|
|
Post by LAURA ?! on Jul 19, 2008 22:42:10 GMT 2
[/b] zei hij zuchtend terwijl hij even met zijn hoofd schudde en stiekem wel hopend op wat gezelschap. [/font][/ul] |
|
|
|
Post by admin. on Jul 19, 2008 23:01:12 GMT 2
[/i] fluisterde Vogel haar toe. Met samengeknepen ogen volgde ze de gedaante. Misschien moest ze eens precies het tegenovergestelde doen van wat Vogel zei. Misschien moest ze eens haar éigen wil opvolgen. Met Vogels protesterende stem in haar achterhoofd veranderde ze vanr ichting - op naar de beukwilg. [/ul][/font] |
|
|
|
Post by LAURA ?! on Jul 21, 2008 18:43:29 GMT 2
|
|
|
|
Post by admin. on Aug 5, 2008 17:15:59 GMT 2
[/i] De waarschuwende stem van Vogel klonk duidelijk in haar achterhoofd, maar Ayanne wist het te onderdrukken. Een zachte, gefluisterde 'Kop dicht' was het enige wat Ayanne uitbracht, om Vogel tegen te houden. Dat het tevergeefs was, daar was ze zich wel degelijk van bewust. Vogel won het altijd van Ayanne's gedachten. Om Ruben te tonen dat ze zeker geen vijand was - en vooral om Vogel duidelijk te maken dat ze niet terugging - schoof Ayanne de capuchon van haar hoofd. De dunne stof van haar sweater had niets geholpen tegen de regen; veel natter kon ze toch niet meer worden. Opnieuw verscheen de waterige glimlach, dit keer enkele seconden langer. Toch verdween het weer, alsof ze zichzelf niet toeliet te lachen. Eigenlijk deed ze het ook niet. Een plotselinge angst overwelmde haar. Wat als Ruben in een chagerijnige bui had, en behoefte had aan rust? Maar dan had hij zijn capouchon niet afgedaan om te tonen wie hij was. Misschien wilde hij haar beter bekijken, om te ontdekken wie hij was, en lukte dat niet met zijn muts op. Misschien had hij haar niet eens gezien! Ze wist dat het onmogelijk was; hij was te dichtbij en keek te ver in haar richting om haar over het hoofd te zien. 'Zie? Dat krijg je als je niet naar me luistert.'Wat?! Geïrriteerd beet Ayanne op haar lip. Af en toe dreef Vogel haar tot waanzin - na even diep adem gehaald te hebben, besloot ze dat ze niets anders kon doen dan Vogel opnieuw te negeren. Ze zou er ongetwijfeld hoofdpijn aan over houden - dat moest kunnen. Een brede, maar ongemeende, vriendelijke glimlach verdween dit keer, als een soort begroeting. Sprak Ruben niet, dan sprak zij niet. [/ul][/font] |
|
