleen maar. Iets anders kon ze gewoon niet bedenken.
Ze probeerde de woorden ook echt te lezen die ze voor zich zag, maar ze drongen niet tot haar door. Het boek werd met een klap dicht gedaan en ze ging gewoon rechtop zitten. Haar blik was op Nigel gericht. "Eerst ga je gewoon weg, zonder iets te zeggen, dan kom je terug en dan wat?" zei ze op een gegeven moment. Het kwam er vrij rustig uit, rustiger dan ze zich voelde. Alleen haar blik verried dat ze niet wist wat ze moest doen. "Waarom ben je eigenlijk weggegaan?" vroeg ze na even stil te zijn geweest. Dat was toch wel een vraag die ze beantwoord wilde. Wat ze voor de rest wilde mocht ze dan wel niet weten, maar dat ze dat wilde weten wist ze zeker. (( rare zin xD ))
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 9, 2008 20:29:57 GMT 2
Nigel voelde echte pijn nu komen. Hij wist niet meer wat hij moest doen of zeggen. Zijn blik bleef op de grond gericht. Hij haalde diep adem bij de vragen. "Ik wist niet meer wat ik moest, het werd me teveel. Ik had pauze nodig. En ik weet niet waarom, ik wou je geen pijn doen. Maar ik doe je nu meer pijn dan het vertellen dat ik wel ging." Hij voelde opnieuw tranen komen. Hij wou het niet laten zien. Niet tegenover haar... Of zou dat beter zijn? Hij wist het niet. Hij walgde van zichzelf dat hij iemand pijn had gedaan. "Het spijt me" Kwam er ngo net uit.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 9, 2008 20:45:00 GMT 2
Lily wilde hem geloven en het gewoon vergeten, maar ze durfde het niet. Ergens schuilde de angst dat ze hem alsnog zou kwijt raken, opnieuw. En daar zou ze al helemaal niet tegen kunnen. Ze zette haar nagels in haar handpalm, puur om de neiging te onderdrukken om hem te knuffelen.
Langzaam maar zeker merkte Lily dat toch het gevoel van verliefdheid won. Ze wist alleen niet of ze het wilde. Terwijl ze zich even op haar ademhaling concentreerde sloot ze haar ogen. De frustraties van de hele dag ebden weg. Pas toen merkte ze dat alle spieren in haar lichaam aangespannen waren. Achterover leunend kwam ze weer een beetje tot rust, terwijl ze de schok van Nigel verwerkte. Hij was wel het laatste wat ze had verwacht.
Haar blik bleef weer op Nigel hangen nadat ze haar ogen weer had geopend. Waarom kijk je nou naar die verdomde grond? Het enige wat je fout hebt gedaan is niets van je laten horen... Het liefste had ze de woorden tegen hem geschreeuwd, maar ze kon ze niet eens uitspreken.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 9, 2008 20:51:45 GMT 2
Lewis kwam binnen en liet zijn schooltas op de grond vallen, en staarde toen Nigel aan alsof hij net een spook had gezien. Hij deed zijn mond open om iets te zeggen maar wist uiteindelijk niks en zweeg vervolgens dan maar weer. Het was te vreemd. Waarom was Nigel teruggekomen. Uiteindelijk schraapte hij zijn keel, hief zijn hand op en mompelde "Hoi"
Vlak na het arriveren kwam de wandelende mummie, alias Scott Maddox, ook de leerlingenkamer binnen. Hij wierp even kort een blik op Nigel, haalde zijn schouders op en zorgde ervoor dat door zijn angstaanjagende verschijning een paar eerstejaars haastig de beste stoelen verlieten zodat hij er kon gaan zitten. Hij richtte zijn aandacht niet op Nigel en andrere. Hij had wel betere dingen te doen.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 9, 2008 21:11:51 GMT 2
Nigel hief zijn hoofd omhoog en keek haar aan. Een traan rolde over zijn wang. "Ik hou van je Lily, ik mocht je geen pijn doen" Hij haalde diep adem en zuchte daarna. "Je betekent heel veel voor me, maar ik wist niet wat ik moest doen" Hij stond op om naar haar toe te lopen en hurkte voor haar neer. "Het was nooit mijn bedoeling geweest." Hij bleef haar aankijken en moest daarna op zijn lip bijten om niet nog harder te huilen.
Op dat moment kwam Neema binnen, heel nonchalant. Ze ging met een plof zitten en keek even rond. De stemming was niet al te goed. "Heey" Zei ze terwijl ze haar Ukkepulk op de tafel zette. "Alles goe.." Ze hield nu haar mond maar. Ze zag het gezicht van Lily. En de jongen die voor haar gehurkt zat. dat kon niet veel goeds zijn.
|
|
