|
|
Post by melien on Jul 9, 2008 21:38:28 GMT 2
(tss... kunnen jullie soms geen lange post krijgen met maar 1 char? XD  ) Lily merkte het niet eens toen ze gezelschap kregen. Haar blik was nog steeds op Nigel gericht, maar ze was er nog steeds niet helemaal uit. Toen hij dichterbij kwam moest ze toch wel even slikken. Waarom zei ze nou niets? Het voelde gewoon zo raar om zo afstandelijk tegen hem te doen. Het leek eeuwig te duren dat ze daar zo zat, zonder iets doen. In werkelijkheid was het echter heel wat korter dan eeuwig. De tranen had ze al opgemerkt, het enige wat dat echter veranderde was alleen maar het feit dat de vlinders nu pas echt aan het fladderen waren. Er was niets veranderd aan haar gevoelens. Dat moest toch iets betekenen? "Weet ik." kreeg ze er uiteindelijk uit. Hou op! Doe nou even normaal. Is het het werkelijk waard om hem voor altijd te verliezen, alleen omdat hij een paar weken weg was zonder iets te zeggen? Hij is nog steeds dezelfde, en het is overduidelijk dat er niets is veranderd aan wat je voor hem voelt. Zeg dat dan ook gewoon!Lily stak haar hand uit en veegde rustig een traan van zijn wang, maar ze trok haar hand niet terug. "Ik hou ook van jou." Het had even geduurd voordat ze zichzelf zover had gekregen om het toch gewoon te zeggen. Het was raar, maar toch ook vertrouwd. Haar stem klonk vriendelijk, maar was amper hoorbaar. |
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 9, 2008 22:10:59 GMT 2
(Ja, sorry  ) Nigel horde de rest niet meer. Het enigste wat belangrijk was, was Lily. Dat was ze altijd al geweest. Hij moest weer even opadem komen, aangezien hij dat niet had gedaan in die korte tijd. Zijn blik ging over haar gezicht heen en hij grijnsde kort. Hij was terug, en dit had hij het meest gemist. Hij moest even diep ademhalen toen zei 'Weet ik'. Hij voelde hoe warm hij er van werd. Maar hij werd pas rood en warm toen ze zei dat ze ook van hem hield. Hij voelde pas later de hand op zijn wang, en legde even later zijn hand op de hare. Hij sloot voor een paar seconden zijn ogen en opende deze al gauw weer. Hij kreeg niks meer over zijn lipen heen, zelfs niet andere woorden. Zoals; ik kan je niet meer laten gaan. Maar het lukte niet. Het was al het beste gevoel in de wereld dat ze nog van hem hield. Hij bleef maar naar haar kijken, hoe mooi ze was, hoe lief ze was. HIj grijnsde nog een keer, hij mocht zich wel de gelukkigste op de wereld prijzen nu. |
|
|
|
Post by Krista - on Jul 10, 2008 22:33:23 GMT 2
(*pokes* Jij ook Melien ) Lewis maakte een nogal nerveuze indruk, schraapte zijn keel even maar besloot verder dan toch maar zijn mond te houden. "NOu, dan ga ik maar weer" merkte hij op alhoewel hij niet echt wisat waar hij dan heen zou moeten gaan. Hij moest hier zijn, het was een openbare ruimte en hij wou huiswerk maken. Dan was het toch vreemd dat hij zich hier liet wegwerken? "Nou. Veel plezier, we zullen je niet missen" klonk opeens de krasserige stem vanonder het verband van Scott. De jongen had eerst lange tijd naar de grond lopen staren maar de opmerking van Lewis was reden genoeg om even te laten merken dat hij ook redelijk aanwezig was. Hij mocht er dan nu wel uit zien als een halve mummie, maar hij was nog springlevend. De wereld was nog niet zo snel van Scott Maddox af. "Sterker nog, ik heb liever dat jullie allemaal weggaan" voegde hij er emotieloos aan toe terwijl hij niemand van zijn mede-huffelpuffers aan keek "Ik heb wel behoefte aan een beetje rust". Meestal viel het qua vijandigheid tegenover anderen wel mee, en moest hij wel in een heel slecht humeur zijn om ruzie te gaan maken, maar sinds zijn mislukte 'verbranding' en het feit dat Cyvix niet meer tegen hem sprak, was zijn humeur er sterk op naar beneden gezakt. |
|
|
|
Post by melien on Jul 11, 2008 7:53:03 GMT 2
(*pokes* doe ik toch -a-)
Lily hield het niet meer. Ze had hem gewoon te erg gemist. Ze negeerde elke waarschuwing in haar hoofd en vloog hem gewoon om de nek. Nou ja, gedeeltelijk aangezien hij nog steeds op zijn hurken zat. "Waag het niet om nog een keer te verdwijnen." fluisterde ze. Haar gedachten gingen even naar wat William had gezegd, en ze moest glimlachen.
Voor eventjes sloot ze haar ogen, maar niet voor lang. Toen ze haar ogen weer open deed kreeg ze de andere mensen in de gaten. "Hoi." zei ze verbluft. Het feit dat ze die mensen nog niet had opgemerkt verbaasde haar meer dan dat ze er waren. De woorden van Lewis en Scott raakten haar niet. Ze reageerde er niet eens op, Nigel was voor haar belngrijker dan een chagrijn en iemand die door niets ineens maar toch weer weg ging.
Ze liet Nigel gedeeltelijk los, maar ze was niet van plan hem te laten gaan. Hij was toch wel veel te belangrijk voor haar. Juist degene waarvan ik dacht dat ik makkelijk zonder hem kon blijkt de belangrijkste van allemaal te zijn. Figures.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 14, 2008 10:55:18 GMT 2
(maar Jessica is nu toch aan de beurt om te posten >< nou ja, ik post gewoon)
Scott hield er niet van als hij genegeerd werd. Hij zag nog net een Lewis die een achterdochtige blik op hem wierp, om vervolgens de trap op te lopen richting de jongensslaapzaal, maar Lily trok een gezicht alsof er niks aan de hand was en ze hem niet gehoord had. Oké, misschien had ze hem helemaal niet gehoord, maar Scott sloot die optie uit.
"Ik zei iets!" herhaalde hij wat luider en stond opeens recht overeind, alsof hij geen pijn had. Zijn ogen fonkelden woest tussen het verband door. Dit was Scott Maddox op zijn best, of zijn slechst. Het lag er gewoon aan hoe je het bekeek. Hij was gewoon meer waard dan een simpele 'hoi'. Weerom schraapte hij zijn keel. "Ik weet niet of jullie doof zijn ofzo, maar ik zéi wat" vervolgde hij dan ijzig. Hij trok het allemaal gewoon niet meer. De gebeurtenissen, Cyvix en dan nu dit. Terwijl hij zich hier helemaal niet mee hoorde te bemoeien. Dat wist hij zelf ook wel, maar deed het toch.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 15, 2008 11:40:22 GMT 2
Nigel was erg verbaasd van alle acties die er nu om hem heen gingen. Hij moest even op adem komen toen Lily om hem heen vloog. Achter zich hoorde hij Lewis en Scott nog. Neema was er ook, al had die haar mond dichtgehouden de laatste paar minuten. Nigel grijnsde. "Jeps, I'm back" Mompelde hij tegen haar terwijl hij niet meer wist wat hij precies allemaal moest doen.
Op dat moment keek Neema naar Lewis en Scott. Toen Scott bromde moest ze lachen, en niet zo'n beetje ook. Al snel viel ze weer stile n liep naar Scott toe. "Meneer de verbanddoos, het spijt me zeer maar als je zo doet zeg ik helemaal niks meer tegen je. En reageer niet alles op ons af meneertje. Je lijkt me aardig, maar zoals je nu doet..." Hapte ze toe terwijl ze haar handen in haar zij deed. "Jaag onze lieve Lewis niet weg.." Siste ze terwijl ze achter Lewis aanliep om hem aan zijn shirt te trekken zodat hij terug gekaatst werd. Ze had even een rare bui gehad.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 15, 2008 21:36:19 GMT 2
Lily keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Scott. Wat was er mis met die gozer? "Wind je niet zo op joh. Je hoeft niet altijd in het middelpunt te staan. Soms zijn andere dingen gewoon belangrijker." Haar stem was vriendelijk, maar haar blik straalde koelte uit. Het kon haar vrij weinig schelen wat Scott te zeggen had, wat wie dan ook te zeggen had. Alles scheen plotseling onbelangrijk. En de reden was voor haar maar al te duidelijk Nigel.
Rose kwam gapend de leerlingenkamer binnen. Het was niet zo erg dat ze moe was - ok, dat was ze ook wel, maar daarom gaapte ze niet - het was eerder omdat ze zich verveelde. Zodra ze echter in de leerlingenkamer stond bleef ze ook echt staan. Ze keek verbaasd van de een naar de ander. De sfeer was niet echt... aangenaam. "Ook hallo met zijn allen. Wat is er hier nu weer aan de hand?" Ze keek vragend van de een naar de ander. Toen viel haar blik echter op Nigel. "Hé, leef jij ook nog?" vroeg ze grijnzend.
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 19, 2008 10:04:05 GMT 2
Lewis keek verbaasd om toen hij de tegenwerkende kracht bij zijn t-shirt voelde en keek Neema grijnzend aan. "Ook hallo" merkte hij op en liep toen weer terug. Even wierp hij een blik op Scott. Hij mocht deze jongen niet, alhoewel het ook wel vreemd was. Want wie stak zichzelf nou in de fik in een overvolle hal? "Ook leuk dat je me terug trok" zei hij vervolgens tegen Neema, alhoewel hij niet echt zeker wist waar dit op sloeg, en schonk haar toen maar een glimlach en wierp een nieuwsgierige blik op Nigel.
Scott had eerst zwijgend en verbijsterd Neema's woorden aangehoord, maar toen hij Lily hoordep raten draaide hij zich woest om en plofte neer op een stoel. "Láát maar" zei hij ijzig, op een toon die zelfs zwadderaars angstaanjagend zouden vinden. Hij plukte gedachteloos aan het verband rond zijn armen, wat er over een kleine twee weken af zou mogen, maar hij wist niet of hij dit wou. Nu was zijn verband een soort van handelsmerk geworden, en daar was hij niet heel ontevreden mee.
|
|
)
)
