Post by Lisa .. on Aug 3, 2008 14:33:25 GMT 2
Ze had er de laatste paar minuten in de benauwde kelder tegenaan zitten hikken. Ze wist wat er zou gaan komen, hoe erg ze het ook probeerde te onderdrukken. Daarom had Meera tijdens de laatste minuten van de Toverdranken les voor zich uitgestaard en geprobeerd zich te focussen op haar ademhaling en niet op de gevoelens die zich los probeerde te trekken. Na het 'les is voorbij' van Sneep liet ze haar tas liggen in het lokaal en sprintte door de gangen van de kelders naar de hal toe. Het was al zolang geleden dat ze dit had kunnen aanzien. Maar weer voelde ze het van te voren opkomen, hoe wel dit vroeger nooit was.
Ze duwde de zware deur open en voelde de frisse wind in haar gezicht waaien. Ze kon alleen maar denken aan rennen, zo hard mogelijk rennen, bij haar vrienden vandaan rennen. De energie die ze gebruikte om de gevoelens tegen te gaan hield het niet lang meer, ze wist het. Plotseling voelde ze niet meer het groene gras maar het zware zand onder haar voeten. Ze liep naar de zijkant van het zandpad en zakte daar op de grond. Een flits van een herrinering schoot te boven, ooit was ze hier samen met een groep Zwadderaars geweest en ze had zich nog nooit zo beroerd gevoeld als toen. Ze voelde haar adem zwaarder gaan dan normaal. Haar ogen keken om zich heen of er iemand in de buurt was. Het enige wat in de buurt stond, was een enkele boom. En die zorgde voor haar agressieve aanval. Meera sloeg een vage kreet uit en stormde op de stevige boom af met het plan om haar vuisten er hard tegenaan te slaan.
Ze duwde de zware deur open en voelde de frisse wind in haar gezicht waaien. Ze kon alleen maar denken aan rennen, zo hard mogelijk rennen, bij haar vrienden vandaan rennen. De energie die ze gebruikte om de gevoelens tegen te gaan hield het niet lang meer, ze wist het. Plotseling voelde ze niet meer het groene gras maar het zware zand onder haar voeten. Ze liep naar de zijkant van het zandpad en zakte daar op de grond. Een flits van een herrinering schoot te boven, ooit was ze hier samen met een groep Zwadderaars geweest en ze had zich nog nooit zo beroerd gevoeld als toen. Ze voelde haar adem zwaarder gaan dan normaal. Haar ogen keken om zich heen of er iemand in de buurt was. Het enige wat in de buurt stond, was een enkele boom. En die zorgde voor haar agressieve aanval. Meera sloeg een vage kreet uit en stormde op de stevige boom af met het plan om haar vuisten er hard tegenaan te slaan.
