|
|
Post by Merel on Jul 23, 2008 21:40:16 GMT 2
|
|
|
|
Post by Krista - on Jul 23, 2008 21:54:13 GMT 2
"Mariël, MAR!". Florians stem klonk nog steeds vrij overstuur, zelfs nu Madame Plijster haar naar de ziekenzaal had geëvacueerd. Hij stormde zo ongeveer de zaal binnen en slipte bijna onderuit over de pasgeboende tegels. Haastig keek hij om zich heen, maar op een derdejaars met een maagprobleem na zag hij nog geen Mariël. Totdat hij haar gestalte in het bed zag liggen.
Haastig liep hij haar kant op, zich nu beter bewust van enige mogelijkheid van uitglijden. Hij kwam tot stilstand bij haar bed en keek haar verdrietig aan. Zo te zien waren er nog geen verbeteringen van de situatie.
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 23, 2008 22:03:56 GMT 2
[/b] Vroeg hij aan Florian.[/ul] |
|
|
|
Post by Krista - on Jul 24, 2008 10:56:27 GMT 2
Florian was net tot overmaat van ramp bijna in elkaar gezakt bij Mariëls bed, maar een bekend stemgeluid deed hem dat verhinderen. Verbaasd, bijna verbijsterd, keek hij op en staarde Tristan ongelovig aan, en schudde dan zijn hoofd. Hij maakte een slap gebaar richting het bed van Mariël en haalde diep adem. "Dát is er. Voor het geval je het nog niet wist"
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 24, 2008 11:03:12 GMT 2
[/b] De vraag stelde hij hard en het laatste Mompelde hij er zachtjes achter aan. Nogsteeds met z'n hand op zijn rug liep hij juist de andere kant op dan het bed omdat hij dacht dat het meer iemand voor Florian was die hij niet kende ofzo. "En wat wist ik dan nog niet?" Vroeg hij daarna en kreunde even pijnlijk toen hij een beetje wegslipte over de grond en z'n rug een beetje verkeerd draaide. [/ul] |
|
|
|
Post by Krista - on Jul 24, 2008 11:16:23 GMT 2
"Mariël" antwoorde Florian schor. Hij was onder de indruk van de soepelheid waarmee hij haar naam nog kon uitspreken, aangezien hij bang was dat hij ieder moment weer iets vreemds kon gaan doen. Hij deed een stap opzij zodat Tristan haar zou kunnen herkennen en hield zijn blik vervolgens strak op de vloer gericht.
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 24, 2008 11:27:28 GMT 2
[/b] Riep hij en schudde haar hevig door elkaar. Vervolgens keek hij Florian aan. "Wa-at is er gebeurt?" Vroeg hij met zachte stem. [/ul] |
|
|
|
Post by Krista - on Jul 24, 2008 11:35:38 GMT 2
Zwijgend deed Florian een stap opzij en keek nadrukkelijk de andere kant uit, anders was hij bang dat hij door de aanblik van een halfdode Mariël in het ziekenhuisbed een hartaanval of iets dergelijks kreeg. "Geen idee" mompelde hij zwak op de vraag van Tristan, maar zijn gezicht kreeg een harde uitdrukking en hij snoof even. "Waarschijnlijk die zwadderaars, Draconic enzo. Ze stonden erbij"
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 24, 2008 11:43:24 GMT 2
[/b] Klonk het dreigend, maar zacht. Hij keek naar Florian en toen weer naar Mariël terwijl z'n ogen zich met tranen vulde. [/ul] |
|
|
|
Post by Krista - on Jul 24, 2008 11:46:04 GMT 2
Florian knikte moeizaam, alsof hij in dagen niet geslapen had, en plofte hulpeloos op de stoel die naast het bed van Mariël geparkeerd stond. Hij begroef zijn gezicht in zijn handen en kreeg het v oor elkaar een diepe zucht voort te brengen. Uiteindelijk keek hij weer op en staarde Tristan aan, nog steeds met een ongelovige uitdrukking op zijn gezicht. Want hij kon niet geloven dat dit gebeurd was. "Ik weet het" mompelde hij zwak terug "Als ze er iets mee te maken hebben, kunnen ze zich voorbereiden. Want ik laat hun niet met rust".
Zo, dat was eruit. En het luchtte Florian op een vreemde manier op.
|
|
