What the hell is this? [Open]

[Merel]

[/b] Zei Tristan met laag en dreigende maar ook trillende stem.[/ul]

[greenlightning]

'Maar... hoe gebeurt zoiets?' Tyra's hese stemmetje werd overstemd door haar voetstappen en die van een adner die voor haar uit rende de ziekenzaal op. 'Ik bedoel,' zei ze, met trillende stem,' als het neit door iemand uit jouw afdeling is gebeurd...'
Reena sprong over een bed heen om bij Mariels bed te komen. Ze sloeg geen acht op Florian en tristan. Traag legde ze haar hand op Mariels voorhgoofd, vervolgens op haar wang en zuchtte toen diep.
'Ik weet neit of eht door iemand van mijn afdeling is gedaan, maar het is absoluut neit Draconics schuld. Dat kan ik je gearranderen! Ik ben persoonlijk zijn alibi. Hij was bij mij, tot hij Teddy Lupin zag. Hij is er vandoor gegaan en ik ben hem op mijn gemak gevolgd. Ze is al veel alnger zo. Het is onmogelijk dat in die krote tijd dat Drake daar was, hij haar iets heeft aangedaan.'
Ze draaide zich om, met een vurige blik in haar ogen.
Tyra bleef staan en wendde een ogenblik haar blik af, bijtend op haar lip, voor ze Tristan opmerkte.
'Tris!' Zei ze alleen en liep op hem af. Ze sloeg haar armen om hem heen en probeerde eerder troostend dan angstig over te komen. 'Het spijt me.. van Mariel. Hoe gaat eht met haar?' Ze durfde de woorden bijna neit uit te spreken en bleef verstopt zitten tegen zijn buik aan. Ze wilde het niet aanzien.
Reena keek naar eht tweetal, vervolgens naar Florian en haar blik verzachtte zich.
'Het spijt mij ook. Jullie... waren een stelletje, toch?' Ze bedoelde eht goed.

[Krista -]

Het woord 'dood' galmde een aantal keer na in Florians oren, zonder dat de betekenis ervan echt tot hem doordrong. Hij slikte even en leunde naar achteren waarbij het plastic stoeltje angstvallig piepte, alsof hij het gewicht van de 16'jarige jongen niet meer kon dragen. "Ik zweer het, ik help je" mompelde hij er een beetje nutteloos achteraan en wierp een dieptrieste blik op Mariël, en schudde dan zijn hoofd. Ze was niet dood. Ze ís niet dood. Dat kon niet.
Hij werd opgeschrikt uit zijn overpeinzingen toen Tyra en Reena de ziekenzaal binnen kwamen rennen, en wierp een blik omhoog. Hij besteedde amper aandacht aan Reena, maar toen ze zei dat Draconic het niet gedaan kon hebben trok hij een wenkbrauw omhoog en schraapte zijn keel "Daar geloof ik níks van" antwoorde hij, overstuur en koppig als hij momenteel was. Hij wierp nog een blik op het embleen van zwadderich wat op de kleding van Reena was genaaid en keek dan weer strak voor zich uit. Zijn woeste houding leek bijna in te zakken toen Tyra vroeg of hij en Mariël een stelletje waren. Zwak knikte hij, te moe om meerdere spieren in te spannen.

[Merel]

[/b] Zei hij nogal zacht tegen haar. Hij had gerust nog meer willen zeggen. Maar deed dit Tyra niet aan. Er rolde nog en traan over zijn wang en drukte Tyra stevig tegen zich aan. Hij keek nog even naar Reena. Zou Draconic er echt niks aan kunnen doen? Hij wou het eerst van hem zelf maar eens horen. Vervolgens keek hij naar Florian die er, naar zijn vermoede, al even moedeloos bij zat als hij zat. [/ul]

[greenlightning]

Reena wilde eits zeggen, maar bedacht zich. Haar blik gleed over het gelaat van de jongen, die duidelijk overstuur was, en de andere jongen, die het neit erg leek uit te maken wie ermee te maken ahd, als zijn nichtje maar genas. Ze begreep hem wel. Wat zou zij doen als Draconic of Scorpius hier lag? Dan zou ze toch ook alleen maar willen dat ze beter werden? Wraak kwam later wel...
Ze streek zacht emt haar hand over Florians rug.
'Ik weet zeker dat het goed met haar komt. Dat moet wel. Wie op deze school zou er nou zo'n vloek kennen die iemand tussen en leven en dood laat balanceren? Misschien is ze vergiftigd...'
Ze sprak de laatste woorden meer tegen zichzelf dan tegen een adner, terwijl haar vingers over de koude {?} hand van Mariel gleden.

Tyra vond de kracht die ze zocht en sleog haar armen stevig om hem heen.
'Areena heeft gelijk,' fluisterde ze in zijn oor,' het komt goed met haar. Dat weet ik zeker. Ik snap dat je hier wil blijven voor haar en... ik zal bij je blijven als je wil.'
Ze leit hem half los en keek hem recht in de ogen, met een vastberaden blik. Ze gaf hem zacht een kus op zijn mond. MAriel was ook een vriendin van haar, en ze zou zeker zorgen dat ze er was als Tristan haar nodig ahd. Desnoods was het maar opm eten voor hem te halen, of hem laten slapen. Ze wilde er voor hem zijn en zou er ook voor hem zijn, als hi jhhaar tenminste niet wegstuurde.

[Krista -]

Florian voelde de zachte streek van Reena's hand op zijn rug maar in plaats van hem weg te slaan, werd hij er alleen maar moedelozer door. Hij zlaakte een diepe zucht en had de neiging zijn gezicht in zijn handen te verbergen. Waarom was dit gebeurt? En waarom uitgerekend met Mariël? Hij wensde dit niet graag andere mensen toe, maar hij moest toegeven dat hij een stuk vrolijker zou zijn als dit iemand anders was overkomen dan Mariël. Zijn Mariël.
"Ze is niet dood" mompelde hij zwak in zichzelf, maar was zijn overtuiging die hij gewoonlijk in zijn stem had totaal kwijt. Hij wóu dat ze niet doodging, maar zelf kon hij ook vrij weinig uit maken tussen leven en dood.