|
|
Post by melien on Aug 3, 2008 13:59:55 GMT 2
Mara liet Thomas los. "Ja. Als vrienden. Wat zou er anders moeten zijn?" Haar ogen bleven vragend kijken terwijl ze onderhand toch wel geïrriteerd begon te raken. Thomas betekende alles voor haar en dat hoorde hij te weten. Schijnbaar was hij het alleen vergeten. En daarbij, Tim was stapelgek op Kyra. Niet dat iemand dat echt al wist, maar dan alsnog.
Eigenlijk wilde ze er nog iets aan toevoegen, maar toen ze de woorden wilde uitspreken wist ze niet meer wat ze wilde zeggen. Haar vrolijkheid was ineens helemaal verdwenen. Waarom doe je zo raar??
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 3, 2008 14:10:16 GMT 2
"Niks" antwoorde Thomas, op zijn beurt nu ook geprikkeld terug. "Er zou níks zijn, en als er iets was, zou jij dat toch moeten weten?". Hij liet Mara los en staarde haar aan met een blik van 'zeg het dan'?. Hij haatte dit. Waarom maakte hij ruzie met degene wie het belangrijkst in zijn leven was? Toch deed hij dit nu, en daar was hij redelijk gefrustreerd door. Dat maakte het nu ook niet gemakkelijker, aangezien ze nu dan allebei boos waren.
|
|
|
|
Post by melien on Aug 3, 2008 15:55:49 GMT 2
"Wat heb jij?!" Mara deed haar best om niet boos te worden of iets dergelijks, maar het lukte niet. "Je weet donders goed dat jij belangrijker voor mij bent dan wie dan ook!" Haar stem wist ze nog redelijk onder controle te houden, maar dat was het dan ook. Ze stopte haar handen in haar zakken om te verbergen dat deze trilden.
"Hoe kom je erbij dat het ooit anders zou kunnen zijn?" vroeg ze. Haar houding was compleet veranderd, van vriendelijk naar boos. Alleen was ze niet boos op Thomas, nee ze was boos op zichzelf. Simpel weg omdat het haar zo'n pijn deed.
"Laat eigenlijk ook maar. Ik hoor het wel als je jezelf weer bent." zei ze plotseling. Ze draaide zich van hem af en begon haar weg naar buiten te vervolgen, alleen had ze daar geen zin meer in, dus paste ze haar weg ietsjes aan, zodat ze naar de leerlingenkamer ging. Weglopen deed ze met tegen zin, misschien dat ze daarom zo langzaam liep.
|
|
|
|
Post by Krista - on Aug 3, 2008 20:29:21 GMT 2
Thomas wou niet naar de woorden van Mara luisteren, alhoewel ze waarschijnlijk heel erg interessant waren en hem een andere kijk op de situatie zouden kunnen geven. Maar nu kolkte de woede door zijn lichaam. Hij wist niet wat hij zou doen als hij nu Tim tegen het lijf zou lopen, en hij verwachtte dan ook niets goeds. Hij schrok even van de woorden van Mara, en viel stil terwijl hij zelf naar woorden zocht. Verbijsterd staarde hij haar een ogenblik aan, alsof hij niet had verwacht dat ze zo boos zou zijn.
Toch won de koppige Thomas het van de geschrokken Thomas, en hij draaide zich ook om. "Best!" wierp hij haar toe. "Dan ga ik óók". Hij draaide zich om en beende op zijn beurt ook weer weg, maar de andere kant uit.
|
|
