Post by Lisa .. on Aug 3, 2008 11:25:15 GMT 2
Een diepe ademhaling zorgde ervoor dat haar voeten iets sneller gingen dan lopen, maar het was geen rennen. Ze wilde weg hier, naar een plek waar ze alleen zou zijn. Ze wilde nu even niemand onder ogen zien, ze wist het zelf allemaal niet meer. Ze was moe, terwijl ze de afgelopen dagen bijna niets uitgevoerd had. Door haar hoofd schoten allerlei opties maar de toiletten leken haar de beste van. Ze stopte en keek rond, deze gang was bijna verlaten. Ze duimde dat de toiletten ook leeg waren, anders moest ze het nog langer uitstellen. Vanavond zou ze weer eens als kat over het Zweinstein terrein zwerven.
De deur naar de meisjestoiletten stond open. Mooi, niemand te zien. Lichtelijk opgelucht stapte de centrale ruimte binnen en liep naar de spiegel. Daar haalde Macy een pluk lang zwart haar uit haar gezicht. De regen die met pijpenstelen uit de hemel kwam vallen tikten bijna in een ritme op het raam. Even bleef ze kijken hoe de druppels via het glas naar beneden gleden. Het was een van de redenen waarom de meeste in de leerlingenkamers of bibliotheek zaten. Maar een deurklink trok haar aandacht. Deze bewoog naar beneden en een gedaante kwam uit een van de hokjes. Een moment stonden al haar spieren gespannen maar deze ontspande zich toen ze zag wíe er uit het hokje kwam.
’Dat is echt te lang geleden Mees!’ Luchtig gekleed stond Evy tegenover haar met een brede grijns. Het skateboard wat nog in de centrale ruimte lag had haar aanwezigheid kunnen verraden, maar Macy was niet zo oplettend geweest. Ze glimlachte en omhelsde haar vriendin. ’Zeker weten Eef. Zullen we anders van de week lunchen ofzo?’ Ze was ergens blij Evy weer te zien, maar op dit moment had ze iets anders aan haar hoofd. De kat binnen haar schreeuwde om vrijheid, om vrij rond te lopen en te gaan en staan waar ze wilde.
Evy raapte na haar handen gewassen te hebben het skateboard met een hand op en zette een voet erop. ’Deal, dinsdag in de Grote Zaal. Maar ik ga er weer vandoor, kijken hoever ik kan gaan zonder strafwerk te krijgen van Vilder.’ Het blonde meisje grijnsde, knikte naar Macy als afscheidsgroet en zette van de grond af, op weg naar de gangen, trappen of hal om daar te gaan skaten. Macy glimlachte en mompelde een afscheidsgroet en begon alle hokjes te controleren.
Na dat gedaan te hebben, op 2 na omdat deze met een spreuk of iets anders niet open te krijgen waren dook ze zelf weg in een van de hoeken, waar ze niet op zou vallen als iemand nét op dat moment binnen zou komen. Ze slikte en legde haar tas in een hoekje, die zou ze straks wel weer ophalen. Ze keek voor zich uit en wist dat dit hét moment was om weer eens de vrijheid te proeven en even geen andere zorgen aan je kop te hebben. Niet veel later begonnen haar ledematen te krimpen, groeide er over haar hele lichaam haren tot er een zachte grijze vacht te zien was. Haar oren werden spitser en haar ogen verkleurde tot geel. Toch waren haar ogen de enige dingen die haar identiteit konden verraden. Als iemand er net even iets langer inkeek zou die haar eigen donkerbruine oogkleur herkennen.
Ze strekte haar korte poten en bewoog haar nek. Het leek wel alsof ze wat stijf was.Ze rende richting een van de wasbakken en klom via een prullenbak op een van de bakken, waar ze probeerde de kraan open te draaien om haar poten te wassen, het enige waar ze echt van walgde als kat was het likken van haar eigen ‘poten’. Zo probeerde ze de kraan open te krijgen maar had niet door dat de deur achter haar intussen openging.
